Ο ένοχος έχει ονοματεπώνυμο – Το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας για την Πυρκαγιά στο ΚΥΤ Ασπρόπυργου

Ανακοίνωση του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας, που στηλιτεύει την τραγική κατάσταση, με το ελλιπές προσωπικό και τον παλιό εξοπλισμό στις εγκαταστάσεις του Ασπρόπυργου -και όχι μόνο.

Το βράδυ της Κυριακής 7 Φλεβάρη, περί τις 11 μ.μ., εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε έναν από τους αυτομετασχημαστιστές στο Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης (ΚΥΤ) «Κουμουνδούρου» στον Ασπρόπυργο, με αποτέλεσμα να έχουμε εκτεταμένες διακοπές ρεύματος σε αρκετά μεγάλο μέρος της Αττικής και της Πελοποννήσου που επηρέασε οικιακούς καταναλωτές και βιομηχανικές μονάδες.

Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα «ατυχημάτων» στον κλάδο της Ενέργειας όλο το προηγούμενο διάστημα, με μόλις πρόσφατο το τραγικό θανατηφόρο ατύχημα στη Ζάκυνθο. Αν και στο συγκεκριμένο γεγονός, καθαρά από σύμπτωση δεν υπήρξε τραυματισμός, η έκτασή του και η επικινδυνότητά του δεν μπορεί να περάσουν «στα ψιλά».

Για το ατύχημα αυτό, όπως και για όλα τα προηγούμενα, αιτία δεν είναι ούτε η «κακιά η ώρα» ούτε σε κάθε περίπτωση οι αντιεπιστημονικές απόψεις που αναπαράγονται ότι «ατυχήματα συμβαίνουν σε όλες τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις». Ο ένοχος έχει «ονοματεπώνυμο» και είναι η πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, της επιδίωξης μεγιστοποίησης του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων, που εξυπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει και εφαρμόζεται από αυτή και τις προηγούμενες διοικήσεις του ΑΔΜΗΕ. Μια πολιτική που απαξιώνει συνεχώς τα συνεργεία συντήρησης και τις διαδικασίες συντήρησης και εντατικοποιεί την εργασία στα τμήματα αυτά. Ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί πρόσληψη μόνιμου προσωπικού εδώ και χρόνια, εντείνεται η εργολαβοποίηση με εργαζόμενους «φθηνούς», με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου εργασίας. Αντίστοιχα και ο εξοπλισμός των ΚΥΤ και των υποσταθμών είναι σε πολλές περιπτώσεις στο όριο (αν όχι πολύ παραπάνω) του χρόνου ζωής τους, μιας και για να βρουν διέξοδο τα λιμνάζοντα κεφάλαια, σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος, δίνεται προτεραιότητα και δισεκατομμύρια για επενδύσεις που εξασφαλίζουν γρήγορο κέρδος, ενώ παράλληλα απαξιώνονται έργα που είναι αναγκαία για την ασφαλή και αδιάκοπη λειτουργία του συστήματος.

Αυτές θα είναι οι συνέπειες όσο η ενέργεια, η μεταφορά και διανομή της θα μετριούνται με βάση το κέρδος των ομίλων. Την ίδια στιγμή η Ενέργεια γίνεται ολοένα αγαθό «πολυτελείας» με την τιμή του συνεχώς να αυξάνει για τους εργαζόμενους, την ενεργειακή φτώχεια να επεκτείνεται.