“Όποιος βιάζεται σκοντάφτει…” – Η κυβέρνηση ολιγωρεί για το ρυθμό των εμβολιασμών και το ρίχνει στις παροιμίες!

Αν πίστευε κανείς ότι οι παλινωδίες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας είχαν πιάσει ταβάνι, πιθανότατα υποτίμησε την ικανότητα των κρατούντων να φάσκουν και αντιφάσκουν διαρκώς, δίνοντας μια εικόνα “οργανωμένου μπάχαλου” -και το οργανωμένο δεν είναι και τόσο σίγουρο.

Όταν οι κλίνες ΜΕΘ άρχισαν να εξαντλούνται και έτειναν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση, ο Κικίλιας κώφευε επιδεικτικά στα αιτήματα των υγειονομικών για ενίσχυση της δημόσιας υγείας και διοργάνωνε συνεντεύξεις τύπου για το πώς θα γίνουν οι εμβολιασμοί, αντιγράφοντας τις διαφάνειες μιας ιδιωτικής εταιρείας ψυγείων.

Τότε μάλιστα γινόταν λόγος για δυνατότητα να εμβολιαστούν 2,1 εκ. πολίτες κάθε μήνα, αλλά σύντομα το νούμερο αυτό προσαρμόστηκε θεαματικά προς τα κάτω, με το ακαταμάχητο επιχείρημα που χρησιμοποιούν και οι εταιρείες για τις ταχύτητες της σύνδεσης στο διαδίκτυο. Άλλο πού μπορείς να φτάσεις θεωρητικά και άλλο πόσο φτάνεις στην πραγματικότητα.

Οι πρώτες δόσεις που έφτασαν στη χώρα μας από το εμβόλιο της Pfizer δεν ξεπερνούσαν τελικά τις 10.000! Σα να μην έφτανε αυτό, αντί να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στους υγειονομικούς, που είναι καθημερινά εκτεθειμένοι στον κίνδυνο και τη μάχη με τον κορονοϊό, είδαμε μια σειρά κυβερνητικά στελέχη να σπεύδουν να θωρακίσουν πρώτα τον εαυτό τους, κάνοντας πρώτοι το εμβόλιο. Η Λινού είπε κυνικά πως “πρέπει να σώσουμε πρώτα τον βασιλιά (!)”, δε διευκρίνισε όμως πως η λογική αυτή περιελάμβανε τελικά το παλάτι και τους αυλικούς του. Την ίδια στιγμή, οι προγραμματισμένοι εμβολιασμοί στα νοσοκομεία της χώρας οδηγήθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις σε αναβολή…

Όσοι έλεγαν μες στο ’20 πως το εμβόλιο δεν είναι πανάκεια, ούτε αναιρεί την ανάγκη να θωρακιστεί συνολικά το δημόσιο σύστημα υγείας, με προσωπικό και τον κατάλληλο εξοπλισμό, κατηγορούνταν για “μιζέρια”, ότι “επενδύουν στον θάνατο και την καταστροφή” κοκ. Η πράξη αποδεικνύει πως το εμβόλιο ήταν απλώς άλλοθι για την αδράνεια των κυβερνώντων, που τελικά απέτυχαν να διασφαλίσουν εγκαίρως την απαραίτητη ποσότητα εμβολίων και τώρα το ρίχνουν στις παροιμίες, δια στόματος Μητσοτάκη.

Όπως, άλλωστε, λέει και ο σοφός ελληνικός λαός μας, όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Δεν έχει νόημα να επιταχύνουμε περαιτέρω, όταν τα εμβόλια που έχουν αδειοδοτηθεί μέχρι σήμερα είναι μόλις δύο, οι διαθέσιμες δομές ακόμα σχετικά περιορισμένες και φυσικά η όλη επιχείρηση αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα μας και φυσικά για τον υπόλοιπο κόσμο. Επενδύουμε στην ασφάλεια και τη μεθοδικότητα και σε αυτό το πλαίσιο μετά την αρχική δοκιμαστική φάση -στην οποία είχαν ενταχθεί 9 νοσοκομεία- η πρώτη φάση των εμβολιασμών ξεκίνησε στις 4 Ιανουαρίου και λήγει στις 20 αυτού του μήνα.

Όσο για τις αναβολές στους προγραμματισμένους εμβολιασμούς και τα άλλα προβλήματα στα νοσοκομεία, δε βρήκαν θέση ούτε για μια αναφορά στα στοιχεία που παρέθεσε πανηγυρικά ο Μητσοτάκης στην κυβερνητική σύσκεψη.

Καταρχάς να εκφράσω την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι ο εμβολιασμός στη χώρα μας προχωράει με ικανοποιητικό ρυθμό, με μεθοδικότητα, με ασφάλεια, με διαφάνεια και το κυριότερο χωρίς λάθη, έως σήμερα. (…) Αναπτύσσονται στα νοσοκομεία μας 223 εμβολιαστικές γραμμές. Η καθημερινή δυνατότητα εμβολιασμού θα αυξηθεί από τις 5.000 ημερησίως περίπου στις 8.000, ενδεχομένως και λίγο παραπάνω. (…) Στις 4/1 μπήκαν στο πρόγραμμα με επιτυχία και χωρίς προβλήματα άλλα 51 νοσοκομεία, σήμερα προστίθενται άλλα 55 νοσοκομεία και στις 11/1 τα τελευταία 19 νοσοκομεία στη νησιωτική Ελλάδα.

Αξιόπιστες πηγές από το Μαξίμου είναι ότι στις επόμενες αντίστοιχες συσκέψεις, ο Μητσοτάκης θα αναπτύξει ακόμα πιο αναλυτικά τους άξονες της κυβερνητικής πολιτικής, επιστρατεύοντας κι άλλες φράσεις του θυμόσοφου λαού μας, όπως το “σπεύδε βραδέως” και το “κάλλιο αργά, παρά ποτέ”.

Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που μπορεί να κρατήσει κανείς από τις κυβερνητικές παλινωδίες, είναι ότι ο εμβολιασμός του συνόλου του πληθυσμού θα είναι -ούτως ή άλλως- μια μακρόχρονη διαδικασία, που θα κρατήσει αρκετούς μήνες. Στο ενδιάμεσο είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθούν μέτρα για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, για να μπει ένα φρένο στη μακάβρια αλυσίδα, όπου προστίθενται σε καθημερινή βάση δεκάδες θύματα.