Νέρωνας 2021 – Η ματωμένη επέτειος ενός χρόνου πανδημίας

Την οθόνη μου σπάω γυαλιά, εποχές που θα κάνουμε θαύματα, αν φωνάξεις κι εσύ δυνατά αν κοιτάξεις τα τόσα σου τραύματα (Φώναξε, Κολεκτίβα)

Ο Νέρωνας ήταν αυτοκράτορας του αρχαίου Ρωμαϊκού κράτους, ο οποίος έμεινε γνωστός για ένα γεγονός το οποίο έμελλε να καθορίσει τις πολιτικές των αυταρχικών καθεστώτων αρκετούς αιώνες αργότερα. Ο Νέρωνας λοιπόν έκαψε τη Ρώμη, ώστε να μπορέσει να τραγουδήσει την καταστροφή της από τα τείχη της.

Λίγο πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο Αδόλφος Χίτλερ, ιδεολογικός προπάτορας του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, έκαψε το Ράιχσταντ ώστε να κατηγορήσει τους κομμουνιστές και τους Εβραίους. Από τη στιγμή αυτή και μετά, οι κατηγορίες αυτές, από τη μια δηλαδή όσοι μάχονται ενάντια στην αδικία και από την άλλοι οι εκάστοτε «ξένοι», θα αποτελέσουν τον αποδιοπομπαίο τράγο σε κάθε κοινωνική και οικονομική κρίση.

Θα αποδειχθεί τόσο χρήσιμη πρακτική που φαίνεται ότι αξιοποιείται από το παρακράτος όταν υπάρχει όξυνση των αντιδράσεων. Γιατί τελείως συμπωματικά, όποτε υπάρχει μια δυναμική που απειλεί το κατεστημένο, αμέσως εμφανίζονται περιστατικά που δίνουν την ευκαιρία στο κατεστημένο να αντεπιτεθεί.

Φυσικά υπάρχει και το απρόβλεπτο. Όπως ο ανηλεής ξυλοδαρμός του νέου συνανθρώπου μας στη Νέα Σμύρνη. Και η καταγραφή του από τα smartphone που αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμα στο να αποτυπώνουν την αστυνομική βία. Εκεί την πάτησαν και τα ΜΜΕ, ο οποίος είναι ο πυλώνας του σύγχρονου παρακράτους. Η προπαγάνδα τους γύρω από το non paper της κυβέρνησης κατέρρευσε και η πλειοψηφία του κόσμου άρχισε να αντιδρά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ακροδεξιού κομματιού της ΝΔ με την επιστροφή σε μετεμφυλιακή φρασεολογία και συμπεριφορά.

Σαν από μηχανής θεός λοιπόν ήρθαν τα φαινόμενα από τα ΜΜΕ ως επεισόδια διαδηλωτών στη Νέα Σμύρνη. Σαν έτοιμα από καιρό είχαν τα πλάνα, τις απευθείας συνδέσεις και ένα διάγγελμα. Η κατάσταση θυμίζει έντονα το σενάριο της ταινίας ο πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ο σκύλος του (wag the dog), στο οποίο το επιτελείο του προέδρου για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από ένα περιστατικό βιασμού, σκηνοθετεί πόλεμο.

Στο διάγγελμα ο πρωθυπουργός όμως είπε και μια μεγάλη αλήθεια. Ότι όσοι έχουν αδιέξοδα στην πολιτική τους καταφεύγουν στη βία. Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση. Παίζει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι στο οποίο όλοι είμαστε αναλώσιμοι, διαδηλωτές, καταναλωτές, αστυνομικοί, απεργοί πείνας. Από τη μία προσπαθεί να γυρίσει το κλίμα και ύπουλα να δικαιολογήσει τον χτεσινό ξυλοδαρμό του νέου συνανθρώπου μας και από την άλλη να κρύψει την παταγώδη αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας. Και να στοχοποίησει από πριν την κάθε επικείμενη αντίδραση στις αδιέξοδες πολιτικές της.

