Όλο το έθνος προσκυνά πρόεδρους και μαφιόζους

Την Τετάρτη έκλειναν τρία χρόνια από τον θάνατο του Πανούση. Κι είχε ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, στην Τούμπα. Και εισαγγελικό ντέρμπι με τα πανό, να κατέβουν πριν αρχίσει ο αγώνας. Τελικά κατέβηκε αυτό που έλεγε “κυβέρνηση ΝΔ, δούλοι του χοντρού”, έμεινε όμως το άλλο με τον Φασούλα και αυτό που όριζε ως βασική αντίθεση το δίπολο “χαβούζα-βορράς”. Ξυπνάει όμως ο λαός και θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Στη Βόρεια Ελλάδα δεν είχαμε αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, στις 7 Οκτώβρη. Είχαμε όμως στις 26 του μήνα εορτασμό του Αϊ-Δημήτρη. Είχαμε χαμηλότερες θερμοκρασίες, μεγαλύτερο χειμώνα, τον κόσμο να μπαίνει από το φθινόπωρο σε κλειστούς χώρους και να βλέπει να του πετάνε το μπαλάκι της ατομικής ευθύνης. Είχαμε τον Κικίλια να λέει πως δεν έχει πρόβλημα το νοσοκομείο της Δράμας, με τις μεγάλες ελλείψεις, αλλά η πόλη της Δράμας και ο κόσμος της. Είχαμε βιομηχανίες χωρίς μέτρα προστασίας, να λειτουργούν κανονικά, να μη χάνουν ούτε μέρα δουλειάς, παρά μόνο όταν εμφανίζονταν μαζικά κρούσματα σε κάποια επιχείρηση.

Ο κόσμος στη Βόρεια Ελλάδα θα είχε κάθε λόγο να βράζει με την κυβερνητική κοροϊδία. Αλλά τους περισσότερους οπαδούς, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, μπορεί να τους πνίγει το “δίκιο της ομάδας τους” και να βιώνουν πολύ έντονα την αδικία εις βάρος της, όσο δεν ένιωσαν ποτέ την κοινωνική αδικία σε βάρος της τάξης τους και του εαυτού τους.

Το ίδιο ακριβώς θα γινόταν σε κάθε γήπεδο, σε κάθε πόλη, για κάθε ομάδα και κάθε φανέλα. Αλλά στη χώρα μας υπάρχουν δύο έθνη και δεν έχουν σύνορα τα Τέμπη, αλλά ταξικά τείχη να τα χωρίζουν. Το έθνος των εκμεταλλευτών -που βαφτίζει “πατρίδα” το δικό του συμφέρον- και το έθνος αυτών που υφίστανται την εκμετάλλευση.

Μα όλο το έθνος των καταπιεσμένων προσκυνά σώβρακα και φανέλες, όπως έλεγε ο Πανούσης. Κι ίσως η δική του εποχή να μοιάζει πλέον ρομαντική, γεμάτη ιδανικά, όπου τον οπαδό τον γαλουχούσε ο “συλλογικός εγωισμός” της ομάδας του και νοιαζόταν πρωτίστως για το καλό της. Τώρα οι οπαδοί στοιχίζονται, ολοένα και περισσότερο, ευθέως πίσω από τα αφεντικά, τους ιδιοκτήτες της ομάδας, που λυμαίνονται τον χώρο, στήνουν παράγκες, δηλητηριάζουν τη χαρά του παιχνιδιού και το πρωτάθλημα. Αρκεί να παίρνει τίτλους η ομάδα τους και οι άλλοι να πα… να αθληθούν.

Ο καβγάς γίνεται για το αν η κυβέρνηση υπηρετεί τον χοντρό ή τον Ρώσο ή τον Τίγρη ή κάποιον άλλον. Ενώ στην πραγματικότητα υπηρετεί όλους αυτούς μαζί και αφήνει τα κορόιδα να προσκυνούν σώβρακα και φανέλες προέδρους και μαφιόζους. Που αρχικά, σκεφτήκαμε να το βάλουμε ως “προέδρους πιστολέρες”, για να ριμάρει καλύτερα με τον αρχικό στίχο. Αλλά τότε θα ήταν ειδικός ο συνειρμός και ίσως κάποιοι οπαδοί να έλεγαν “ναι, αλλά για τους άλλους δε λέτε τίποτα” και να τους απαντούσαν οι απέναντι “για τον δικό σας όμως δε θέλετε να λέμε” και πάει λέγοντας πως δε λέτε τίποτα για τους άλλους. Και σου έρχεται να πάρεις εσύ το πιστόλι και να το στρέψεις γεμάτος απελπισία στον κρόταφό σου…

Υγ: Οι αρχές επέμειναν να κατέβει το πανό που ανέφερε την κυβέρνηση, δείχνοντας πόσο ανεκτική είναι στην ελεύθερη πολιτική κριτική, ακόμα και από λάθος σκοπιά. Δεν έχει όμως κανένα πρόβλημα με πανό για Βούλγαρους, Τούρκους, χαμουτζήδες και δε συμμαζεύεται.

Στην τελική, πώς κάνετε έτσι; Δε μιλάμε για λογοκρισία. Το πανό κατέβηκε πιθανότατα εξαιτίας του λεγόμενου fat-shaming -αρνητικά σχόλια για το βάρος κάποιου. Όχι γιατί έθιγε τον “χοντρό”, αλλά γιατί προσέβαλε τον πολιτικό παχυδερμισμό των κρατούντων, που δεν έχουν κανένα λόγο -και κανέναν τρόπο- να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες. Άλλο αν μας βλέπουν σα μυρμηγκάκια και μας απειλούν, δείχνοντάς μας τους χαυλιόδοντές τους…