Σπάραξε μέσα του… – Διάγγελμα κάτα της “τυφλής βίας” από τον πολιτικό αρχηγό της κρατικής βίας!
Ο Μητσοτάκης λέει πως κάποιοι “επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και το διχασμό στην κοινωνία για να καλύψουν το δικό τους αδιέξοδο, όπως έκαναν και στο παρελθόν”. Παραδόξως, δεν το λέει στον καθρέφτη, κάνοντας την αυτοκριτική του…
Σαν έτοιμος από καιρό, ο Μητσοτάκης βγήκε για ένα μικρό διάγγελμα στα κανάλια (από αυτά που δεν έλειψαν σε κανέναν), χωρίς γραβάτα και με αυστηρό ύφος, για να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα. Η οποία ξεθύμανε γρήγορα, σε κάθε κούφια, ξύλινη φράση του κειμένου του.
Δήλωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη
Οι θλιβερές εικόνες βίας που είδαμε όλοι, απόψε, στην Αθήνα πρέπει να είναι οι τελευταίες. Και η ζωή ενός συμπολίτη μας, του νεαρού αστυνομικού που κινδύνευσε, να μας αφυπνίσει. Αυτές τις στιγμές πρέπει να επικρατήσει απ’ όλους αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία. Και απευθύνομαι ειδικά στους νέους μας, που είναι προορισμένοι να δημιουργούν. Όχι να καταστρέφουν. Η τυφλή οργή δεν οδηγεί πουθενά.
Δυστυχώς, κάποιοι αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας. Και σε όσους επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και το διχασμό στην κοινωνία για να καλύψουν το δικό τους αδιέξοδο, όπως έκαναν και στο παρελθόν, απαντώ το εξής: To βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019 τόνισα ότι είμαι εδώ για να εγγυηθώ την ενότητα, την ασφάλεια και την ευημερία όλων των Ελλήνων. Αυτό επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω.
Πόση κριτική μπορεί να αντέξει άραγε ένα σχετικά αδιάφορο διάγγελμα, που δε μας έκανε σοφότερους; Όχι πολλή -η αλήθεια είναι. Αν ο Μητσοτάκης ήταν εδώ για να εγγυηθεί την ασφάλεια όλων των Ελλήνων, θα τον βλέπαμε στις οθόνες μας μετά από κάθε περιστατικό ωμής αστυνομικής βίας, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή διαδηλωτών και απλών πολιτών. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά για τις ζωές που κινδυνεύουν, θα ανησυχούσε εξίσου για όλους τους συμπολίτες μας: για τις ζωές των θυμάτων της αστυνομικής βίας, για τα κενά της δημόσιας υγείας, για τους δεκάδες θανάτους από τον ιό σε καθημερινή βάση.
Αν τον λυπούν οι εικόνες βίας, θα ξεκινούσε από τις δυνάμεις καταστολής και τα όργανα της τάξης. Αν ενδιαφερόταν όντως να κατευνάσει την “τυφλή βία”, θα έδινε αντίστοιχες εντολές και εκπαίδευση στους Πραιτωριανούς της για κάποια σχετική αυτοσυγκράτηση, τουλάχιστον.