Και στο τέλος κερδίζουν… τα πατατάκια! – Γκρανκινιολικό, χιτσκοκικό φινάλε και σκηνικό από ταινία στις εκλογές στις ΗΠΑ

Αν οι αμερικάνικες εκλογές ήταν ταινία, θα ήταν θρίλερ. Στο τέλος βέβαια την πληρώνουν πάντα του κόσμου οι λαοί (σε αυτή τη μηχανή), κάποιοι μάλιστα βιώνουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ψηφίζοντας τους πολιτικούς βιαστές των ζωών τους, στο ενδιάμεσο όμως μπορούν να… “απολαύσουν ένοχα” τον Γόρδιο Δεσμό που προέκυψε από τις κάλπες και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πώς θα λυθεί.

Η Κατιούσα μια φορά δεν έχει γένια, αλλά μπορεί να τα ευλογήσει, γιατί σας είχε προϊδεάσει πως η μάχη ήταν πιο αμφίβολη από ό,τι έλεγαν οι περισσότερες εκτιμήσεις, ακόμα και οι αποδόσεις στις στοιχηματικές κι ότι πιθανότατα η πανδημία δε θα αποτελούσε το βασικό κριτήριο μπροστά στην κάλπη. Λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν πάντως αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες ώρες:

-Τον Τραμπ να ανατρέπει τα δεδομένα, να κόβει συνεχώς τη διαφορά στους εκλέκτορες και να μοιάζει πλέον φαβορί για μια νέα τετραετία στον Λευκό Οίκο, αν και ο ίδιος βιάστηκε να μιλήσει για νίκη. Ακόμα και ο άκρως συντηρητικός Ρεπουμπλικάνος δημοσιολόγος Μπεν Σαπίρο αποδοκίμασε τον Τραμπ για τις πρόωρες δηλώσεις νίκης του.

No, Trump has not already won the election, and it is deeply irresponsible for him to say he has.

— Ben Shapiro (@benshapiro) November 4, 2020

-Τον γερο-Μπάιντεν να μιλά και αυτός για “νίκη”, ποντάροντας στα εκατομμύρια των επιστολικών ψήφων που θεωρείται πως προέρχονται κυρίως από ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, αν και η καρδιά του το ξέρει πώς (και αν) βαστά να βγάλει αυτή την περιπέτεια, με τόση ένταση και ανατροπές…

-Τους Δημοκρατικούς να χάνουν πιθανότατα και πάλι τη Γερουσία, ενώ διατηρούν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, χάνοντας όμως τουλάχιστον έξι έδρες σε σχέση με τις ενδιάμεσες εκλογές του 2018, όπου είχαν σημειώσει ιστορικά υψηλές επιδόσεις στο συγκεκριμένο σώμα. Στα καλά νέα για το “μπλε” στρατόπεδο, η σαρωτική επανεκλογή της Αλεξάντρια Οκάζιο – Κορτές με περίπου 70% στη Νέα Υόρκη, ενώ και το “παρεάκι” της AOC, με Ilhan Omar στη Μινεσότα και Ayanna Pressley στη Μασαχουσέτη διασφαλίζει τις έδρες του στο Κογκρέσο.

-Τα στατιστικά γραφήματα να μην είναι πολύ πρόθυμα να αποτυπώσουν τι έγινε, όταν όμως ο ΣΚΑΪ σκάρωνε στατιστικές αποτυπώσεις στις δημοσκοπήσεις του, στις ΗΠΑ έτρωγαν βελανίδια…

When you’re the graphic designer, and you didn’t really want Trump to win. #Elections2020 pic.twitter.com/XE9zWviB4Z

— Gerald Gonzalez (@gegonz9) November 4, 2020

-Τον Τραμπ να κάνει στο ενδιάμεσο ανάρτηση για να πει πως ο αντίπαλός του θα επιχειρήσει να κλέψει τη νίκη στις εκλογές (σ.σ.: με τις επιστολικές ψήφους), αλλά το Twitter έκρυψε την ανάρτησή του!

JUST IN: Twitter hides Trump's tweet about attempts to steal the election

— The Spectator Index (@spectatorindex) November 4, 2020

-Το εκλογικό θρίλερ να παρατείνεται, με Πολιτείες-κλειδιά (Τζόρτζια, Πενσυλβάνια, Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν) που μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα. Παρόλα αυτά, το χρονοδιάγραμμα για την ανάδειξη του τελικού νικητή είναι άγνωστο, αφού εκκρεμούν και οι επιστολικές ψήφοι, με τον Τραμπ να δηλώνει αποφασισμένος να φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο -όπου οι συσχετισμοί είναι υπέρ των Ρεπουμπλικάνων, ακόμα περισσότερο και με τον πρόσφατο διορισμό της Amy Coney Barrett- για να μην τις αναγνωρίσει!

