Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Ντουμπάι

Μπορεί να μην υπάρχουν Harrod’s στην Ελλάδα, τουλάχιστον όμως υπάρχει Nammos στο Ντουμπάι, κι έτσι είχε κάπου να περάσει την πρωτοχρονιά του ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ομού μετά του εθνικού μας ξεβλαχευτή (sic) Πέτρου Κωστόπουλου και πλειάδας ανθυποσελέμπριτις που από το υστέρημά τους βρέθηκαν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την ώρα που οι κοινοί θνητοί στην Ψωροκώσταινα απειλούνταν με πρόστιμα εκατοντάδων ευρώ αν έβγαιναν από το σπίτι τους μετά τις δέκα το βράδυ. Το ίδιοι ισχύει και για άλλους συμπολίτες μας, που φρόντισαν μέσω Ίνσταγκραμ να μας ενημερώσουν για την ικανότητά τους να ξοδέψουν μερικές χιλιάδες ευρώ προκειμένου να βρεθούν μακριά από τις περιορισμούς που επιβάλλονται στην πλέμπα. Γιατί φυσικά και δεν μπορείς να πας σε συγγενείς σε διπλανό νομό, τίποτε όμως δε σε εμποδίζει να ζήσεις το μύθο σου στο Ντουμπάι ή όποιον άλλο προορισμό καλοδέχεται τουρίστες εν μέσω έξαρσης πανδημίας.

Κι όταν λέμε τίποτε, εννοούμε φυσικά την κυβέρνηση της χώρας. Από μία άποψη, οι Κωστόπουλοι και σία έκαναν και φέτος αυτό που έκαναν πάντα, στις γιορτές και όχι μόνο, την επίδειξη δηλαδή του πλούτου και της ματαιοδοξίας τους και θα ήταν απλά μίζερη ηθικολογία να είχε κανείς την απαίτηση να φερθούν διαφορετικά. Για να είμαι ειλικρινής μάλιστα, περισσότερο υποκριτική και ενοχλητική ταυτόχρονα βρίσκω την δήθεν “αλληλεγγύη με τον κόσμο που υποφέρει” και τα τάχαμου εμψυχωτικά μηνύματα για υπομονή και “είμαστε όλοι μαζί σε αυτό”, από σταρ, επιχειρηματίες ή πολιτικούς εντός κι εκτός συνόρων που κάνουν “καραντίνα” στις βίλες και τα κτήματά τους περιβαλλόμενοι από υπηρετικό προσωπικό.

Αυτοί είναι, που λέει και η νεοξύλινη ιδιόλεκτος που καθιέρωσαν τα σόσιαλ, το θέμα όμως είναι ότι βρίσκουν και τα κάνουν. Οι εκ των υστέρων κυβερνητικές γελοιότητες για “αυστηρούς ελέγχους” κατά την επιστροφή των κοσμικών γλεντοκόπων μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. Εξάλλου το θέμα δεν είναι απλά αν έφυγαν “νόμιμα και ηθικά” οι ταξιδιώτες ή αν θα ελεγχθούν κατά την επιστροφή τους, αλλά το μήνυμα που στέλνει το (αστικό) κράτος στους πολίτες, τους οποίους διώχνει με ντουντούκες και περιπολικά από τις πλατείες αυτές τις μέρες για “να μη συνωστίζονται’ και τους οποίους καθημερινά ενοχοποιεί ως “ανεύθυνους” και υπαίτιους της διασποράς του ιού. Το μήνυμα αυτό βέβαια δε θα μπορούσε παρά να είναι ταξικό, γιατί η κοινωνική ανισότητα δε γνωρίζει από γιορτές, αργίες και πανδημίες, Ίσα – ίσα που τότε γίνεται ακόμα πιο φανερή, σε όλο το μεγαλείο του φαρισαϊσμού και της κακογουστιάς που τη συνοδεύουν. Δεν είναι λοιπόν, “προκλητικός” ο εσμός των Κωστοπουλοειδών, προκλητικά άδικο είναι το σύστημα που τους επιτρέπει να ανθούν με ή χωρίς πανδημία.