Η επίσκεψη του κ. Γκορμπατσόφ στην Ελλάδα

Ένα άρθρο του Γιώργη Τρικαλινού που δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη (3/9/1993). Ο Γ. Τρικαλινός (1914-1997), υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και, την περίοδο που γράφτηκε το άρθρο, ήταν ο εκδότης του Ριζοσπάστη.

Η επίσκεψη του κ. Γκορμπατσόφ στην Ελλάδα

«Οι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης και Πειραιά, όπως έγραψαν τελευταία οι εφημερίδες, θα δεξιωθούν σε ειδική τελετή τον κ. Γκορμπατσόφ , ο οποίος θα επισκεφτεί το Σεπτέμβρη την Ελλάδα. Θα του προσφέρουν και χρυσό μετάλλιο. Το ίδιο θα κάνουν και οι πρυτάνεις του Πολυτεχνείου και του Παντείου».

Για ποιο λόγο γίνονται αυτές οι τιμές στον κ. Γκορμπατσόφ; Όπως συνεχίζει η είδηση: «Για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφερε στον ιμπεριαλισμό: Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την παράδοσή της αμαχητί στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πράγμα που δεν πέτυχαν οι χιτλερικοί με τα όπλα. Γιατί κατάφερε να μετατρέψει την πρώην ΕΣΣΔ σε χώρα που κυριαρχούν οι εμφύλιες διαμάχες ανάμεσα σε εθνότητες. Σε χώρα, όπου ανθούν οι διάφορες συμμορίες του εγκλήματος, η μαύρη αγορά, η πείνα, η εξαθλίωση, η διαφθορά, η πορνεία, τα ναρκωτικά κ.ά., όπως καθημερινά γράφουν όλες ανεξαίρετα οι αθηναϊκές εφημερίδες. Για τα οποία, όπως δήλωσε τελευταία ο κ. Γκορμπατσόφ, «σήμερα νιώθει τύψεις».

Έτσι κατάντησε ο κ. Γκορμπατσόφ την ένδοξη πατρίδα του, με την «περεστρόικα» και τις μεταρρυθμίσεις του. Την πατρίδα του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι, του Γκόρκι και του Μαγιακόφσκι. Την πατρίδα του Γκαγκάριν, της Τερεσκόβα και των μεγάλων σοσιαλιστικών επιτεύξεων, που είχαν κινήσει το θαυμασμό παλιότερα, όλου του πολιτισμένου κόσμου. Από μια από τις υπερδυνάμεις που ήταν, τη μετέτρεψε σε χώρα της πείνας, του εγκλήματος, σε «επαίτη του κόσμου», που ξεπουλάει τον εθνικό της πλούτο και πολιτισμό, τους πλούσιους θησαυρούς της, τα πάντα στον ιμπεριαλισμό. Και τώρα περιοδεύει σ’ όλο τον κόσμο και εισπράττει χειροκροτήματα, μετάλλια και δολάρια για το περίφημο «μεταρρυθμιστικό» του έργο. Άξιος ο μισθός του! Αλλά και για έναν άλλο σκοπό γίνεται αυτή η επίσκεψη του Γκορμπατσόφ στην Ελλάδα. Να βοηθήσει ο ίδιος και τα ΜΜΕ στη γενικότερη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, να ενισχύσει τον αντικομμουνισμό. Έχουν την αυταπάτη ο« αντίπαλοί μας, πως μ’ αυτά τα μέσα μπορούν να χτυπήσουν το κόμμα μας. Αλλά θα πέσουν έξω και πάλι στους υπολογισμούς τους.

Η χειρονομία του δημάρχου Θεσσαλονίκης δεν κάνει εντύπωση. Είναι γνωστό τι εκπροσωπεί ο κ. Κοσμόπουλος, είναι γνωστές οι ιδέες και το πιστεύω του. Δεν μπορούσε παρά να βοηθήσει την άρχουσα τάξη στη χώρα μας για τη γενικότερη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ και τα ΜΜΕ.

