Θράσος χωρίς όρια: – Οι Δαπίτες συγκρίνουν τους διαδηλωτές φοιτητές με τάγματα εφόδου!

Όταν δρας σαν παρακρατική ομάδα και αποτελείς τη βασική πηγή ανομίας μες στα Πανεπιστήμια, είναι λογικό να χάνεις κάπου την επαφή με βασικές πολιτικές έννοιες και να μην ξέρεις καν πώς να τις χρησιμοποιείς σωστά.

Κι αυτό είναι το μόνο άλλοθι που έχει η ΟΝΝΕΔ/ΔΑΠ για το άθλιο βίντεο “αλήθειες και ψέματα για την ασφάλεια στα Πανεπιστήμια”, όπου αναμασά ανιαρά τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, δηλαδή της Υπουργού Παιδείας από κοινού με τον Υπουργό ΠροΠο (πραγματική επανάσταση, όπως θα έλεγε και ο Πορτοσάλτε).

Παρακάμπτουμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε την άθλια σκηνοθεσία και την κακή αντιγραφή του Χόλιγουντ, με τις ασπρόμαυρες-μουντές, δυστοπικές εικόνες στην αρχή και την κατάλληλ μουσική υπόκρουση από θρίλερ, που φτάνει στη λύτρωση με χαρωπές νότες πιάνου, σαν σε σποτάκι ασφαλιστικής εταιρίας, για να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο.

Το παρακράτος της ΔΑΠ συγκρίνει χωρίς ντροπή τους φοιτητές που διαδηλώνουν με αλυσίδες και βήμα, φωνάζοντας “εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι”, με στρατιωτικά τάγματα εφόδου!

Το παρακράτος της ΔΑΠ μιλάει για την εγκληματικότητα στα Πανεπιστήμια. Και δεν έχει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής για τους μπράβους της νύχτας, τα γαλάζια λαμόγια, τις οργανωμένες αντιγραφές, τα κομπρεμί με καθηγητές, τους κομματάρχες της που χτίζουν καριέρα, τις μίζες, και όσα κάνει μια παράταξη που νιώθει κράτος εν κράτει.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει χωρίς ντροπή πως ούτε το 1/5 των φοιτητικών συλλόγων δεν έχει λάβει απόφαση κατά του νομοσχεδίου. Και δε λέει κουβέντα πως τα αμφιθέατρα και οι Σχολές είναι κλειστές εδώ και ένα χρόνο, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Πως σε όσες σχολές έχει η ΔΑΠ αυτοδυναμία δε γίνονται ποτέ και πουθενά Γενικές Συνελεύσεις -γιατί δεν τις χρειάζονται.

Και όμως, παρά τις αντίξοες συνθήκες και την ιδιαίτερη συγκυρία, δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι παίρνουν αποφάσεις ενάντια στο νόμο. Και αν για τους Δαπίτες είναι ψιλά γράμματα, μπορούν να κοιτάξουν ακόμα και στο δικό τους κόμμα, όπου μια σειρά στελέχη πρώτης γραμμής φροντίζουν να πάρουν αποστάσεις από το νομοσχέδιο.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει πως η Πανεπιστημιακή Αστυνομία ήταν προεκλογική δέσμευση μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης -συνεπώς και “απαιτήσεις της κοινωνίας”…. Και έτσι ξαφνικά ξεχνά την κάθετη διαφωνία των Πρυτανικών Αρχών και το περιβόητο “αυτοδιοίκητο” των Πανεπιστημίων. Θα το θυμηθούν όμως ξανά όταν θα κόψουν και άλλες δαπάνες από τα Δημόσιο Ταμείο για τα Ανώτατα Ιδρύματα, με το πρόσχημα της “αυτονομίας” τους.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει πως οι φύλακες στα Πανεπιστήμια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, που έχει ειδική εκπαίδευση και ευρύτερη δικαιοδοσία. Δεν μπαίνουν ποτέ όμως στον κόπο να εξηγήσουν πού και πότε εμπόδισε πραγματικά η ΕΛ.ΑΣ. τη διακίνηση ναρκωτικών και την εγκληματικότητα έξω από τα Πανεπιστήμια, για να της εμπιστευτούμε τη φύλαξή τους.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει πως η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει τους φοιτητές σαν εγκληματίες. Και το ξεφουρνίζει την ίδια μέρα που στη Θεσσαλονίκη βλέπαμε αυτές τις εικόνες.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει πως και στο εξωτερικό υπάρχουν εξειδικευμένες ομάδες φύλαξης, βρίσκοντας τέσσερα (4) από τα δεκάδες χιλιάδες ιδρύματα παγκοσμίως, για να κάνει γαργάρα την πρωτοτυπία ενός σώματος Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.Ή μάλλον όχι και τόσο πρωτοτυπία, αφου ακολουθεί το μοντέλο της Τουρκίας, με τις γνωστές δημοκρατικές παραδόσεις στα πανεπιστήμια, και τις πρόσφατες εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου από την Κωνσταντινούπολη.

Το παρακράτος της ΔΑΠ λέει πως στο εξωτερικό δεν υπάρχει “άσυλο ανομίας”. Ίσως γιατί εκεί δεν υπάρχει ΔΑΠ, το πιο σάπιο κομμάτι του υπο-κόσμου της “αριστείας”.

Το παρακράτος της ΔΑΠ βαφτίζει “τάγματα εφόδου” όσους αντιστέκονται στη λαίλαπα, για να δείξει πως δύο πράγματα είναι απέραντα στο σύμπαν. Η αποχαύνωση ενός ΔΑΠίτης και το θράσος της εξουσίας.