Και το μόνο που θέλει να κάνει για αυτό είναι να συνεχίσει να κρύβει την αποτυχία της και θα κάνει το οτιδήποτε για να μην δώσει χώρο στην αναδιοργάνωση του δημόσιου εθνικού συστήματος υγείας. Για αυτό συνεχίζει να χρωστά έξι μήνες εφημεριών, για αυτό οι διοικήσεις των νοσοκομείων είναι εχθρικές στους εργαζόμενους, για αυτό δεν προσλαμβάνονται γιατροί, για αυτό κλείνουν χειρουργικές αίθουσες, για αυτό δεν ανοίγουν ΜΕΘ ή εμβολιαστικά κέντρα. Για αυτό ένα χρόνο μετά το σύστημα υγείας παραμένει το ίδιο απροετοίμαστο με την αρχή της πανδημίας, για αυτό ένα χρόνο μετά η πολιτική κοινωνικής ιατρικής και δημόσιας υγείας είναι ανύπαρκτη, για αυτό ένα χρόνο μετά η επιστήμη βιάζεται σε κοινή θέα στα άτυπα δελτία των 6.

Και ούτε θα αλλάξει αυτή η στάση. Είναι πιο οικονομικό να χρωματίζεις τα ΜΜΕ και να ενισχύεις τις δυνάμεις καταστολής. Και πιο κοντά στο ιδεολογικό τους πρόταγμα. Και ας φτάνουν 3000 τα κρούσματα, ας συγκαλύπτονται ευθύνες, ας πέφτει το δούλεμα των δύο κυλιόμενων πιο κρίσιμων εβδομάδων. Και το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωση αυτής της πολιτικής είναι το αίσθημα ανασφάλειας, ο φόβος, ο πανικός. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που φαίνεται να εγγυάται η κυβέρνηση. Το μόνο σταθερό εδώ και ένα χρόνο, είναι η έπαρση, η αλαζονεία, ο αυταρχισμός, από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του έως το τελευταίο διαδικτυακό τρολ, από την Πάρνηθα και την Ικαρία έως τα δημοσιογραφικά στούντιο.

Χάθηκαν οι ύμνοι στον Μωυσή Μητσοτάκη και στον Σωτήρα Τσιόδρα. Εξαφανίστηκαν και οι κήνσορες που μιλούσαν για θριάμβους, για νέα μέρα στο ΕΣΥ μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, για τον ηρωισμό της κυβέρνησης. Οι χειροκροτητές της κυβέρνησης δεν είχαν πια παράσταση για να χειροκροτήσουν, δεμ μπορούσαν να συνεχίζουν να λένε για αχρείαστα τεστ, για περιττές ΜΕΘ, για επαρκές ιατρικό προσωπικό, για επικίνδυνες μάσκες. Ό,τι έλεγαν δηλαδή ένα χρόνο πριν. Και για την αποτυχία τους, επιστημονική και πολιτική πρέπει να πληρώσει η κοινωνία. Και κάπως έτσι το χειροκρότημα γίνεται σφαλιάρα. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Και το ράβδισμα πρέπει να είναι τόσο εκκωφαντικό, ώστε να καλύψει τις φωνές που θυμίζουν το τι έκαναν και τη συνεχίζουν να κάνουν τον τελευταίο χρόνο.

Και για αυτό είναι και πολύ πολύ επικίνδυνοι για την ασφάλεια όλων μας, βιολογικά, πνευματικά, ηθικά. Είναι αδίστακτοι, χωρίς φραγμούς, χωρίς έλεγχο. Θα καλύψουν τους πάντες που ανήκουν στο μηχανισμό τους, θα ποδοπατήσουν οτιδήποτε εμποδίζει το κέρδους τους. Αν πιστέψουμε πως τόσες πολλές συμπτώσεις μαζεμένες μάλλον δεν είναι συμπτώσεις. Όπως επαναλαμβάνει ο Ηρακλής Πουαρό, σε κάθε έγκλημα η πρώτη ερώτηση, ο πρώτος ύποπτος είναι αυτός που επωφελείται από το έγκλημα.

Χριστοδούλου Πάνος, Βιοπαθολόγος / Εργαστηριακός Ιατρός, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΠΜΣ Τρόφιμα, Διατροφή και Μικροβίωμα της ιατρικής του ΔΠΘ