Ε, λοιπόν, δεν είναι όλοι σαν τα μούτρα σας!

Κάποτε στις πρωινές «ενημερωτικές» εκπομπές οι σχολιαστές του πάλαι ποτέ ΔΟΛ έσκιζαν τα ρούχα τους για να πείσουν το ακροατήριό τους ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του τεχνοκράτη Παπαδήμου και των «σαμαροβενιζέλων» εργάζονταν για το καλό του λαού, και η όποια «κριτική» εξαντλούνταν στην ανεπάρκεια κάποιων προσώπων που «δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους».

Απ’ όταν «άλλαξαν» τα πράγματα, η χώρα απόχτησε «κυβέρνηση της αριστεράς» και τα μέσα του ΔΟΛ νέο ιδιοκτήτη, άλλαξαν και τα πρόσωπα των σχολιαστών. Οι δημοσιογράφοι της Αυγής, που τους αντικατέστησαν, είναι τώρα αυτοί που έβαλαν στοίχημα να ξεπεράσουν τον Πρετεντέρη, τους Καψήδες, τον Τσίμα και άλλους, στο θράσος, το ψέμα, την υποκρισία και τη γλίτσα.

Σήμερα ο δημοσιογράφος της «Αυγής» Πουλακίδας ορκιζόταν στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ ότι «και του ΚΚΕ» πρώην βουλευτές βρίσκονται ανάμεσα στους 160 που διεκδικούν από το δημόσιο αναδρομικά κάποια εκατομμύρια ευρώ «αποζημιώσεις». Αφού όταν πήρε το λόγο ρώτησε με προσποιούμενη αγανάχτηση «θα μάς πουν τα ονόματα ποια είναι;», αμέσως μετά επανέλαβε τέσσερις φορές (!) «και του ΚΚΕ», προκαλώντας τη θυμηδία του δημοσιογράφου του Liberal, που καθόταν δίπλα του (και που μόνο κομμουνιστή δεν τον λες). Και για να βγει το μεροκάματο, συμπλήρωσε: «Αυτοί οι άνθρωποι (δηλ. οι βουλευτές που ζητάνε τα αναδρομικά) ήταν που προκαλέσανε την κρίση»! Και καθάρισε. Λίγα λεπτά νωρίτερα, ο ίδιος δημοσιογράφος προσπαθούσε να κάνει το μαύρο άσπρο κι έλεγε ότι σήμερα τα πράγματα πάνε καλά και με τους αγώνες της κυβέρνησης θα πάνε ακόμα καλύτερα, προσφέροντας στους ομοτράπεζούς του την ευκαιρία να σκάνε κάθε τόσο πλατιά πρωινά χαμόγελα…

Λένε ψέματα και δεν κοκκινίζουν. Για να επιβάλουν την «κανονικότητα» της σκληρής λιτότητας και της βαρβαρότητας, των πολιτικών κυβέρνησης –  ΕΕ, με τις λιγότερες αντιδράσεις, κάνουν τα αδύνατα δυνατά να πείσουν το λαό ότι όλα τα κόμματα, όλοι οι πολιτικοί, το ίδιο είναι, ότι έτσι έχουν τα πράγματα και δεν υπάρχει άλλη οδός.

Ποια είναι η αλήθεια για τα αναδρομικά των πρώην βουλευτών και το ΚΚΕ; Ο Νίκος Σοφιανός, ηγετικό στέλεχος του Κόμματος δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης στους διάφορους σπεκουλαδόρους και καλοθελητές: «Το θέμα αυτό με τα αναδρομικά επανέρχεται και γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη η πρόταση του ΚΚΕ να καταργηθούν οι βουλευτικές συντάξεις, να καταργηθούν μια σειρά οικονομικά προνόμια που έχουν οι βουλευτές, να αμοίβονται με το μεγαλύτερο μισθό δημοσίου υπαλλήλου, και να παίρνουν τη σύνταξη που είχαν πριν ή και θα έχουν μετά τη βουλευτική τους θητεία. Για να τελειώνουμε με όλα αυτά. Δεν είναι κανένας [βουλευτής του ΚΚΕ ανάμεσα στους 160], να μην δημοκοπούμε…», δήλωσε σήμερα στην ΕΡΤ.

Ο Ν. Σοφιανός χαρακτήρισε απαράδεκτη και εκ του ασφαλούς την κίνηση των 160 βουλευτών και τόνισε ότι «η λύση είναι η υιοθέτηση της πρότασης που έχει καταθέσει το ΚΚΕ για κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης» ακόμα και με αναδρομική ισχύ. Μια πρόταση που έχει κατατεθεί σε τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις (με τη σημερινή) και δεν έχει ποτέ εισακουστεί.

Ακούστε ολόκληρη την τοποθέτηση του Ν. Σοφιανού, στα πρώτα λεπτά του βίντεο:

Αυτό που και οι από την τηλεόραση δημοσιολογούντες γνωρίζουν και αποκρύπτουν είναι ότι το ΚΚΕ από τις 3 του Μάη 2010 έχει καταθέσει τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου στη Βουλή (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ, και ενδεικτικά ακόμα μερικά μόνο σχετικά δημοσιεύματα από: το 2010, το 2011, το 2012, το 2013, το 2014, το 2015, και το 2017). Αυτή την πρόταση νόμου καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να την φέρει για ψήφιση στη Βουλή. Αντίθετα, όλοι μιλούσαν και μιλούν για τους μισθούς των βουλευτών και τις άλλες παροχές, με τρόπο που να θολώνουν τα νερά, για να περνάνε με όσο το δυνατό μικρότερες λαϊκές  αντιδράσεις τα μνημόνια και τα μέτρα σε βάρος του λαού. Αφού, λοιπόν, οργίζεται και εξανίσταται ο «σύντροφος» δημοσιογράφοςς, ας ζητήσει από το κόμμα του στην κυβέρνηση, να φέρει στη Βουλή και να υπερψηφίσει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ.

Κάτι ακόμα: Την κρίση, τις κρίσεις, τις γεννάει το ίδιο το σύστημα που γεννάει την εκμετάλλευση και την αδικία, τις κοινωνικές ανισότητες, τα προνόμια για τους λίγους και τη λιτότητα για τους πολλούς, είτε σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης είτε ύφεσης· που δημιουργεί τη νοσηρή κατάσταση οι εργαζόμενοι και ο λαός να φτωχοποιούνται σηκώνοντας τα βάρη της κρίσης, και κάποιες μικρές ομάδες παρασίτων να ζουν βουτηγμένοι προκλητικά στη χλιδή. Αυτή η κατάσταση είναι που πρέπει να αλλάξει, να ανατραπεί.