-Τον Μπάιντεν να σημειώνει μια ιστορική νίκη στην Αριζόνα και να τα πηγαίνει καλύτερα του αναμενομένου σε αρκετές από τις εδώ και δεκαετίες ρεπουμπλικανικές νότιες πολιτείες, ιδιαίτερα στη διαφιλονικούμενη Τζόρτζια. Αποτυγχάνει όμως στο Οχάιο και την Άιοβα, ενώ φαίνεται να υστερεί στις βόρειες μεσοδυτικές πολιτείες, όπου η αποβιομηχάνιση, αλλά και οι φόβοι της τοπικής λευκής εργατικής τάξης μπροστά στο “πράσινο νιου ντιλ” των Δημοκρατικών δείχνουν να επικυρώνουν ή και να βαθαίνουν το προβάδισμα του “πορτοκαλί ανθρώπου” σε αυτά τα στρώματα. Παράλληλα, ο Τραμπ εδραιώνει την κυριαρχία του στους Λατίνους του νότου, ιδιαίτερα του Τέξας και της Φλόριντα, πατώντας ιδιαίτερα στον αντικομμουνισμό της κουβανικής, αλλά και της ενισχυμένης αριθμητικά τα τελευταία χρόνια βενεζολάνικης κοινότητας στις πολιτείες αυτές.

-Ένα ακόμα χολιγουντιανό σκηνικό, με εκλογή νεκρού υποψηφίου, που θυμίζει κάτι από Έντι Μέρφι…

A bit on the nose, even for 2020 https://t.co/YFMJ5kHFSX pic.twitter.com/yfPK8ZA4rm

— Parker Molloy (@ParkerMolloy) November 4, 2020

-Την εκλογή “μετριοπαθών πολιτικών”, με “όραμα για τον τόπο”…

Την θυμάστε αυτήν την φασίστρω QAnon που απειλούσε με όπλα τους antifa? Εκλέχτηκε στο κογκρέσο για πρώτη φορά pic.twitter.com/nHGXekJRkU

— Δρομογράφος (@dromografos) November 4, 2020

-Και μες στον γενικό χαμό, την Σάρα Μακ Μπράιντ, πρώτη τρανς γερουσιαστή.

We did it. We won the general election.

Thank you, thank you, thank you.

— Sarah McBride (@SarahEMcBride) November 4, 2020

-Τον Πάνο Καμμένο να πανηγυρίζει για την ήττα των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης…

Φαίνεται ότι οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ηττήθηκαν. Είναι θετικό για την Ελλάδα, στην διεθνή πολιτική έχουν λιγότερη αξία οι «μπίζνες των γαμπρών» από την πολιτική που χαράξαμε με τις ΗΠΑ Ισραήλ Αίγυπτο ΗΑΕ για την Μεσόγειο με την Ελλάδα πρωταγωνιστή και την Τουρκία απέναντι

— Panos Kammenos (@PanosKammenos) November 4, 2020

Το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει από τις αμερικάνικες εκλογές, ανεξάρτητα από τον τελικό νικητή, είναι πως το πρώτο και βασικό κριτήριο για τη διαμόρφωση των εκλογικών τάσεων είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Αν αυτό είναι διασφαλισμένο, μπορεί να διαμορφώσει κατάλληλα την κοινή γνώμη, πολύ περισσότερο από ό,τι μια φονική πανδημία -και η εγκληματική στάση της κυβέρνησης- ή μια δολοφονική αστυνομία και ένα μαζικό κίνημα, όπως το Black Lives Matter.

Όπως μας ενημερώνουν και έγκριτοι αναλυτές, σαν τον Βαγγέλη Ιωάννου…

Είναι η οικονομία κύριοι…

— VIoannou (@VaggelisIoanno2) November 4, 2020

Ελπίζουμε να μας συγχωρέσει  Βαγγέλης που εμείς διαλέξαμε για τον τίτλο, μια κλασική, μνημειώδη φράση του ομόσταυλού του, Δημήτρη Χατζηγεωργίου.

Έτσι και αλλιώς, σε αυτόν τον ωραίο αγώνα-ταινία που βλέπουμε, δεν υπάρχουν νικητές (θα βγουν κατά το Πάσχα), ούτε ηττημένοι -εκτός από τους λαούς. Και ο μόνος που κερδίζει είναι το φιλοθεάμον κοινό και τα πατατάκια-ποπ κορν για το σινεμά…