Διαφορετική είναι βέβαια η περίπτωση του δημάρχου Πειραιά. Αυτός ξεκινάει από άλλη αφετηρία. Ήταν μέχρι το 1991 μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Προτάθηκε από το ΚΚΕ και εκλέχτηκε επανειλημμένα δήμαρχος της Κοκκινιάς και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές δήμαρχος Πειραιά. Αναδείχτηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Έφυγε από το Κόμμα μαζί με άλλους μετά το 13ο Συνέδριό του. Οι πολιτικές του θέσεις, ασφαλώς, είναι διαφορετικές από τις θέσεις του ΚΚΕ. Εμφορείται από την πολιτική και την ιδεολογία του «ΣΥΝ» σε όλη τη γραμμή. Έχει και για τον Γκορμπατσόφ την ίδια εκτίμηση με την ηγεσία του «ΣΥΝ». Δικαιούται όμως, σαν δήμαρχος της εργατούπολης του Πειραιά, να προβεί σε μα τέτοια ενέργεια; Τι έρχεται να τιμήσει και να βραβεύσει από τον «πλανόδιο» ξεπεσμένο ηγέτη της «περεστρόικα»; Το σημερινό κατάντημα της πρώην ΕΣΣΔ και του ίδιου; Και ποιος τον εξουσιοδότησε; Ρώτησε τους δημότες του Πειραιά αν έχουν την ίδια γνώμη κι αν συμφωνούν μαζί του; Ή μήπως θέλει, βραβεύοντας τον Γκορμπατσόφ, να βραβεύσει και τη δική του στάση; Και έχοντας το κόμπλεξ ενός ανθρώπου που έφυγε από το ΚΚΕ, να συμβάλλει κι αυτός στην αντικομμουνιστική επίθεση; Λίγη ντροπή δεν θα έβλαφτε!

Εντύπωση όμως κάνει σ’ όλους, πιστεύω, τους Έλληνες η στάση των πρυτάνεων του Πολυτεχνείου και του Παντείου. Ο θεσμός των πανεπιστημιακών καθηγητών και πρυτάνεων είναι αξιοσέβαστος σ’ όλους τους Έλληνες. Από την αποστολή που έχουν: Από τη μια μεριά, να βοηθούν τα νέα παιδιά της Ελλάδας να κατακτήσουν τα κάστρα της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. Και από την άλλη, να τα διαπαιδαγωγούν με τα υψηλά ιδανικά της αγάπης προς την πατρίδα, τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής προόδου και να βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας και της ειρήνης. Μ’ αυτά τα ιδανικά διαπαιδαγώγησαν χιλιάδες και χιλιάδες φοιτητές άξιοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, σαν τον Σβώλο, τον Βέη, τον Θεοδωρίδη, τον Κιτσίκη, τον Αργυριάδη κ.ά. Και στις δύσκολες για το έθνος στιγμές, στάθηκαν στο πλευρό των φοιτητών τους, στο πλευρό του λαού. Εμείς, που ζήσαμε εκείνα τα ωραία φοιτητικά χρόνια της περιόδου 1932 και μετά, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τη συνεισφορά ορισμένων απ’ αυτούς τους καθηγητές στον αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία, που διεξήγαγαν οι φοιτητές.

Γενικά, οι πνευματικοί άνθρωποι στην πατρίδα μας: καθηγητές ή δάσκαλοι, λογοτέχνες ή καλλιτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων και τεχνών, στάθηκαν, βασικά, στο πλευρό του λαού μας. Αυτό διδάσκει η ιστορία μας. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα, πολύ χρήσιμα:

– Το 1918, πρώτος χρόνος από την Οχτωβριανή Επανάσταση. Η Ρωσία περνούσε μεγάλες δυσκολίες από τη δράση των αντεπαναστατικών συμμοριών και την επέμβαση των ιμπεριαλιστών. Ο λιμός θέριζε εκατομμύρια Σοβιετικούς πολίτες. Τότε, ο μεγάλος Γκόρκι, μ’ έκκλησή του απευθύνθηκε στους λαούς όλου του κόσμου με την παράκληση να δώσουν χέρι βοήθειας. Οι Έλληνες διανούμενοι απηύθυναν έκκληση προς τους Έλληνες «όλων ανεξαρτήτως των πολιτικών κομμάτων και ιδεολογιών», καλώντας τους να δώσουν «ανεπιφύλακτη» τη συνδρομή τους.

Την έκκληση αυτή την υπέγραψαν τα μεγαλύτερα ονόματα του πνεύματος της Ελλάδας, από τον Κ. Παλαμά, τον Αγγ. Σικελιανό, τον Ν. Καζαντζάκη, τον Κ. Βάρναλη, τον Δ. Γληνό, τον Γρ. Ξενόπουλο, τον Αιμ. Βεάκη κ.ά.

