Δ. Καταλειφός: “Η γενιά μας οφείλει ένα μεγάλο “συγγνώμη” στους νεότερους για τα λάθη που συνεχίσαμε
Ας πάψουμε να κατηγορούμε με ευκολία θύτες και θύματα. Κάθε γενιά χρειάζεται ένα “μπράβο”, έναν έπαινο, για ό,τι προσέφερε, και οφείλει ένα συγγνώμη για τα λάθη που σίγουρα διέπραξε, γιατί είναι αδύνατον να μην κάνει λάθη.
Ο Δημήτρης Καταλειφός, μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ με τη Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών, έκανε μια σεμνή τοποθέτηση που στέκεται αυτοκριτικά στην ουσία του πράγματος, αποφεύγοντας την ευκολία να στοχοποιήσει με απόλυτο τρόπο τους θύτες.
Με αφορμή όλα αυτά τα οδυνηρά πράγματα που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο θέατρο, θυμήθηκα μια φράση που λέει ο Σκηνοθέτης στην αριστουργηματική ταινία του Μπέργκμαν “Μετά την πρόβα”: Το θέατρο είναι ιδρώτας, σπέρμα και σκατά”.
Ανήκω στην ίδια γενιά με τον Γιώργο Κιμούλη. Αυτή η γενιά παρέλαβε μια ολόκληρη μυθολογία για τις σκληρές πρόβες, τις απαιτήσεις σκηνοθετών που συχνά γίνονταν ακραίες, για ομηρικούς καυγάδες μεταξύ των συντελεστών μιας παράστασης και άλλα πολλά. Η δική μας γενιά συνέχισε σε μεγάλο βαθμό κάπως στα ίδια- ίσως και σε χειρότερα- ακόμα χνάρια, γιατί η όλη εποχή εξελίχθηκε γενικά χειρότερα. Εδώ και μια τουλάχιστον δεκαετία τα πράγματα αλλάζουν σε τρομακτικό βαθμό. Το θέατρο φυσικά δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο. Αν τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα ή χειρότερα θα το δείξει η ιστορία. Η νέα εποχή μάς επιτρέπει να μιλάμε. Αυτό ίσως πραγματικά να είναι καλύτερο και υγιέστερο. Και σίγουρα θα είναι υγιέστερο να μιλάμε τη στιγμή που υφιστάμεθα την οποιαδήποτε αδικία ή παραβίαση των αυτονόητων δικαιωμάτων μας. Αυτό σε μεγάλο βαθμό δεν γινόταν για πολλούς λόγους τα προηγούμενα χρόνια. Ας το δούμε με ψυχραιμία και κατανόηση. Ας πάψουμε να κατηγορούμε με ευκολία θύτες και θύματα. Κάθε γενιά χρειάζεται ένα “μπράβο”, έναν έπαινο, για ό,τι προσέφερε, και οφείλει ένα συγγνώμη για τα λάθη που σίγουρα διέπραξε, γιατί είναι αδύνατον να μην κάνει λάθη. Ας θεσπίσουμε από την αρχή κάποιους καινούργιους κανόνες για το θέατρο. Και για τη θεατρική εκπαίδευση και για το επάγγελμα. Το απαιτεί η νέα εποχή.
Μέχρι τώρα ήταν μια συγκεχυμένη κατάσταση, μέσα στην οποία έβρισκε έδαφος και η κατάχρηση εξουσίας και η σιωπηλή και οδυνηρή υποταγή. Κι αυτά πολλές φορές τα εκλαμβάναμε μέσα στη γενική μας σύγχυση σαν απαραίτητα για να κάνουμε τέχνη. Ας θέσουμε καινούργια πλαίσια για μια δημιουργική συνύπαρξη στον μικρό μεγάλο κόσμο του θεάτρου. Το απαιτούν οι καιροί. Κατά συνέπεια προτείνω όχι μόνο ο Γιώργος Κιμούλης αλλά όλη η γενιά μας να πει ένα μεγάλο συγγνώμη στους νεότερους για λάθη που κι εμείς παραλάβαμε ή συνεχίσαμε, και οι νεότεροι να δώσουν αυτή τη συγγνώμη και να προχωρήσουμε ξανά όλοι μαζί. Το θέατρο με αφορμή την πανδημία έχει δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα που θα μπορούσε να δεχτεί. Ας μην το τραυματίζουμε κι εμείς με τα ίδια μας τα χέρια.
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
2 Σχόλια
Με δυσαρέσκεια διαπιστώνουμε ότι εκτός από τους καταγγέλλοντες και τους καταγγελλόμενους εμφανίζονται και όσοι επιχειρούν να συμβιβάσουν τα διεστώτα (sic!). Αστείο ή μάλλον εξοργιστικό. Ο κ. Καταλειφός προτείνει έναν συμβιβασμό. Μιλάει για μια – να την ονομάσω – εποχική κανονικότητα. Προσπαθεί να σκεπάσει με όρους διαλεκτικής συνθήκες που δεν είναι, όπως ισχυρίζεται, μέρος ενός θεάτρου σκληρών προβών, “εν ιδρώτι, εν σπέρματι κ.λπ.”, αλλά αντιθέτως “ανοιχτός οχετός ακάλυπτο αηδιαστικό έλκος, βρόμικη πράξη που έγινε δημόσια” (εδώ θα είχε δίκιο η Daily Telegraph με τους νέους πραγματικούς Βρυκόλακες). Τι προσπαθεί λοιπόν ο κ. Καταλειφός να συμψηφίσει; Οι καταγγελίες δεν “μιλούν” για διαφωνίες, ούτε για σκληρή δουλειά, αλλά για συγκεκριμένες συμπεριφορές για τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος ή συμβιβασμός… και όχι κ. Καταλειφέ δεν πρέπει να ενδιαφέρει κάποιον μην κακοπάθει το Θέατρο. Τουλάχιστον όχι με αποσιωπήσεις. Αυτό δεν είναι Θέατρο, δεν αποκαλύπτει καμιά Αλήθεια. Ζητάει λοιπόν ο κ. Καταλειφός την κατασίγαση των παθών και όχι την τιμωρία των ενόχων, απλούστατα διότι δεν βλέπει ενόχους. Όλοι για τον κ. Καταλειφό βρίσκονται στην ίδια πλευρά, είναι ίσοι, αλλά μα από ένα “κακό ριζικό” τσακώνονται (τα αδέρφια). Γι’ αυτό πρέπει να τα βρουν. Να διορθώσουν τα λάθη. Μα, αλήθεια! Θέλει λοιπόν ο κ. Καταλειφός να τα βρει ο φονιάς με το θύμα του.
Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε. Γιατί ηνώχλησες τις αποστάσεις, γιατί τις ηνώχλησες; Δεν θα τις αμβλύνουμε για χάρη σας…δεχόμενοι “συγγνώμες”. Γιατί δεν τις οξύναμε εμείς.
Τα τελευταία χρόνια ο Κιμούλης ήταν πρώτη μόστρα σε κάποιες κομματικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ. Τόσα χρόνια διοίκηση στο ΣΕΗ οι δυνάμεις του κόμματος, τόσοι ηθοποιοί μέλη του. Δεν βρέθηκε ένας να συστήσει στο Κόμμα να κρατήσει αποστάσεις από αυτόν (αν όλα αυτά ήταν γνωστά εδώ και χρόνια). Πολύ περισσότερο που τα γεγονότα αυτά εντάσσονται σε αυτό που λέμε εργοδοτική αυθαιρεσία. Και γιατί τόση αφωνία από μέρους τους τώρα; Ούτε ένα άρθρο σε κάποιο σάιτ ούτε μια δήλωση (εκτός και αν έχει γίνει και δεν το έχω υπόψη μου). Κάποιος να μιλήσει υπεύθυνα. Μας “βγαίνει το λάδι” καθημερινά στην πολιτική αντιπαράθεση για τόσα πολλά μεγάλα ζητήματα αυτήν την εποχή δεν θα πάρουμε και τον Κιμούλη στις πλάτες μας.