“Αυτό για το οποίο αγωνιζόμασταν, έγινε”

Τι μήνυμα αλήθεια θα έστελναν για την σημερινή επέτειο οι πρωτεργάτες της επανάστασης του 1821;

Τι θα έλεγε αλήθεια ο Μακρυγιάννης που τόσο πολεμήθηκε από κάτι πατριδοκάπηλους «πατριώτες» που νοιάζονταν μόνο για εξουσία; Ο Κολοκοτρώνης που τυφλώθηκε μέσα στη φυλακή που των έριξαν κάτι Έλληνες «πατριώτες», υπηρετώντας τον εισαγόμενο Βασιλιά; Ή ο Καραϊσκάκης που σκοτώθηκε σε ενέδρα από άλλους  Έλληνες «πατριώτες»;

Θα είχαν μάλλον εντυπωσιαστεί οι τότε ήρωες, που τόσοι ηγέτες της Ευρώπης ήρθαν στην Ελλάδα για να τιμήσουν, μετά από 200 χρόνια, την επανάσταση που τότε ξεκίνησαν εκείνοι με τόσες δυσκολίες. Ή όχι; Μήπως τους έβλεπαν, αυτούς σήμερα σαν νέους τύραννους; Θα έφτανε ο Καραϊσκάκης να δείξει ξανά τα οπίσθιά του όπως έκανε τότε σε κάποιους άλλους απεσταλμένους των μεγάλων δυνάμεων;

Δεν ξέρω τι θα έλεγαν σήμερα και ούτε θα ήθελα να τους βάλω στο στόμα δικά μου λόγια. Μα ένα είναι σίγουρο όσο τίποτα.

Το ΜΕΓΙΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ σήμερα και για πάντα της επανάστασης που έγινε το 1821, είναι αυτό το ίδιο το γεγονός. Το γεγονός ότι η επανάσταση εδώ και 200 χρόνια είναι γεγονός. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΓΙΝΕ!

-Κόντρα σε όλους εκείνους που έλεγαν ότι αυτή δεν μπορεί να γίνει, γιατί δεν γίνεται να σηκώνονται οι κάτω και να τα βάζουν με τους επάνω. Γιατί οι κοινωνίες έτσι λειτουργούν. Χρειάζονται οι επάνω και οι κάτω και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

-Κόντρα σε αυτούς που έλεγαν ότι δεν γίνεται γιατί οι ραγιάδες έχουν μάθει από πολλά χρόνια να είναι ραγιάδες.

-Κόντρα σε αυτούς που έλεγαν τους επαναστάτες, εγκληματίες επικίνδυνους για την πατρίδα, ή φαντασμένους ονειροπόλους.

-Κόντρα σε αυτούς που έλεγαν ότι δεν γίνεται μια χούφτα άοπλοι ραγιάδες να τα βάζουν με μια αυτοκρατορία και αν το κάνουν θα αποτύχουν.

Κόντρα σε όλους αυτούς οι επαναστάτες προχώρησαν στην επανάσταση και η επανάσταση προχώρησε την ιστορία. Γιατί η ιστορία έτσι πάει μπροστά. Με επαναστάσεις, ακόμα και τις αποτυχημένες. Δεν προχώρησε ποτέ η ιστορία με επιδείξεις στις παρελάσεις, με παχιά λόγια στα ΜΜΕ ή με όσο μεγαλύτερη σημαία βάλεις στο μπαλκόνι σου.

Κόντρα σε όλα αυτά η επανάσταση έγινε πραγματικότητα. Στέλνοντας έτσι ένα ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ, ότι: Η επανάσταση μπορεί να γίνει και να πετύχει όχι όταν το κρίνουν οι επάνω αλλά όταν το καταλάβουν και το αποφασίσουν οι από κάτω. Οι λαοί, «φωνάζουν» οι επαναστάτες του 1821, όχι μόνο ΠΡΕΠΕΙ αλλά και ΜΠΟΡΟΥΝ να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να θάψουν οι επάνω, αυτοί που έχουν την οικονομική και πολιτική εξουσία σήμερα αλλά και μια μερίδα του λαού που υιοθετεί έναν κούφιο πατριωτισμό. Αυτοί είναι οι νεκροθάφτες της παρακαταθήκης που άφησε η επανάσταση του 1821.

Οι πλουτοκράτες στο τόπο μας που κινούν τα νήματα στην οικονομία αλλά και στην πολιτική, και τα κόμματα που τους υπηρετούν και εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, τιμούν σήμερα την επανάσταση του ’21 σαν κάτι πολύ σπουδαίο, ακόμη σαν κάτι που του τα χρωστάμε όλα. Αλλά το προβάλλουν σαν κάτι που έγινε, τελείωσε, ολοκλήρωσε την αποστολή του και πέθανε. Την συνέχειά του την βλέπουν, στην καλύτερη περίπτωση, στις λαμπρές παρελάσεις και δεξιώσεις. Στην χειρότερη, στους δεσμούς με την ΕΕ. Τόσοι ξένοι ηγέτες που ήρθαν, μιλάνε για την επέτειο και αυτοί όπως και οι δικοί μας και θαρρείς πως οι οπλαρχηγοί της επανάστασης πολέμησαν για τους σκοπούς της ΕΕ. Οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και οι πολιτικοί τους υπηρέτες, ξένοι και ντόπιοι με τα ΜΜΕ μαζί, αντιμετωπίζουν κάθε προσπάθεια του λαού για να σηκώσει κεφάλι, κόντρα στα δικά τους σχέδια και στην ανέχεια που μας έχουν καταδικάσει, όπως ακριβώς αντιμετώπιζαν οι πλούσιοι και βολεμένοι κοτζαμπάσηδες τότε, το δεδομένο της επανάστασης. Η επιλογή του λαού μας να τραβήξει ένα δρόμο έξω από τα σχέδια των ντόπιων και ξένων ομίλων της οικονομικής ελίτ προβάλλεται όπως ακριβώς προβάλλονταν το 1821 η πρόταση του ξεσηκωμού. Ανέφικτη και επικίνδυνη. Οι δυνάμεις σήμερα που καλούν σε ένα τέτοιο δρόμο, κατηγορούνται επίσης για επικίνδυνα ανεύθυνες και ανθελληνικές ακόμη. Συμπερασματικά τιμούν την επανάσταση με τρόπο τέτοιο ώστε να μην ξαναγίνει.

