Nikolein, KK, Το Σφάλμα | Πυργολαμπίδες [prod. by rak.]

‘είμαστε παιδιά της επαρχίας, τόσο απλό και τόσο δύσκολο’..
ένα κομμάτι για την καταγωγή μας, τα παιδιά της επαρχίας, το βίωμα του να ζεις και να μεγαλώνεις στις κλειστές κοινωνίες.

στίχοι: nikolein (Σπείρα), ΚΚ, το σφάλμα
beat: rak.
μίξη: το σφάλμα

η φωτογραφία είναι από live των Σπείρα στον Πύργο το 2006. η επεξεργασία έγινε από τον rak, ευχαριστούμε τον Ήρωα για τη βοήθεια στα γράμματα.

βρες τον nikolein εδώ:
https://www.instagram.com/nikolein_sp…​
https://www.facebook.com/niko.lein.54/

βρες τον ΚΚ εδώ:
https://www.instagram.com/kapakkkapa
https://www.facebook.com/KappaKKappa

βρες τον rak. εδώ:
https://rakun0.bandcamp.com/​
https://www.instagram.com/rak.u.n0/

​βρες το σφάλμα εδώ:
https://soundcloud.com/anemistiri​
https://www.instagram.com/tosfalma

παραγγελίες φούτερ/φανζίν/cd στο λινκ:
forms.gle/i9LwGYxamQwmYRzp6

#ΠΥΡΓΟΣ​ #26210​
Pyrgolampides – Nikolein, KK, To Sfalma, Rak. – Official Audio Release

Στίχοι

Nikolein

Εκπαιδεύτηκα να αγαπώ τη λήθη
η λήθη με έκανε να αγαπήσω την αλήθεια
η αλήθεια με έβαλε απέναντι στον εαυτό μου
και με έμαθε το τι σημαίνει αλληλοβοήθεια
σα το κερί να λιώνουμε μέσα στις πόλεις
σα το κερί φωτίζουμε τις ακροπόλεις
οινόπνευμα στα λόγια, βραδύκαυστο φυτίλι
φωτιά στις παραισθήσεις μας και τίποτα μη μείνει.
Είναι λίγοι αυτοί που νιώσαν της φυγής τη ρίγη
δεν γίναν ούτε τσιφλικάδες, ούτε και κολίγοι
οι πιο πολλοί βάλανε τη ζωή στο ζύγι
κι ότι έχει απομείνει μια βουλιμική βιασύνη.
Από του Πύργου τις απότομες γωνιές
ποτίσαμε το δέρμα μας με όξινες βροχές
τώρα από την Ανατολή κοιτάω τον Βορρά
έλα να πάμε μία βόλτα έχει ξάστερη βραδιά.

ΚΚ

είμαστε παιδιά της επαρχίας τόσο απλό και τόσο δύσκολο
στη φαντασία της συνοικίας μας το πιο πιθανό απίθανο
γόνιμη γη άγονοι άνθρωποι το αντίβαρο
κρέμεται από πάνω μας το γαμημενο σύννεφο
να μισούμε εξαρχής τον κάθε αντίλογο
όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην πλατεία με τον αντίλαλο
να λέω κάτι και να φτάνει στα αυτιά μου σαν το αντίθετο
γελάω και προχωράω με το σύνδρομο
διασταυρώνονται τα βλέμματα στην ύπαιθρο
κυνήγι μαγισσών βγήκαν οι βλάχοι με το δίκανο
τα παιδιά εδώ πίστεψανε στον ίκαρο
πετάξανε ψηλά και πέσαν κάτω, να το, δείτε το
σε αυτόν εδώ το λόφο σβήσαν κάφτρες και ελπίδες
γυρνάω μέσα στην πόλη για να βρω πυγολαμπίδες
θα φύγω μέσα από τα στενά μην κάνεις ότι δεν με είδες
άστο πάω για μπύρες

το σφάλμα

σκάσαν οι αγαπούληδες φλώροι από το κωλοχώρι
από τα μέρη που είναι πιο ζόρικο αγόρι να αγαπήσει αγόρι
κοίτα Luben, κάνουμε και τέχνη στο χωριό!
απ’οταν με έλεγαν ανεμι και ρώταγαν τι στον ‘π* χώνουν οι σπόροι;’
το βράδι με σπρέι στο χέρι, σαν να μαζεύω τα σκατά με φαράσι
πείτε του γείτονα που μ’απειλεί πως θα τους φωνάξει, να τους φωνάξει
δεν θέλω να σώσω τον κόσμο, εδώ εμένα δεν έβαλα σε τάξη
μα η σ β α σ τ ι κ α πάνω στον τοίχο σου κανονικά θα έπρεπε να σε είχε πειράξει
αυτό είναι για όσους άδικα περίμεναν
πως θα γινόμουν άντρας όταν έρθω απ’το στρατό
γι’αυτούς που δεν περίμεναν πως γίνεται κι αλλιώς
επιβίωσα κι ας μην κατέληξα μικροαστός
αυτό είναι για τους έφηβους που πνίγονται
να κάνουν τους κεφαλιού τους αντί ν’αμύνονται και κλείνονται
γι’αυτούς που ψήνονται στην πράξη να κατακτηθεί
περήφανα να λέμε: Πύργος πόλη α ν τ ι φ α σ ι σ τ ι κ ή