“Δανεισμό” αρχαιοτήτων στο εξωτερικό ως και μισό αιώνα(!) προωθεί η Λίνα Μενδώνη

Σε αντίθεση με τα τσιμέντα και τις πλημμύρες στην Ακρόπολη, η ακόλουθη είδηση για το πιο πρόσφατο κατόρθωμα του Υπουργείου Πολιτισμού πέρασε μάλλον στα ψιλά. Πρόκειται για διάταξη που, με τις ψήφους ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, εκχωρεί αρχαιολογικό πλούτο της χώρας για “δανεισμό” στο εξωτερικό, έως και 50 (ναι, καλά διαβάσατε, πενήντα) χρόνια. Το πρόσχημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν η διευκόλυνση του (ιδιωτικού) μουσείου Μπενάκη για την ίδρυση παραρτήματος στη Μελβούρνη. Ουσιαστικά δηλαδή εισάγεται μια λογική “franchise” μουσείων με καθαρά εμπορικούς σκοπούς, με την ίδια τη Λίνα Μενδώνη στη βουλή να καμαρώνει για το ξεπούλημα, παρουσιάζοντάς το ως “τολμηρό μεταρρυθμιστικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα προωθήσει με απόλυτα διαφανείς διαδικασίες όρους και προϋποθέσεις, την αξιοποίηση του σημαντικού πολιτιστικού πλούτου της χώρας προς όφελος της οικονομίας”. Παράλληλα, δε δίστασε να χαρακτηρίσει “απηρχαιωμένο” (sic) το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, που προέβλεπε δανεισμό αρχαιοτήτων για έως και 5 έτη, καλύπτοντας και παραπάνω τη δυνατότητα προβολής των αρχαιοτήτων στα εγχώρια μουσεία και στο εξωτερικό, μέσω της διοργάνωσης περιοδικών εκθέσεων.

Το κρεσέντο της προκλητικότητας ξεπέρασε κάθε όριο, όταν η υπουργός προσπάθησε να αυτοπαρουσιαστεί περίπου ως εθνική ευεργέτιδα που έσωσε τα εκθέματα από τη σκόνη και το σκοτάδι των αποθηκών: “Είναι πολύ σημαντικό για την ανάδειξη του πολιτιστικού μας πλούτου ότι δίνεται επιτέλους η ευκαιρία να αξιοποιηθούν σημαντικά πολύτιμα αρχαία μας που βρίσκονται στις αποθήκες του υπουργείου. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη προσφορά στον ελληνισμό γιατί αντί να βρίσκονται στο σκοτάδι της αποθήκης θα λάμπουν και θα αναδεικνύουν τον ελληνικό πολιτισμό”.

Είναι γεγονός πως υπάρχει τεράστιος αριθμός εκθεμάτων στοιβαγμένων σε αποθήκες ανά την επικράτεια, πολλά από αυτά ούτε καν καταγεγραμμένα, πολλώ δε μάλλον δημοσιευμένα και φυσικά ούτε λόγος για τοποθέτησή τους στις προθήκες των μουσείων, που απλά δεν έχουν χώρο. Μια κατάσταση για την οποία ευθύνεται ξεκάθαρα το σύνολο των κυβερνήσεων ως τώρα, για τα οποία ο πολιτισμός ήταν είτε περιττό έξοδο είτε ευκαιρία για μπίζνα. Εξάλλου τίποτε δε διασφαλίζει ότι έστω και σε ύστερο χρόνο, δε θα θιγούν και οι ήδη υπάρχουσες μουσειακές συλλογές, οι οποίες, όπως προφανώς γνωρίζει ως αρχαιολόγος η Λίνα Μενδώνη, δε συγκροτούνται τυχαία, αλλά βάσει συγκεκριμένων σκεπτικών, συγκροτώντας μια ενότητα που δεν μπορεί να διασπάται με το έτσι θέλω για μισό αιώνα, στερώντας παράλληλα τη δυνατότητα θέασης τους σε δυο γενιές Ελλήνων και ξένων επισκεπτών στα μουσεία της χώρας. Επιπλέον, στερεί τη δυνατότητα από φοιτητές αρχαιολογίας και αρχαιολόγους να μελετήσουν τα δανειζόμενα αντικείμενα, καθώς τα μουσεία αποτελούν και χώρο επιστημονικής έρευνας. .

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αρχικά η κυβέρνηση σκόπευε να επιτρέψει το δανεισμό για έναν αιώνα, περίπου όπως οι προκάτοχοί της δέσμευσαν στο υπερταμείο την κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια, υποχωρώντας μετά τις αντιδράσεις στα 50 χρόνια.

Το αίσχος αυτό καταψήφισε φυσικά το ΚΚΕ, με το βουλευτή Γιάννη Δελή να κάνει λόγο για “χυδαία εμπορευματική λογική που οδηγεί σε σκύλευση του αρχαιολογικού μας χώρου”.

Τα υπόλοιπα τα συνοψίζει εξαιρετικά το σκίτσο του John Antono: