Θέατρο τη Δευτέρα: «Λόξα και δόξα» του Γιάννη Ξανθούλη
Η παράσταση αποτελεί μια μουσική – κινηματογραφική – θεατρική σύνθεση, που σατιρίζει με καυστικό, συχνά πικρό χιούμορ, τη νεοελληνική κοινωνία.
Μια οικογένεια τεσσάρων αδελφών, τέσσερις απλοί, συνηθισμένοι νεοέλληνες που ζουν μια μίζερη, ρουτινιάρικη, σκληρή, γκρίζα καθημερινότητα, αναζητούν τη «φυγή» από την πραγματικότητα και μια «διέξοδο» από την αφάνειά τους, μέσα από το ψεύτικο, άπιαστο όνειρο. «Αναπλάθουν» λοιπόν τη ζωή τους, τον χαρακτήρα τους, τις αδυναμίες, τις απελπισίες, τις αποτυχίες τους, την πνιγηρή πραγματικότητα, ταυτιζόμενα με κινηματογραφικούς ρόλους. Η προσπάθειά τους να «ενδυθούν» την «ενδιαφέρουσα ζωή» των κινηματογραφικών μύθων και ειδώλων, αγγίζει άλλοτε τα όρια του γελοίου κι άλλοτε τα όρια του τραγικού.
Η παράσταση αποτελεί μια μουσική – κινηματογραφική – θεατρική σύνθεση, που σατιρίζει με καυστικό, συχνά πικρό χιούμορ, τη νεοελληνική κοινωνία. Προβλήθηκε από την ΕΤ1 το 1990, σε ζωντανή μετάδοση από το θέατρο Αποθήκη, στο πλαίσιο της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας».
Θέατρο τη Δευτέρα: «Λόξα και δόξα» του Γιάννη Ξανθούλη – Ελένη Γερασιμίδου
Μουσική: Στάμος Σέμσης, Διονύσης Μαλλούχος. Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου. Σκηνικά: Μιχάλης Σδούγκος. Κοστούμια: Γιάννης Ξανθούλης. Θεατρική σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος. Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης.
Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου, Αλίκη Γεωργούλη, Ζανό Ντάνιας, Χρήστος Μπίρος, Θανάσης Θεολόγης, Ελισάβετ Ναζλίδου, Δημήτρης Τάρλοου, Γιάννης Ξανθούλης.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