Απ’ την αλλά μια μερίδα του λαού υιοθετεί έναν κούφιο πατριωτισμό. Όπως ακριβώς κάποιοι χριστιανοί εκφράζουν την πίστη τους. Τακτική παρουσία στην εκκλησία, τακτική προτροπή στα χριστά ήθη, επιθετικότητα σε κάθε αλλόθρησκο ή άθεο κτλ. Και στην ουσία αδίστακτοι συμφεροντολόγοι έτοιμοι να πατήσουν επί πτωμάτων. Έτσι ένα κομμάτι του λαού επικαλείται συνεχώς την πατρίδα αλλά είναι απόλυτα προσκυνημένο σε κάθε εξουσία ντόπια και ξένη. Και ένα άλλο πιο μεγάλο, αρκείται μόνο να γκρινιάζει για την σύγχρονη «κατοχή» μας από  Γερμανία και της ΕΕ. Για την στάση του ΝΑΤΟ στα προβλήματα που μας δημιουργεί η Τουρκία. Η υπεράσπιση όμως μιας Ελλάδας πραγματικά ελεύθερης και ανεξάρτητης περιορίζεται σε ανέβασμα μιας σημαίας στο μπαλκόνι, παχιά λόγια στο fb, και συγκίνηση για τους ήρωες του 21 και τις εντυπωσιακές παρελάσεις. Καμιά τόλμη για αγώνα. Αντίθετα ειρωνεύονται και επιτίθενται ακόμη σε κάθε αγώνα που γίνεται κόντρα στα σχέδια ΕΕ και ΝΑΤΟ, υπονομεύοντας τους αγώνες αυτούς για να κρύψουν το ότι έχουν υιοθετήσει πλήρως την λογική των κυβερνήσεών μας, σε ένα σύγχρονο ραγιαδισμό. Οι ξένοι στους οποίους ξεπουλήθηκαν λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, γέφυρες, και τα καλύτερα φιλέτα γης, δεν τους ενοχλούν. Ούτε οι κυβερνήσεις που τους τα ξεπούλησαν. Ο πατριωτισμός τους αρχίζει και τελειώνει συνήθως μόνο με τους ξεριζωμένους πρόσφυγες. Ένας πατριωτισμός εκ του ασφαλούς. Τα βάζει μόνο με τους αδύναμους. Με τους ισχυρούς πλήρης συμβιβασμός ή το πολύ λίγη γκρίνια για εκτόνωση.

Αυτός ο ραγιαδίστικος «πατριωτισμός» και κυρίως ο «πατριωτισμός» της άρχουσας τάξης παλεύουν χρόνια να θάψουν την κληρονομιά της επανάστασης του ’21.

ΑΛΛΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΓΙΝΕ! Και στέκεται όρθια κοιτώντας στο μέλλον φωνάζοντας πως οι επαναστάσεις δεν είναι ουτοπία. Πως κάθε λαός θα βρει το δρόμο του να τραβήξει μπροστά. Και αν χρειαστεί να γίνει επανάσταση θα την κάνει. Και αυτός ο λαός και όχι οι αφέντες του, θα βρει το αν και το πότε.

Και να είναι σίγουροι όλοι οι αφέντες πως κάποτε, ίσως μετά από άλλα 200 χρόνια, οι λαοί θα γιορτάζουν και θα μιλάν για άλλες επαναστάσεις. Για αυτές που διαλύσαν «αυτοκρατορίες» και «ιερές συμμαχίες» σαν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Να είναι σίγουροι, πως αυτό που σήμερα μοιάζει ανέφικτο, αύριο θα είναι πραγματικότητα, και αυτό που μοιάζει σήμερα παράλογο αύριο θα το διδάσκονται τα παιδιά στο μάθημα της ιστορίας και οι λαοί θα το γιορτάζουν στους δρόμους. Να είναι σίγουροι πως οι λαοί θα κάνουν εκείνες τις επαναστάσεις που θα εξαφανίσουν μια και καλή όλους τους κοτζαμπάσηδες. Και δεν θα τις γιορτάζουμε με παρελάσεις που θα χειροκροτούμε όπλα που μόνο θάνατο μπορούν να παράγουν, αλλά σε πανηγύρια με τους λαούς αδελφωμένους και τους πρωτεργάτες της επανάστασης όχι σε κάδρα με φανταχτερές κορνίζες αλλά στην πρώτη θέση στη μνήμη μας, στη συνείδησή μας και στις ζωές μας.

Και ναι λοιπόν αν μπορούσαν να στείλουν ένα μήνυμα σήμερα ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης και ο Καραϊσκάκης αυτό θα ήταν;

«Άντε και στα δικά σας!»

Μπάνος Παναγιώτης