Θέατρο τη Δευτέρα: «Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ
Η «Μαύρη κωμωδία» είχε την τόλμη και την τέχνη να σαρκάσει τα κατά συνθήκην ψεύδη, τα κακώς κείμενα, την υποκρισία, τον πουριτανισμό, τις σαθρές αξίες της αστικής κοινωνίας και τις επιπτώσεις της στη διαμόρφωση και την προσωπική ζωή του ανθρώπου…
“Ένα Κυριακάτικο βράδυ στο Λονδίνο. Ο γλύπτης Μπρίντσλει Μίλερ μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Κάρολ ετοιμάζουν ένα πάρτι για να εντυπωσιάσουν τον πατέρα της Κάρολ, Συνταγματάρχη Μέλκετ, και τον εκατομμυριούχο έμπορο έργων τέχνης Μπαμπέγκερ. Για να ομορφύνουν το διαμέρισμα, «κλέβουν» τα έπιπλα του γείτονα τους Χάρολντ, ο οποίος λείπει αυτό το Σαββατοκύριακο. Ο γείτονας επιστρέφει τη στιγμή που μια καμένη ασφάλεια βυθίζει το διαμέρισμα στο σκοτάδι. Διάφοροι καλεσμένοι και ακάλεστοι, καλώδια τηλεφώνου ριγμένα στο πάτωμα και πολλά άλλα δυσκολεύουν τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Μπρίντσλει να επιστρέψει τα «δανεισμένα» έπιπλα, πριν ανάψουν τα φώτα…” (πηγή: retrodb.gr)
Η «Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ, «που εκτυλίσσεται στο «σκοτάδι» για τα πρόσωπα του έργου εξαιτίας της διακοπής του ρεύματος, αλλά με πλήρη φωτισμό για τη σκηνική πράξη, δεν είναι, απλώς, ένα λεκτικό εύρημα για να κάνει πιο φαρσική την πλοκή του έργου, πιο διασκεδαστική τη σάτιρά του. Είναι, κυρίως, ένα δραματουργικό εύρημα, μια πικρόχολη αλληγορία για τα «σκοτάδια», που μπορεί να κρύβουν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία ή τα «έργα» (οι σκέψεις, οι πράξεις, οι σχέσεις) των ανθρώπων σε πλήρες φως.
Θέατρο τη Δευτέρα: «Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ / Κατερίνα Χέλμη – Λουίζα Ποδηματά
Ο Σάφερ στήνει τη δραματουργική «πλεκτάνη» του και «ξεγυμνώνει» στο φως του μπλακ – άουτ το χαρακτήρα, τη νοημοσύνη, τη συμπεριφορά, τα κουσούρια, τις ιδέες, τα ψεύδη των προσώπων του έργου του. Η μόνη δύναμη, που μπορεί λχ να πολεμήσει το «σκοτάδι» ενός ανούσιου, συμβατικού – με τα αστικά «ήθη» – γάμου του πρωταγωνιστικού προσώπου είναι η αλήθεια και η αγάπη, υπογραμμίζει στο τέλος της πικρής αυτής σάτιρας ο συγγραφέας».
Η δραματουργία του Πίτερ Σάφερ και ειδικά «Η μαύρη κωμωδία» είχε την τόλμη και την τέχνη να σαρκάσει τα κατά συνθήκην ψεύδη, τα κακώς κείμενα, την υποκρισία, τον πουριτανισμό, τις σαθρές αξίες της αστικής κοινωνίας και τις επιπτώσεις της στη διαμόρφωση και την προσωπική ζωή του ανθρώπου, ενός ανθρώπου που τον θέλει κατ’ εικόνα και ομοίωσή της.
Η παράσταση που θα παρακολουθήσουμε προβλήθηκε το 1976 από την ΕΡΤ, στο πλαίσιο της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας». Μετάφραση: Δημήτρης Κωνσταντινίδης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Εμιρζάς, Δάφνη Τζαφέρη. Παίζουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Χέλμη, Φοίβος Ταξιάρχης, Φαίδων Γεωργίτσης, Γιώργος Γεωγλερής, Ειρήνη Εμιρζά, Γιάννης Κανδήλας, Γιώργος Μιχαλάκης, Λουίζα Ποδηματά.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
