“Ιστορική προσφορά Μητσοτάκη…” – Ύμνοι αστών κονδυλοφόρων στον κυβερνητικό αυταρχισμό

Ένας αστικός μύθος λέει πως αν ένας κονδυλοφόρος δε γράψει κάτι αυτές τις μέρες ενάντια στο ΚΚΕ και την πορεία του Πολυτεχνείου, θα χάσει την προαγωγή του.

Το νέο μαργαριτάρι έρχεται από τον Άγγελο Κωβαίο στο ΒΗΜΑ και μας προϊδεάζει ήδη από τον τίτλο τι πρόκειται να διαβάσουμε: Νόμος (δεν) είναι το δίκιο του εργάτη. (Σατανικό λογοπαίγνιο, πού πάνε και τα βρίσκουν οι σατανάδες…)

Θεωρητικά ο αρθρογράφος εκκινεί από την αφετηρία της “κοινής λογικής” και των επιδημιολογικών συνθηκών -sic- που υπαγορεύουν να μη γίνει καμία πορεία, όπως δεν πραγματοποιήθηκαν και παρελάσεις. Τον προδίδουν όμως οι δικές του φράσεις για τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Η υποδειγματική περσινή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς πχ παρουσιάζεται ως “στρατιωτικού τύπου παράταξη” από το σοβιετικό παρελθόν ή τα απομεινάρια του, επιτιμώντας όσους έσπευσαν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους. Ενώ η Πορεία του Πολυτεχνείου βαφτίζεται ως κάτι σαν “επαναστατικός Δεκαπενταύγουστος”, με καταχρηστικό και παραπλανητικό σφετερισμό της Ιστορίας -ευθεία παραπομπή σε όσα λέει ο Μητσοτάκης περί “καπήλευσης”…

Μα αν τελικά ο αρθρογράφος έχει αλλεργία στην Πρωτομαγιά και το Πολυτεχνείο -που εξαιρούνται ακόμα και από τον αντιλαϊκό νόμο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις- έχει πρόβλημα με το περιεχόμενό τους κι όχι γιατί καταπατούν τους περιορισμούς της πανδημίας. Με άλλα λόγια, η αντίθεσή του είναι διαχρονική και όχι συγκυριακή, όπως ακριβώς δηλαδή κι η στάση της κυβέρνησης ενάντια στο Πολυτεχνείο, από τα χρόνια της πρώτης διακυβέρνησης της ΝΔ, με τις πρώτες απαγορεύσεις της πορείας και τη δολοφονία των Κουμή-Κανελλοπούλου.

Κι ασφαλώς ο Α. Κωβαίος δε θα είχε αντίρρηση να μπουν στο γύψο κάποιες συνταγματικές ελευθερίες -για λόγους υγείας πάντα. Το άρθρο γράφτηκε πριν από την αντιδημοκρατική απόφαση για την απαγόρευση των συναθροίσεων. Είναι όμως σαν να την επιθυμεί, αν δε μας την προαναγγέλλει… Γι’ αυτό κάνει λόγο, άλλωστε, για “πρόκληση” και “προσφορά ιστορικών διαστάεων…”, εφόσον εφαρμοστεί στην πράξη το δόγμα “νόμος και τάξη”.

Τα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή σημαίνουν ότι δεν θα τους επιτραπεί κάτι τέτοιο. Η σαφής αυτή αναφορά διαμορφώνει μία μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να τηρηθούν όσα είπε ο Πρωθυπουργός, ειδάλλως θα βρεθεί εκτεθειμένος ο ίδιος. Το ΚΚΕ και οι συναφείς οργανώσεις, δεν μπορούν να συνεχίσουν να διεκδικούν μία άλλη αντιμετώπιση και να (νομίζουν ότι) έχουν τους δικούς τους νόμους, «το δίκιο του εργάτη», που υπερισχύει των άλλων, των «αστικών».

Εφόσον, δε, τηρηθούν αυτά, θα έχουμε να κάνουμε με μία μεγάλη προσφορά του Πρωθυπουργού, ιστορικών διαστάσεων.

Ο νόμος πάντως, δεν είναι θέσφατο, δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, έξω από την ιστορία και τους ταξικούς συσχετισμούς που την καθορίζουν. Αν η οργανωμένη ανυπακοή και η καταδίκη του αυταρχισμού κερδίσει έδαφος, ο Κωβαίος και η τάξη του θα απογοητευθούν από την κυβέρνηση. Αλλιώς, θα βιώσουν έναν “θρίαμβο” ιστορικών διαστάσεων, ως παρακαταθήκη για όσα σχεδιάζει να φέρει η κυβέρνηση, πιστεύοντας πως δε θα κουνιέται φύλλο.

Προφανώς και δε ζούμε σε μια κοινωνία, όπου “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”. Κανείς αστικός νόμος δεν μπορεί όμως να απαγορεύσει στη δική μας τάξη να κατέβει στον δρόμο να διεκδικήσει το δίκιο της. Είναι ιστορικά κατακτημένο ή αλλιώς προσφορά “ιστορικών διαστάσεων”, όπως θα έλεγε και ο αρθρογράφος του Βήματος…