Σαν ν’ αρχίζει η ζωή

Ένα ποίημα του Στρατή Γαλιάτσου:

Σαν ν’ αρχίζει η ζωή

Πόσο μοιάζεις με όλα του κόσμου τα παιδιά.
Δεν θα σε συναντήσω όμως τώρα
παιδάκι μου καλό, όχι τώρα.

Κοιτώ τ’ αρπακτικά όλα
που καβάλα τον άνεμο
τη γη ανάποδα γυρίζουν
Το χαμόγελο της μάνας κοιτώ
Το στεφανώνουν γύπες
βγαλμένοι απ’ του καιρού τις πληγές.

Ω, μάνες, ω γυναίκες
Πόσο μακριά απ’ τη ζωή
Ω, κόσμε με τ’ απλησίαστα παιδιά σου.
Θ’ ακουμπήσω το καράβι, σαν χάδι
που’ χει όλες τις θάλασσες ταξιδέψει
το αραγμένο στην άκρη της στεριάς
στεγνώνοντας τα μουσκεμένα
χρόνια και χρόνια στο νερό
και θα ‘ρθω παιδάκι μου καλό.
Σαν ν’ αρχίζει η ζωή

Σε περιμένουν ταξίδια πολλά
παιδάκι μου καλό
κι ένα, το πιο δύσκολο, το πιο ωραίο
με όλα του κόσμου τα παιδιά.