Μπήκε μέσα η συμμορία, δεν πειρά- δεν πειράζει Αδαμαντία

Αν θεωρείτε ότι οι Μιχαλολιάκοι πόνεσαν περισσότερο από τη σημερινή απόφαση, μάλλον ανήκετε σε εκείνους που έτυχε να μη δουν το φοβερό στιγμιότυπο που συνέλαβε ο φακός μετά την αποχώρηση της έδρας αφότου ανακοινώθηκε ότι το διευθυντήριο της ΧΑ θα βρεθεί πίσω από τα σίδερα.

Η Αδαμαντία Οικονόμου, με ύφος άνοιξε πέτρα, να αναρωτιέται τι μπορεί να πήγε λάθος και η ίδια, που “παρέμεινε πιστή ως το τέλος’, όπως είχε δηλώσει στους συνηγόρους υπεράσπισης, πεποίθησή της για αθωότητα των ναζί εγκληματιών, δεν κατόρθωσε τελικά να αποτρέψει τον εγκλεισμό τους, έστω και – ελέω και ποινικού κώδικα – για πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα τους άξιζε. Τι προτάσεις απαλλαγής, τι μειωμένες ως αστείες (στην υπόθεση του ΠΑΜΕ) προτάσεις ποινών, τι αναστολές για όλους εκτός από το Ρουπάκια, ανακαλύπτοντας άψογη διαγωγή εκεί που υπήρχε σωρεία παραβιάσεων περιοριστικών όρων και λευκά ποινικά μητρώα ή ήσσονος σημασίας αδικήματα εκεί που υπήρχαν καταδίκες για κακουργήματα και βόμβες σε κινηματογράφους με κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι δεν τα έδωσε όλα για το φαιό σκοπό.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά σε αντίθεση πχ με τους συγγενείς και οπαδούς του αρχηγού της ναζιστικής σπείρας, η εισαγγελέας ως εκ της θέσης της δεν μπορεί να ξεσπάσει σε ύβρεις και απρεπείς χειρονομίες, αλλά αρκείται στην αποτύπωση του βουβού πόνου στο πρόσωπό της. Η πίκρα της σήμερα δεν έχει σύνορα, τουλάχιστον όμως η κυρία εισαγγελέας μπορεί να υπολογίζει ότι θα υπάρχει πάντα μια ζεστή γωνιά στην καρδιά κάθε ναζί, κάθε χουντικού αποβράσματος και κάθε ακροδεξιού κατακαθιού σε αυτή την κοινωνία για τον κόπο της ως το τελευταίο λεπτό.