Χρύσα Παπαδοπούλου- “Όρθιος σε δημόσια θέα”

Η Χρύσα Παπαδοπούλου μόλις είχε πατήσει τα 30, όπως μας είπε κι όπως κι εσείς μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο “Όρθιος σε δημόσια θέα”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις και περιέχει την ιστορική της αγόρευση στη Δίκη της Χρυσής Αυγής, όταν ανέλαβε συνήγορος Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας του δολοφονηθέντος Παύλου Φύσσα. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί δεύτερη φορά, τη στιγμή που της το πρότεινε ο Ανδρέας Τζέλλης, βασικός δικηγόρος της Μάγδας, του Τάκη και της Ειρήνης Φύσσα.

Η Χρύσα Παπαδοπούλου λοιπόν, μαζί με την Ελευθερία Τομπατζόγλου και τον Ανδρέα Τζέλλη, εκπροσώπησαν την οικογένεια του Παύλου, τον ίδιο τον Παύλο και ταυτόχρονα κάθε θύμα ναζιστικής επίθεσης. Πεντέμισι χρόνια συνεπείς, πεντέμισι χρόνια μάχιμοι. Χρόνια δύσκολα, χρόνια σκληρής δουλειάς.

Όσοι καταφέρατε να βρεθείτε στις αίθουσες του Κορυδαλλού και του Εφετείου, θα είχατε την ευκαιρία να δείτε την πεταγμένη από την ένταση φλέβα στο μέτωπο της Χρύσας, αλλά και να νιώσετε την απίστευτη ιστορικότητα των στιγμών της αγόρευσής της. Για εσάς που δεν βρεθήκατε εκεί, για όλους όσοι θέλουν να την διαβάσουν ξανά και ξανά, αλλά και για τις γενιές του μέλλοντος, ευτυχώς κυκλοφορεί το βιβλίο που την περιέχει.

Προλογίζουν η Μάγδα Φύσσα και η Ελευθερία Τομπατζόγλου. Στο Επίμετρο η Γιώτα Τέσση και ο Δημήτρης Ψαρράς.

Η κυρία Παπαδοπούλου μάς είπε χαρακτηριστικά:

“Αρχικά είχα σκεφτεί για τίτλο του βιβλίου το «Ένα κομμάτι χαρτί και λίγη μαύρη μελάνη». Είναι από το τραγούδι του Παύλου Killah P Φύσσα, το «Γάμα τους», όπου αφού περνάει τους φασίστες γενιές δεκατέσσερις, αναφέρεται στον εαυτό του. Λέει δηλαδή, πως ό,τι του έχει μείνει για να ξεσπάει, είναι ένα κομμάτι χαρτί και λίγη μαύρη μελάνη, δηλαδή οι στίχοι και η μουσική του. Αυτός ήταν ο Παύλος Φύσσας και αυτό έκανε, έγραφε τραγούδια. Δεν οργάνωνε ενέδρες θανάτου, υπακούοντας σε εντολές άλλων.

Συζητώντας για τον τίτλο με τους συναδέλφους της πολιτικής αγωγής-υποστήριξης της κατηγορίας, επεσήμαναν ότι ίσως ήταν λίγο μεγάλος για τίτλος και ένας από αυτούς πρότεινε το «Όρθιος σε δημόσια θέα», από ένα άλλο τραγούδι του Παύλου, το «Ζόρια». «Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις όμορφα και όρθιος σε δημόσια θέα. Με λένε Παύλο Φύσσα, από τον Περαία, Έλληνας και ό,τι συνάδει αυτό, όχι μια σημαία.»

Οι στίχοι του Παύλου, θα μπορούσαν να θεωρηθούν και προφητικοί, καθώς όντως η δολοφονία του έγινε σε δημόσια θέα, μπροστά σε πολλούς μάρτυρες- εκ των οποίων, μόνο οι δύο νεαρές φοιτήτριες βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν στο δικαστήριο και όντως ο Παύλος στάθηκε όρθιος και υπέδειξε τον δολοφόνο του, Γ. Ρουπακιά στους αστυνομικούς. Ο τίτλος του βιβλίου «Όρθιος σε δημόσια θέα» συνοψίζει τη στάση που κράτησε ο Παύλος Φύσσας μπροστά στους δολοφόνους του”.

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα που ξεχωρίσαμε:

“Κυρία Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, αν κάτι είναι σκάνδαλο ή σκευωρία, σε αυτή τη δίκη, σίγουρα δεν είναι η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Αυτό ήταν κάτι που άργησε κιόλας πολλά χρόνια να γίνει. Η Πολιτική Αγωγή ζητάει την καταδίκη των κατηγορουμένων, όπως κατηγορούνται για όλες τις κατηγορίες, όχι γιατί αυτό απαιτεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα –το ξέρουμε ότι δεν δικάζουμε εδώ μέσα με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα–, ούτε γιατί η αθώωση των κατηγορουμένων θα σημάνει την επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής στους δρόμους, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας και ναζιστικής τρομοκρατίας, νομιμοποιημένων πλέον και με τη βούλα της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες, κύριοι Εφέτες, ζητάμε την καταδίκη των κατηγορουμένων για την ανθρωποκτονία σε βάρος του Παύλου Φύσσα και για ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, γιατί με αυτά τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ενώπιόν σας, τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, έχετε στα χέρια σας ό,τι χρειάζεται, και πολύ περισσότερα, για να αποφανθείτε ότι έχει αποδειχθεί η κατηγορία της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, από το τελευταίο μέλος της Χρυσής Αυγής μέχρι και τον Αρχηγό της. Μην αποστρέψετε το βλέμμα σας από τα στοιχεία. Αυτό ζητάμε. Όπως ανέφερε και ο κ. Αλιβιζάτος, τώρα είναι η ώρα των Δικαστών. Και όχι γενικά και απρόσωπα των Δικαστών, τώρα είναι η ώρα της σύνθεσης του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών για Κακουργήματα, συνεδρίας τής 20ής Απριλίου 2015, να απονείμει δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη, όχι μόνο για λογαριασμό των θυμάτων και των οικογενειών τους, αλλά και για λογαριασμό ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και εν ονόματι της Δημοκρατίας”