Ανεξαρτησία γύρευες κι εσύ… – Το Καταλανικό Κοινοβούλιο ψήφισε την ανεξαρτησία της Καταλονίας

Πριν από λίγες ώρες, το Καταλανικό κοινοβούλιο ψήφισε την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Περιφέρειας της Καταλονίας από το ισπανικό κράτος. Υπέρ της πρότασης τάχθηκαν τα κόμματα Junts pel Si του, ο συνασπισμός “ενωμένοι για το Ναι” με επικεφαλής τον Πουτζντεμόντ που έχει και τη σχετική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, το αριστερής απόχρωσης CUP και το κόμμα Catalunya Si Que Es Pot που συνδέεται με το κόμμα Podemos. Από τη διαδικασία είχε αποχωρήσει η καταλανική αντιπολίτευση, δηλ οι βουλευτές του Λαϊκού Κόμματος (που είναι το κυβερνών κόμμα στην Ισπανί), των Σοσιαλιστών και των Ciudadanos (που είναι κάτι αντίστοιχο με το δικό μας Ποτάμι και κυβερνητικός εταίρος του Ραχόι).

Η απόφαση πέρασε με ευρεία πλειοψηφία (70 υπέρ, 12 κατά και 2 λευκό), έγινε αποδεκτή με επευφημίες, ύμνους και με χειροκροτήματα χαράς από το συγκεντρωμένο πλήθος και έτσι τώρα η Καταλανική κυβέρνηση ανέλαβε την εντολή να διερευνήσει τη δυνατότητα αναγνώρισής της στο εξωτερικό. Αλλά αυτή είναι μία μάλλον επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Καταρχάς οι χειρισμοί του στρατοπέδου της καταλανικής ανεξαρτησίας θυμίζουν πολύ τους αντίστοιχους χειρισμούς της κυβέρνησης Σύριζα με το ελληνικό δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 15′. Είναι σα να τάσσονται υπέρ και την ίδια στιγμή να φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους ή να περιμένουν μια διαφορετική εξέλιξη έξω από τον έλεγχό τους, που θα τους ανακουφίσει και θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση. Αυτό φάνηκε και σήμερα, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, όπου κάποια κόμματα από το στρατόπεδο της ανεξαρτησίας ζητούσαν να διεξαχθεί μυστική ψηφοφορία για τις επίμαχες προτάσεις, σα να ήθελαν να αποκρύψουν τη δική τους ψήφο.

Κατά δεύτερον, είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλίσει διεθνείς συμμαχίες η Καταλονία και να βρει υποστηρικτές του αιτήματός της για ανεξαρτησία, ακόμα κι αν επιχειρούσε όντως να την εξασφαλίσει. Κάποιοι αναλυτές αναφέρουν πως οι μοναδικές χώρες που θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν ένα καταλανικό ανεξάρτητο κράτος θα ήταν μάλλον το Κόσσοβο και η Βενεζουέλα του Μαδούρο -η οποία όμως έχει πολύ καλές εμπορικές σχέσεις με την Ισπανία και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα ήθελε να τις διακινδυνεύσει, με μια τέτοια περιπέτεια. Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η αμήχανη στάση που κράτησε όλο αυτό το διάστημα είναι ενδεικτική, καθώς τηρεί μια μάλλον ευμενή ουδετερότητα προς το Ραχόι και φαίνεται διατεθειμένη να τον υποστηρίξει σιωπηρά σε αυτό το ζήτημα.

Όσο για την ισπανική κυβέρνηση, εξετάζει στη Γερουσία το ενδεχόμενο να εφαρμόσει το άρθρο 155 του ισπανικού συντάγματος, σχετικά με την κατάργηση της αυτονομίας της Καταλονίας, που σημαίνει την κήρυξη εκλογών για την ανάδειξη καινούριας κυβέρνησης στην Περιφέρεια, και μια σειρά αλλαγές που θα επαναφέρουν την Καταλονία στην κατάσταση που βρισκόταν επί Φράνκο.

Οι εξελίξεις μπορεί να μοιάζουν δραματικές αλλά πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οξυμένες αντιθέσεις μεταξύ της ισπανικής και της καταλανικής αστικής τάξης -και αντικρουόμενα συμφέροντα στο εσωτερικό τους- αλλά γιατί πίσω από τους βαρύγδουπους χειρισμούς και τις τελεσίδικες αποφάσεις, κρύβεται πιθανότατα ένα παζάρι μεγάλων διαστάσεων, μια διαπραγμάτευση -για να θυμηθούμε και τους δικούς μας όρους στο δημοψήφισμα του 15′- για εξασφάλιση καλύτερων θέσεων, περισσότερων προνομίων και όχι βέβαια της αυτοδιάθεσης των λαων ή μιας ανεξάρτητης Καταλονίας, που φαίνεται να είναι συνθήματα προς εσωτερική κατανάλωση…