Ο Βορίδης είναι ακροδεξιός και τα λέει τσεκουράτα: “Να τελειώνουμε με τη βία της Άκρας Αριστεράς…”

Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα, όταν μιλάμε για την αστυνομική βία στη Νέα Σμύρνη;

Αφενός ότι κρίνουμε ένα ολόκληρο σώμα από “μεμονωμένα περιστατικά”. Το μεμονωμένο περιστατικό του ξυλοδαρμού ενός πολίτη, το μεμονωμένο περιστατικό ενός αστυνομικού που πετάει μολότοφ, το μεμονωμένο περιστατικό ενός αστυνομικού που χτυπά δημοσιογράφο, το μεμονωμένο περιστατικό μιας διμοιρίας που λέει “πάμε να τους γ…με”, το μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικών που μπουκάρουν στις πολυκατοικίες και κάνουν προσαγωγές στον σωρό, το μεμονωμένο περιστατικό ενός αστυνομικού που έβγαλε πιστόλι για να απειλήσει το πληθος -και σίγουρα ξεχνάμε και μερικά ακόμα.

Αφετέρου ότι αφήνουμε έξω από τη συζήτηση τη “συστημική βία της Άκρας Αριστεράς”. Και από πότε λογίζονται ως αριστεροί οι χούλιγκαν που έκαναν την επίθεση; Από τότε που ο Βορίδης ανακάλυψε πως υπάρχει ένα “πολιτικό χάιδεμα” από τον χώρο, υπόγειες διαδρομές μεταξύ οπαδών και αναρχικών και το πολιτικό, ιδεολογικό πλαίσιο που λειτουργεί ως “δικαιολογητικός λόγος” για τέτοιες ενέργειες -πχ η εκτίμηση πως η βία γεννά βία.

Ο Βορίδης δεν έχει κανένα πρόβλημα με το μονοπώλιο της κρατικής βίας και λέει νομικά ανέκδοτα για τα τέσσερα θεσμικά επίπεδα ελέγχου της. Μερικές δεκάδες μεμονωμένα περιστατικά στη Νέα Σμύρνη δε θα τον κάνουν να χάσει τη μεγάλη εικόνα και να κακολογήσει τα όργανα της τάξης και την τάξη που υπηρετούν.

Ο Βορίδης δεν έχει κανένα πρόβλημα και με την παρακρατική βία. Το έχει αποδείξει άλλωστε, όταν ήταν “νέος που έβραζε το αίμα του” -για να χρησιμοποιήσουμε μια φράση ενός πολιτικού του αντιπάλου- και αναλάμβανε προσωπική δράση για να… εξαλείψε τη “συστημική βία της Άκρας Αριστεράς”.

Ο Βορίδης δεν έχει πρόβλημα με τη βία από όπου και αν προέρχεται, ούτε με ό,τι πλασάρεται ως αριστερό -γενικά και αόριστα. Είναι όμως αρκετά έξυπνος, για να τα τσουβαλιάζει, και να δυσφημεί η να ξορκίζει το μόνο είδος που φοβάται αυτός και η τάξη του: την επαναστατική βία, που θα τσακίσει την κρατική βία. Και όταν ξεσπάνε, είναι τόσο ορμητικές, που επικρατούν σχεδόν αναίμακτα, ως το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου.

Υστερόγραφο

Η πάταξη της “αριστερής βίας” είναι το αγαπημένο θέμα του ακροδεξιού Βορίδη. Είχε αναφερθεί πχ σε αυτήν πριν δύο χρόνια στην άκρως φιλόξενη συχνότητα του ΣΚΑΪ.

Αναφέρθηκε εκ νέου στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, σε τοπικό κανάλι, μιλώντας για τον “εξτρεμισμό της άκρας αριστεράς”.

Και επανήλθε, αυτή τη φορά σε κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας, εντελώς τυχαία για να στρέψει τη συζήτηση σε άλλα μονοπάτια, μακριά από το αποτρόπαιο πρόσωπο της κρατικής βίας και του αυταρχισμού, που ήρθε τόσο έντονα στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες.