Ο Αδόλφος ξανάρχεται – Ένας Χίτλερ εξελέγη στη Ναμίμπια
Πρόκειται για τον Αδόλφο Χίτλερ Ουνόνα, που συγκέντρωσε το εντυπωσιακό 84,88% των ψήφων των συμπολιτών του στην Οσάνα για τη θέση του περιφερειακού διαχειριστή του συντάγματος της Ναμίμπια.
Οι συνέπειες της περίπλοκης ιστορίας της Ναμίμπιας, της ξηρότερης χώρας της Αφρικής και μια από τις πιο αραιοκατοικημένες του κόσμου, έχουν ως αποτέλεσμα κάποια παράδοξα, όπως την εκλογή ενός Αδόλφου Χίτλερ στις περιφερειακές εκλογές τοπικής επαρχίας. Πρόκειται για τον Αδόλφο Χίτλερ Ουνόνα, που συγκέντρωσε το εντυπωσιακό 84,88% των ψήφων των συμπολιτών του στην Οσάνα για τη θέση του περιφερειακού διαχειριστή του συντάγματος της Ναμίμπια.
Ο ίδιος προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με τον συνώνυμό του δικτάτορα: «Το γεγονός ότι έχω αυτό το όνομα δεν σημαίνει ότι θέλω να υποτάξω την Οσάνα τώρα», ούτε ότι αποσκοπεί στην παγκόσμια κυριαρχία. Ο ίδιος εξάλλου ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία με αγώνες κατά του απαρτχάιντ, τον καιρό που η Ναμίμπια ανήκε ακόμα στη Νότια Αφρική, ως το 1990.
Σε ό,τι αφορά την αλλαγή ονόματος, υποστηρίζει πως πλέον δε γίνεται κάτι τέτοιο, καθώς αυτό βρίσκεται σε όλα τα επίσημα έγγραφα, κι ο ίδιος έχει υιοθετήσει το Αδόλφος Ουνόνα, μη χρησιμοποιώντας το στιγματισμένο επώνυμο.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ωστόσο ότι η επιλογή του ονόματος από τον πατέρα του Ουνόνα ήταν τυχαία. Aυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμα υπάρχει το όνομα αυτό στη χώρα που από το 1884 ως το 1915 ήταν αποικία του Κάιζερ, με το όνομα “Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική”, όπου διαπράχθηκε από τις αρχές και η φρικτή γενοκτονία των Χερέρο και Νάμα. Μάλιστα πριν από λίγα χρόνια στην Οσάνα εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο με την επιγραφή “Αδόλφος Χίτλερ” στο πίσω μέρος πάνω από μα σβάστικα. Το γεγονός αυτό δε συνδέεται απαραίτητα μόνο με την ύπαρξη τυχών νεοναζί στη μικρή κοινότητα 20-30 χιλιάδων πολιτών γερμανικής καταγωγής, αλλά και με το γεγονός ότι οι ναζί είχαν ως ένα βαθμό προσπαθήσει να κερδίσουν τη συμπάθεια αποικιοκρατούμενων λαών, εντός κι εκτός Αφρικής, εμφανιζόμενοι ως εχθροί των παραδοσιακών αποικιοκρατικών δυνάμεων, όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να αναιρείται το φυλετικό μίσος εναντίον κάθε μη – Αρίου και ιδιαίτερα των μαύρων της υποσαχάριας Αφρικής, ενώ οι μερικές χιλιάδες ατόμων με μικτή ή ολόκληρη καταγωγή από αυτές τις χώρες στη Γερμανία, πέρασαν ιδιαίτερα δύσκολα στα χρόνια της ναζιστικής εξουσίας.