Ο καπιταλισμός «θερίζει» το ρωσικό λαό. Πάνω από 12.000.000 οι φτωχοί εργαζόμενοι το 2016
Τα αποτελέσματα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, τα βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στη Ρωσία. Όμως η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, εκτός από την ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου του ρωσικού λαού, δείχνει ταυτόχρονα και τη διέξοδο.
Στην Σοβιετική Ένωση, στον σοσιαλισμό, η λέξη ανεργία είχε θέση μόνο στα λεξικά. Οι εργαζόμενοι απολάμβαναν την εργασία ως ένα από τα πολλά δικαιώματα που απορρέαν από τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας που είχε γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, σε ένα κοινωνικό σύστημα όπου στο επίκεντρό του βρίσκεται ο άνθρωπος και η εκμετάλλευση και το κέρδος απλά δεν χωράνε σ’ αυτό.
Σήμερα στη Ρωσία:
Το ένα έκτο των εργαζομένων δεν μπορούν να καλύψουν ανάγκες τις δικές τους και των οικογενειών τους, καθώς τα εισοδήματά τους τον προηγούμενο χρόνο ήταν κάτω από το κατώτατο όριο διαβίωσης του ενεργού πληθυσμού.
2 εκατομμύρια Ρώσοι (το 7,3% των εργαζομένων) αμείβονται με μισθούς που βρίσκονται κάτω από το κατώτατο όριο διαβίωσης.
Αν υπολογισθούν, εκτός από το μισθό, διάφορα άλλα έσοδα καθώς και οι δαπάνες των απασχολουμένων, τότε ο αριθμός των φτωχών εργαζόμενων θα αυξηθεί και θα φθάσουν τα 12,1 εκατομμύρια άτομα το 2016 (αριθμός που αντιστοιχεί στο 16,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού).
Περίπου το 60% των φτωχών είναι άτομα ικανά να εργασθούν εκ των οποίων το 90% εργάζονται, ενώ οι περισσότεροι έχουν παιδιά.
Οι φτωχοί Ρώσοι που έχουν εισόδημα κάτω του κατώτατου ορίου διαβίωσης, με βάση τα στοιχεία έφθαναν το πρώτο εξάμηνο του 2017 τα 21,1 εκατομμύρια άτομα. (Τα στοιχεία σημερινά, από το 902.γρ)
Τα αποτελέσματα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, τα βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στη Ρωσία. Όμως η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, εκτός από την ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου του ρωσικού λαού, δείχνει ταυτόχρονα και τη διέξοδο, που δεν είναι άλλη από την οργάνωση των εργαζομένων και την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας.
Οι άνεμοι που έσπειραν οι δυνάμεις της αντεπανάστασης και «θερίζουν» σήμερα τα δικαιώματα των εργαζομένων, αύριο θα θερίσουν την θύελλα της ανατροπής.
Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ.
