Όλοι μαζί τον φάγαμε… – Αφού απέτυχε η συγκάλυψη, έρχεται το “ξέπλυμα” για το δυστύχημα στη Βουλή
Ο αρθρογράφος του iefimerida καταφέρνει να χάσει τον ελέφαντα στο δωμάτιο -που είναι η απόπειρα συγκάλυψης-αποσιώπησης του τροχαίου- και να βάλει το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο ως προς την… οδηγική μας συμπεριφορά. Και ποιος δεν έχει περάσει φανάρι με κόκκινο;
Πρώτα επιχειρούν να αποσιωπήσουν ένα τροχαίο δυστύχημα, που γίνεται στο πιο κεντρικό σημείο της χώρας. Και αφού πάρει έκταση το θέμα -κυρίως στα social media, προτού αναγκαστούν να το πιάσουν τα ΜΜΕ- περνάνε στην επόμενη ζώνη άμυνας, που συνοψίζεται και στο εξής “επιχείρημα”.
Και ποιος από εμάς δεν έχει περάσει με κόκκινο φανάρι;
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στα παραπάνω ως “επιχείρημα” προς επίρρωσιν της ανομίας και της έλλειψης ατομικής ευθύνης τον παλιό δίσκο του Ανδρέα Μικρούτσικο: Περνάω με Κόκκινο. Τυχαίο και αυτό;
Ο -παρά ένα- δεκάλογος των ερωτημάτων του Βασίλη Πούλου στο iefimerida συμπληρώνεται από μια πολύ σκληρή κριτική στην οδηγική συμπεριφορά των Ελλήνων και ένα υστερόγραφο για τον Γιαννούλη του ΣΥΡΙΖΑ και την ομολογία της παρατυπίας που έκανε (με το point system και το δίπλωμα της μητέρας του), για να είναι “ακριβοδίκαιος”, προς όλες τις κατευθύνσεις…
Αυτό που κατάλαβε και ιεράρχησε ως σημαντικό, εν προκειμένω, ο αρθρογράφος είναι τα τροχαία ατυχήματα και τα άθλια οδηγικά “έθιμα” στους δρόμους. Η άθλια επιχείρηση συγκάλυψης ενός δυστυχήματος, σε ένα σημείο που είναι γεμάτο τροχαίους και κάμερες, φαίνεται να διαφεύγει από την οπτική του Βασίλη Πούλου. Το βασικό είναι να σκύψουμε το κεφάλι, να σκεφτούμε αυτοκριτικά πως “όλοι μαζί φάγαμε το παιδί” -αν σας θυμίζει κάτι, δεν είναι τυχαίο- και να αφήσουμε στην άκρη τυχόν πολιτικές ευθύνες που προκύπτουν στη διαχείριση του θέματος.
Και αν όλα αυτά παραπέμπουν σε αθλιότητες, ο αρθρογράφος μπορεί να γράψει ένα δεύτερο κείμενο και να ρωτήσει τους συναδέλφους του γύρω του ή τέλος πάντων στον κύκλο του.
Και ποιος από εμάς δεν έχει ξεπλύνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την εξουσία;