Ο ”καταμερισμός στομαχιών” ανάμεσα στους μαθητές
Η εκπαίδευση θεωρείται δικαίωμα και σαν δικαίωμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ενώπιον όχι μόνο της απαξίωσης αλλά και της καταπάτησης του οικουμενικού αυτού δικαιώματος.
Μετά από μία περίοδο συγκινητικής απραγίας και μη συνειδητοποίησης της κατάστασης εκ μέρους της κυβέρνησης, ήταν λογικό και επόμενο να εισέλθουμε σε μία δεύτερη καραντίνα.
Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί αν υπήρχε σωστή αντιμετώπιση της κατάστασης και αξιοποίηση της αναίμακτης σχετικά περιόδου που προηγήθηκε της δεύτερης καραντίνας την οποία διανύουμε.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να λάβει μέτρα για να θωρακίσει το ”χαρτονένιο”, δυστυχώς, παραπέτασμα της δημόσιας υγείας. Και αυτό θα μπορούσε να γίνει με σωστές επενδύσεις, οι οποίες κατά πλειονότητα πήγαν στα όργανα προπαγάνδας της. Δεν αναφέρομαι καν στην επίταξη ιδιωτικών κλινικών για την αντιμετώπιση της κατάστασης, άλλωστε σε ένα σύγχρονο αστικό κράτος κάτι τέτοιο ακούγεται αστείο.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ασχοληθεί πρωτίστως με τους κρατικούς θεσμούς στους οποίους υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης του ιού. Ένας από αυτούς τους θεσμούς είναι φυσικά και τα σχολεία. Οι μαθητές πάλεψαν για καλύτερες συνθήκες στον χώρο της εκπαίδευσης, κατάφεραν ακόμη και να εκθέσουν τα αιτήματά τους ενώπιον της Υπουργού παιδείας. Δυστυχως κρατήθηκε για ακόμα μια φορά στάση εφησυχασμού αλλά και υποτίμησης των αιτημάτων των μαθητών.
Για να φτάσουμε λοιπόν στο σημείο να εφαρμόσουμε για μια ακόμη φορά το μέτρο της τηλεκπαίδευσης, που και από το προηγούμενο σχολικό έτος μας έδειξε πώς εφαρμόζει την ταξική διαίρεση με βάναυσο τρόπο. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι την προηγούμενη χρονιά έμειναν εκτός τηλεκπαίδευσης 250.000 μαθητές!
Όσο για την λειτουργικότητα του εγχειρήματος, είδαμε το σύστημα να πέφτει την πρώτη κιόλας μέρα. Οι γονείς των μαθητών έχουν βρεθεί σε ένα τέλμα με αυτή την κατάσταση. Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) έστειλε μάλιστα επιστολή στον ίδιο τον πρωθυπουργό και αιτείται παροχές που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένες. Πρωτα απ’ όλα χρειάζονται οι απαραίτητες συσκευές για την παρακολούθηση των μαθημάτων από όλους τους μαθητές χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κοινωνική θέση του μαθητή όπως τώρα, που η τηλεκπαίδευση παρέχεται μόνο σε όσους μπορούν να έχουν στην κατοχή τους τις απαραίτητες συσκευές και την σύνδεση στο ίντερνετ. Επισης ζητούν να μην καταγράφονται οι απουσίες από την στιγμή που δεν μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση.
Η εκπαίδευση θεωρείται δικαίωμα και σαν δικαίωμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Αυτη τη στιγμή βρισκόμαστε ενώπιον όχι μόνο της απαξίωσης αλλά και της καταπάτησης του οικουμενικού αυτού δικαιώματος. Η κυβέρνηση από την στιγμή που με την ευνοϊκή στάση της απέναντι στην κεφαλαιοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία μας έφερε ξανά σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να μπορέσει να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο λαό, τουλάχιστον για να προσπαθήσει να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο το οποίο ο λαός έχει ήδη αρχίσει να το βλέπει.
