Της αισιοδοξίας ο γυρισμός – Τους καημούς της τραγουδά

Της αισιοδοξίας ο γυρισμός             

Ⅰ

Δεν θα βρεθείς εκεί
σπάσε το λυγμό και τη σιωπή σου.
Χρυσός τώρα είναι οι λέξεις
και ο γυρισμός
και οι πράξεις.
Θα βρεθούμε εδώ.

Ⅱ

Περίμενες να ‘ρθει.
Αμέριμνος περίμενες.
Να περιμένεις συνήθισες

Δεν ήρθε
Μόνο το χταπόδι
τα πλοκάμια του
το μελανό της σουπιάς
Γύρισε
δριμύτεροι κι οι συντρόφοι.

Ⅲ

Μικρά οράματα ξεπροβάλλουν
δίκιο θέλουν να μοιράσουν
και την ανθρωπιά ν’ απλώσουν
ως τα πέρατα της οικουμένης.

Τα πιάνουμε ένα-ένα
απ’ το πρωί ως του ήλιου τη δύση
Τα μεγαλώνουμε.

Σκεπάσου όμως
Έχει κρύο, μέσα και έξω
και στις αντοχές.

Σκεπάσου, αύριο πάλι.

***

Τους καημούς της τραγουδά

Το δυνατό το χέρι σου
κι η ξαστεριά της άνοιξης
τα μάτια μου χάιδεψαν
και το καθάριο δάκρυ μου.

Ζωή διπλοφιλούσα και σιωπηλή
τροφή της πηγής μου.

Με τις βροχές έπαιξα
και με τα μαύρα σύννεφα
Στις πολιτείες τις άχαρες
το ταίρι μου έδιωξα

Ζωή λευκοφορούσα και σιωπηλή
πηγή της πληγής μου.

Στους άπονους καιρούς
των αγυρτών τα δόκανα
να υψώνονται πάλι είδα
κάτω από χρυσαφένιους ουρανούς.

Ζωές σιωπηλές, ψέμα βροντερό
στη πνιγμένη αλήθεια της ζωής μου.

Στρατής Γαλιάτσος