Αλεξάντερ Μέζιροφ – Η μοναξιά με οδηγεί

Αλεξάντρ Μέζιροφ

Σοβιετικός (ρώσος) ποιητής και μεταφραστής γεννημένος στη Μόσχα το 1923. Άρχισε να γράφει στίχους το 1941, τη χρονιά που προσκλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα του στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Το 1943 αποστρατεύτηκε λόγω τραυματισμού, κι αμέσως γράφτηκε στο φημισμένο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας ”Μαξίμ Γκόρκι”, όπου φοίτησε για τέσσερα χρόνια. Το 1947 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ”Δρόμος μακρύς”, κι ακολούθησαν αρκετές άλλες, στις οποίες επέστρεφε συχνά στο θέμα του πολέμου που τον είχε στιγματίσει κι αυτόν, όπως και τους περισσότερους βετεράνους λογοτέχνες. Το 1986 του απονεμήθηκε μια απ’ τις σημαντικότερες διακρίσεις, το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το βιβλίο του ”Πεζογραφία σε στίχους”. Απεβίωσε το 2009 στη Νέα Υόρκη.

**********************************

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΕ ΟΔΗΓΕΙ
ποίηση: Αλεξάντρ Μέζιροφ
(μετάφραση από τα ρωσικά: Γιώργος Ρήγας)

Η μοναξιά με οδηγεί
από κατώφλι σε κατώφλι,
το φωτεινό σούρουπο της φωτιάς.
Έχω συντρόφους.
Δόξα τω θεώ,
έχω συντρόφους!
Η μοναξιά με οδηγεί
σε σταθμούς που μύριζαν τσιρόνι,
θα χαμογελάσει σαν καλή μπουφετζού,
θα γελάσει κουδουνίζοντας το σπασμένο ποτήρι.
Η μοναξιά με οδηγεί
σε συναρμολογημένα βαγόνια,
ανοίγει κουβέντα
άγρυπνη
και σκεπάζει το μυαλό
σαν εφεδρικό σεντόνι.
Η μοναξιά με οδηγεί.
Στέκω, στολίζοντας έλατο σε ξένο σπίτι,
μα η χαρά των άλλων δεν δίνει χαρά
στη μοναχική μου ψυχή.
Τραγουδώ.
Η μοναξιά με οδηγεί
στου ταξιδιού τον δρόμο,
στο σούρουπο της νύχτας και στης μέρας το λυκόφως.
Έχω συντρόφους.
Δόξα τω θεώ,
έχω συντρόφους!

(1947)