«Όλοι εσείς, έγραφαν, που τραφήκατε από το μάννα του ρωσικού πνεύματος και οδηγηθήκατε από το ανέσπερο φως του ρωσικού ΛΟΓΟΥ, όλοι οι Έλληνες διανοούμενοι, όσοι αναγνωρίζετε την ανάγκη της ανθρώπινης αλληλεγγύης ως βασικού στοιχείου του πολιτισμού, μην ξεχνάτε τι οφείλουμε στη Ρωσία και πόσο η σκέψη μας και το αίσθημά μας θα ήταν στενότερα και πιο φτωχά αν δεν βρισκότανε η Ρωσία των μεγάλων συγγραφέων και των μεγάλων δημιουργών να μας θρέψει με το πλούσιο γάλα της ζωής και τα γερά της στήθη…».

Με την Οχτωβριανή Επανάσταση η ελληνική Αριστερά κατέχτησε ό,τι το καλύτερο έχει να επιδείξει η ελληνική διανόηση στα γράμματα, στις τέχνες, στον πολιτισμό, με πρωτομάχους τους Γ. Κορδάτο, Δ. Γληνό, Κ. Βάρναλη, Γ. Ρίτσο, Ρόζα και Γιάννη Ιμβριώτη κ.ά. που βρίσκονταν μπροστάρηδες στους λαϊκούς αγώνες, για τα λαϊκά και δημοκρατικά προβλήματα του λαού, για την ειρήνη, για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, για την εκλαΐκευση του σοσιαλισμού κ.λπ.

Στα προδικτατορικά χρόνια, στα χρόνια της 4 ης Αυγούστου και της κατοχής οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου μας εντάχθηκαν ομαδικά στην Αριστερά, στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ, στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας και την κοινωνική πρόοδο.

Τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τον καιρό της κατοχής, με τη δράση των φοιτητών και καθηγητών, έγιναν φρούρια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Οι χώροι των ΑΕΙ, στη διάρκεια της κατοχής, ήταν η Ελεύθερη Ελλάδα στην κατεχόμενη Αθήνα και Θε σάλο νίκη, που δεν τολμούσε να πατήσει πόδι χαφιέ, προδότη ή καταχτητή.

Σήμερα, α πρυτανικές και πανεπιστημιακές αρχές, θα περίμενε κανείς, αντί να  χειροκροτούν τον προδότη της πατρίδας του, επιβραβεύοντας έτσι την προδοσία, να πάρουν θέση, μαζί μ’ όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας μας, απέναντι στην πολιτική της ΝΔ και του δικομματισμού, στην πολιτική της λιτότητας, του Μάαστριχτ, των ιδιωτικοποιήσεων, που οδηγούν τη χώρα στον εξανδραποδισμό της στα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Να πάρουν θέση απέναντι στην πολιτική του ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου, της εξαφάνισης του εθνικού μας πολιτισμού και της επικράτησης του αμερικάνικου τρόπου ζωής.

Θα περίμενε κανείς οι πνευματικοί μας άνθρωποι να πάρουν μέρος στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία στα ΜΜΕ. Σήμερα βρισκόμαστε στην αρχή μιας επίθεσης για περιορισμό της κουτσουρεμένης αστικής δημοκρατίας που έχουμε, για παραβίαση του Συντάγματος. Αυτή η επίθεση ξεκινάει από ξένα κέντρα, από τα διάφορα συγκροτήματα του Τύπου και των ΜΜΕ και φτάνει μέχρι τους αποστάτες του κομμουνιστικού κινήματος.

Είναι ανάγκη αυτή η επίθεση ν’ αντιμετωπιστεί. Οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου μας, ευαίσθητοι στα ζητήματα της ελευθερίας και δημοκρατίας, θα μπορούσαν να ηγηθούν της προσπάθειας για την εξουδετέρωση αυτής της επίθεσης, επιβεβαιώνοντας τη λαμπρή κληρονομιά τους.

Ιδιαίτερα, θα μπορούσαν οι πνευματικοί μας άνθρωποι να πρωτοστατήσουν στην πάλη για τη σωτηρία της ΕΙΡΗΝΗΣ, που άμεσα απειλείται από την επέμβαση του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, από τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση