John Herrman – Οι επαναστατικοί συγγραφείς της Ευρώπης

Ακολούθως, παρατίθενται ορισμένες σημειώσεις σχετικά με αυτά που αναμένονται και αυτά που έχουν προσφάτως  παρουσιαστεί από ορισμένους εξαίρετους, επαναστάτες συγγραφείς από τη Γερμανία και από άλλες χώρες.

Ανάμεσα στους μυθιστοριογράφους της αριστερής πτέρυγας στην Γερμανία, οι πλέον αναγνωρισμένοι είναι οι εξής: Ludwig Renn, Ernst Glaeser, Oscar Marie Graf, Ernst Otwaldt, Hans Marchwitza, Willy Bredel, Theodor Plivier, Klaus Neukrantz, F.C. Weiskopf, Anna Seghers, Karl Gruenberg, Otto Heller, Kurt Claeber και Egon Erwin Kish, ο δεξιοτέχνης του ρεπορτάζ.

Μερικοί από τους διηγηματογράφους: Paul Koerner, Peyet, Kurt Stefan και Gertrude Ring. Και ορισμένοι από τους νοβελίστες δοκίμαζαν περιστασιακά και την μικρή φόρμα της αφήγησης.

Δραματουργοί: Friedrich Wolf, Peter Martin Lampel

Ποιητές: Johannes Becher, Ernst Goenkel, Kurt Huhn, Erich Weinert, Kurt Tucholski

Είναι βέβαιο ότι στη Γερμανία μια επαναστατική λογοτεχνία αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς. Η προλεταριακή λογοτεχνία θα εξελιχθεί. Πέρα από την ριζοσπαστική αστική λογοτεχνία ανθίζει η επαναστατική και άλλωστε πώς μπορείς να έχεις προλεταριακή αν προηγουμένως  δεν είχες αστική;

Ο Ludwig Renn, συγγραφέας του “War and After War” πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει ένα νέο βιβλίο που πραγματεύεται τη Σοβιετική Ρωσία, και ιδιαίτερα τις εκεί μονάδες κλωστοϋφαντουργίας.  Εντάσσεται στο είδος του ταξιδιωτικού βιβλίου. Επίσης, αυτό το διάστημα δουλεύει μια διατριβή  με τίτλο “Denken und Fuelung” (Thought and Feeling). Το επόμενό του μυθιστόρημα αφορά την πτώση των αριστοκρατών στην Γερμανία  την περίοδο του πληθωρισμού του μάρκου, δηλαδή από το 1921 έως το 1923. Ο Renn προέρχεται από αριστοκρατική γερμανική οικογένεια. Τα άφησε όλα πίσω, για να συνδράμει στον αγώνα των εργατών για μια Σοβιετική Γερμανία. Είναι ένας από τους πιο δραστήριους εργάτες στον Γερμανικό Λογοτεχνικό Σύνδεσμο, που δεν ήταν παρά ένας οργανισμός παρεμφερής με αυτόν των John Reed Club.

Ο Johannes Becher, γνωστός κατά κύριο λόγο ως ποιητής, γράφει ένα μυθιστόρημα για την εποχή της νεότητάς του στη Βαυαρία. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος στο Μόναχο. Ο Becher ήταν ένα από τα μέλη της αρχικής ομάδας των Γερμανών εξπρεσιονιστών .

Ο Hans Marchwitza, του οποίου το έργο “Sturm auf Essen”  χαιρετίστηκε από το κοινό ως σημαντικό επαναστατικό μυθιστόρημα, ενώ ένα λάτρης του βιβλίου το αποκάλεσε  «το πρώτο αληθινό προλεταριακό μυθιστόρημα της Γερμανίας, τώρα δουλεύει ένα δεύτερο μυθιστόρημα, το “Die Letzte Schicht”. Είναι η ιστορία του Γερμανικού Κόκκινου Στρατού στο Kapp Putsch, το 1920, ενάντια στις δυνάμεις του Ράιχ. Ο Marchwitza είναι προλεταριακής καταγωγής και εργάστηκε ως μεταλλωρύχος από την παιδική του ηλικία μέχρις ότου βρέθηκε στην μαύρη λίστα. Το πρώτο του μυθιστόρημα σχολιάστηκε στο Χάρκοβο ως «αστικό στην όψη, μα επαναστατικό στο περιεχόμενο».

Ο Willy Bredel αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή επειδή δεν είναι καπιταλιστής. Εργάστηκε ως σιδηρουργός και έγραψε μια εξαιρετική  βιομηχανική νουβέλα με τίτλο “Maschinenfabric N und K”.

Ο Klaus Neukrantz είναι φθισικός.  Οι φυλακές, οι στερήσεις και οι λοιπές δυσκολίες που πολλοί υπέμειναν εξαιτίας της ταξικής πάλης έχει διογκώσει τον αριθμό των φυματικών  στις δυνάμεις της μαχόμενης εργατικής τάξης της Ευρώπης. Ο Neukrantz έγραψε το “Barricaden am Wettung”.

Άκουσα πολλά για έναν νεαρό Βαυαρό κομμουνιστή, τον Walter von Stein, γεννημένο αριστοκράτη, που έχει γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα.  Δεν έχει εκδοθεί ακόμα, αλλά θεωρείται από πολλούς  της γερμανικής ομάδας ως μια αξιοσημείωτη συνεισφορά στην επαναστατική λογοτεχνία.

Το πρώτο βιβλίο του Ernst Glaeser, “Class of 1902” έτυχε θερμής υποδοχής ανά τον κόσμο και σημείωσε καλές πωλήσεις. Το νέο του βιβλίο, “Peace”, παρουσίασε καλές πωλήσεις στην Γερμανία. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα στους κύκλους των Αμερικανικών εκδοτών, πρέπει να έχασαν χρήματα , καθώς  αντιλαμβάνομαι ότι αυτό έχει διαδοθεί εδώ. Στο Χάρκοβο ο Glaeser είπε “Συνήθιζα να λέω, κάτω τα χέρια από την Σοβιετική Ένωση, τώρα λέω σε κάθε ευκαιρία  να τείνετε το χέρι προς τη Σοβιετική Ένωση”. Υπάρχουν πολλοί ριζοσπάστες συγγραφείς της αστικής τάξης που ξεκινούν να λένε το ίδιο. Και αν είχαν τα μάτια τους ανοιχτά, θα ήταν πολλοί περισσότεροι.

Ο F.C. Weiskopf έχει ένα καινούργιο μυθιστόρημα, το “Das Slawenlied” (Song of the Slavs). Το βιβλίο υποτιτλίζεται και ως “A novel for the last days of Austria and the first years of Checkoslovakia”.  Είναι η ιστορία ενός μαθητή που επιστρέφει αφού έχει αφήσει την σχολική αίθουσα για να καταταγεί στο στράτευμα. Ο  Weiskopf είναι μεγάλος θαυμαστής του Dos Passos κι αυτό αποτυπώνεται στο βιβλίο του.  Υπήρξε ένας από τους πιο ευφραδείς αντιπροσώπους στη συνδιάσκεψη του Χάρκοβο και υποστήριξε ότι η νέα επαναστατική και προλεταριακή λογοτεχνία πρέπει να δημιουργήσει νέες φόρμες  ικανές να εκφράσουν τη νέα κοινωνία. Έφερε βαρέως το γεγονός ότι πολλοί εργάτες  ανταποκριτές που έγιναν συγγραφείς μικρής φόρμας ή νοβελίστες έγραψαν με τον χειρότερο τρόπο των παλιών αστικών αισθηματικών ιστοριών. Είπε ακόμα ότι o Dos Passos ήταν ένας πρωτοπόρος ως προς τη νέα φόρμα που έμελε να ακολουθήσει η  επαναστατική λογοτεχνία.

Ο Lajo Kiss, ένας Ούγγρος επαναστάτης που τώρα ζει στη Σοβιετική Ρωσία έγραψε το “Heroic  Region”, μία δίτομη νουβέλα για την Ουγγρική Επανάσταση.

Ο Bruno Yasiensky, της Διεθνούς Ένωσης Επαναστατών Λογοτεχνών, Πολωνός μετανάστης και συγγραφέας  του “Burning Paris”  γράφει ένα πόνημα σχετικά με την κατάσταση στην Πολωνία.

Ο τρίτος τόμος της εκτενούς νουβέλας του Bella Illes είναι το “Tisza of Fire”. Ο πρώτος τόμος θα κυκλοφορήσει εδώ σύντομα, από τις Διεθνείς Εκδόσεις. Ο Illes στο παρελθόν διετέλεσε γραμματέας της Διεθνούς Ένωσης Επαναστατών Λογοτεχνών και είναι Ούγγρος επαναστάτης που ζει στη Μόσχα. Το βιβλίο του καλύπτει την Ουγγρική Επανάσταση, τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Πολωνίας και  το αντιστασιακό έργο του κόμματος στα Πολωνικά σύνορα.

Απέναντι στο κανάλι στην παλιά Αγγλία, ο Harold Heslop γράφει ένα νέο βιβλίο για τους ανθρακωρύχους στην βόρεια Αγγλία. Έγραψε το “The Gate to a Strange Field”, το οποίο μόλις εκδόθηκε εδώ από τις εκδόσεις Appleton, και επίσης το “The Journey Beyond” το οποίο έως τώρα έχει δημοσιευτεί μονάχα στην Αγγλία.

Οι ανωτέρω σημειώσεις δίνουν απλά ένα δείγμα της λογοτεχνικής δραστηριότητας που λαμβάνει χώρα στην άλλη πλευρά του ωκεανού. Στην Γερμανία, ιδίως, επειδή το κίνημα είναι πολύ ισχυρό, οι ριζοσπάστες συγγραφείς σχηματίζουν ουρά. Αυτοί που βλέπουν καθαρά την πορεία των γεγονότων τάσσονται με τους κομμουνιστές, άμυαλοι ατομικιστές φλερτάρουν με τους φασίστες ενώ ξεπερασμένες γριές τρέμουν τους σοσιαλδημοκράτες.

Έρχεται η ώρα που οι Αμερικανοί συγγραφείς θα χρειαστεί να πάρουν θέση. Ένας συγγραφέας πρέπει να αποφασίσει σε ποια από τις δυο πλευρές θα σταθεί στα οδοφράγματα, αν ο σκοπός είναι ο τελικός θρίαμβος τον εργατών αυτή η απόφαση δεν αποτελεί προβληματική. Είναι μια ακαταμάχητη κίνηση που σαρώνει ολόκληρο τον κόσμο. Τα εμπόδια δεν είναι παρά παρακινητικά, αυξάνοντας την επιθυμία  και θέτοντας σε κίνηση τις δυνάμεις της επανάστασης.

Αν οι ριζοσπάστες αστοί συγγραφείς της Αμερικής είχαν την ευκαιρία να πάνε στην Ρωσία και να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες του σοσιαλισμού στην πορεία ανάπτυξης του, ολοένα και περισσότεροι αμφιταλαντευόμενοι θα επέλεγαν να ριχτούν στην μάχη για την επανάσταση.

Ελεύθερη Μετάφραση: Σταματίνα Τσιμοπούλου

Επιμέλεια: Παναγιώτης Μανιάτης

Πηγή: New Masses, July 1931, p. 20

Αρθρογράφος: John Herrman