Γιώργος Ηρακλέους – “Αλλοτρίωση” (1944-2021)
“Ποιος γνωρίζει την Καισαριανή των μεγάλων αγώνων της κατοχής, το Χαϊδάρι, την Κοκκινιά, τα μικρά παιδιά που πέφτανε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί! Η σχολική ιστορία τα αφορίζει. Βοήθεια λοιπόν…”
Η ιστορική μνήμη ανύπαρκτη, η μικροαστικοποίηση της συνείδησης μεγαλώνει την αλλοτρίωση. Ποιος γνωρίζει την Καισαριανή των μεγάλων αγώνων της κατοχής, το Χαϊδάρι, την Κοκκινιά, τα μικρά παιδιά που πέφτανε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί! Η σχολική ιστορία τα αφορίζει. Βοήθεια λοιπόν. Πρέπει να κάνουμε πολλά. Λαός που αγνοεί την ιστορία του είναι νεκρός, χωρίς μέλλον… Γ.Η.
Αλλοτρίωση (1944-2021)
Αινίγματα και γρίφοι,
μέσα απ’ το ημερολόγιο των ματιών μου
έζησα χρόνια σκληρά και δύσκολα.
Νεκρό το Σαββατόβραδο ανάμεσα
στα κυπαρίσσια με τα χαραγμένα ονόματα,
ονόματα εκτελεσμένων, σκιές του μπλόκου!
Κάθε μέρα της κατοχής και αντίσταση,
κάθε στιγμή τώρα η ίδια φωνή: «Βοήθεια»!
Σιωπή και πέτρα… Καισαριανή
με τα χαμηλά σου σπίτια με τα κεραμίδια,
πότισα τις γλάστρες σου με το δάκρυ μου!
Τι να σου κάνει όμως ένα ζευγάρι μάτια;
Τα δάκρυά τους δεν μπορούν να ξεπλύνουν τη σημερινή αλλοτρίωση…
12/01/2020 από τη συλλογή “Οι Δραπέτες”
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Οι φτωχογειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά έχουν να διηγηθούν αμέτρητες ιστορίες ηρωισμού και αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια της κατοχής, όταν η εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης είχε βαθιές, πολύ βαθιές ρίζες ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Αναφέρονται η ανταρτομάνα Καιασαριανή, το Χαϊδάρι, η Κοκκινιά, αλλά είναι δεκάδες ακόμα Κοκκινιές, Καισαριανές και Χαϊδάρια. Ο Υμηττός, ο Βύρωνας, η Καλλιθέα, το Κερατσίνι και άλλες “μικρότερης εμβέλειας” (αδόκιμος ο όρος, αλλά δεν βρίσκω άλλον αυτή τη στιγμή) περιοχές της πρωτεύουσας ανέδειξαν τη μεγαλοσύνη του απλού λαού κόντρα στη βαρβαρότητα του φασιστικού τέρατος των κατακτητών. Ποιος αλήθεια, ξεχνάει το Κάστρο του Υμηττού, το σπιτάκι της οδού Μπιζανίου στην Καλλιθέα (το άλλο “Κάστρο” των ΕΠΟΝιτών στην Αττική), τη μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι και δεκάδες άλλες τέτοιες πράξεις ανείπωτου ηρωισμού, όπου το άλυκο αίμα ανήλικων ακόμα νέων έβαφε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια; Μάλιστα, πριν δυο μέρες ήλθε στα χέρια μου μια εξαιρετική έκδοση της Π.Ο. Σπουδάζουσας της Ο.Π. Αττικής της ΚΝΕ, με τίτλο “Βαδίζοντας στα χνάρια των μαχητών της λευτεριάς”, ένας πολύτιμος ιστορικός οδηγός με τα κτήρια, τα σημεία και τα μνημεία στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, από τον ηρωικό αγώνα του λαού μας κατά την περίοδο 1940-1944. Σε αυτόν ανακαλύπτει ο αναγνώστης δεκάδες (ίσως και πάνω από 100 – δεν τα μέτρησα) γνωστές και άγνωστες πτυχές, σημεία και τόπους αυτού του ηρωικού αγώνα, με χιλιάδες αγωνιστές, που έπεσαν για τη λευτεριά. Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι τίποτα δεν χάθηκε, τίποτα δε πάει χαμένο. Και η ποίηση του Γιώργου αυτο ακριβώς υπηρετεί.