Ψάξε το χέρι που ταΐζει τους ψεκασμένους

Αν δεν υπήρχαν αρνητές μάσκας και του ιού, η κυβέρνηση -αυτή και κάθε άλλη στη θέση της- θα έπρεπε να τους εφεύρει, για να έχουν κάτι να δείχνουν τα ΜΜΕ.

Γιατί όσο ασχολούμαστε με τους ψεκασμένους, αυτή εφαρμόζει το σύστημα “ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε” για τα εργασιακά δικαιώματα (το οκτάωρο, τις διαδηλώσεις, το δικαίωμα στην απεργία, τον συνδικαλιστικό νόμο).

Γιατί τους χρειάζεται ως ασπίδα απέναντι σε κάθε σοβαρή κριτική, για να φαντάζει ως “η φωνή της λογικής” που εφαρμόζει πιστά ό,τι λένε οι επιστήμονες. Και για να ταυτίζει με τους ψεκασμένους όποια δύναμη αντιδρά στην πολιτική της, τους πολιτικολογούντες επιστήμονες και την παντελή απουσία ουσιαστικών μέτρων -αυτά τα τελευταία εξαντλούνται στη μάσκα.

Μην αμφιβάλετε πως όταν διαδηλώνετε, “αυτοί που τώρα κοιτάνε την πορεία” ή ένα μέρος τους έστω, μπορεί να μας βλέπουν και εμάς σαν ψεκασμένους ιδεοληπτικούς, που αγνοούν τι κινεί τον κόσμο. Είναι και αυτή μια παραλλαγή της θεωρίας των δύο άκρων. Η μέση λογική της μεσαίας τάξης των νοικοκυραίων συναντά την κυβέρνηση των μέτριων αρίστων, στη μέση της απόστασης μεταξύ των “άκρων”, όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται και τα πλασάρουν.

Οι ψεκασμένοι δεν είναι σπορά της τύχης, αλλά οργανικό στοιχείο του συστήματος. Δεν είναι ότι δεν πέρασαν ποτέ τους Διαφωτισμό για να διδαχτούν τον ορθό λόγο, αλλά ότι πέρασαν καπιταλισμό που πάει χέρι-χέρι με τον σκοταδισμό της νέας εποχής.

Εικόνα σου είναι εξουσία και σου μοιάζουν. Κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας κυβέρνησης που παίζει με τον αριθμό των τεστ -πχ κάθε Σαββατοκύριακο- και δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα. Κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας εκκλησίας που δεν αλλάζει μυαλά και λαβίδες. Κατ’ εικόνα και ομοίωση του κυρίαρχου λειτουργικού αναλφαβητισμού και του κραταιού ανορθολογισμού που μας λέει πως ο κόσμος αυτός ποτέ δε θα αλλάξει και καληνυχτίζει τον Κεμάλ στα πηχτά σκοτάδια της άγνοιας και της συνωμοσιολογίας.

Στο κάτω-κάτω, ένας δύσπιστος ψεκασμένος που υποψιάζεται πως του κρύβουν την αλήθεια, ίσως νιώθει τέρας λογικής μπροστά στους κρατούντες που λέ(γα)νε πως ο ιός κολλάει στα μπαρ μετά τις 12 ή στις πλατείες, αλλά όχι στο μετρό. Όταν θέλετε λοιπόν να ειρωνευτείτε ένα ψεκασμένο βλήμα, πολύ καλά κάνετε. Θυμηθείτε όμως και το χέρι της κυβέρνησης που τον τρέφει. Ενίοτε τον ποτίζει και με χλωρίνη, για να γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα από τον ιό τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά έτσι μικραίνει η δεξαμενή τους για τις κάλπες ή τα επόμενα εθνικιστικά συλλαλητήρια…