Από τη “χρυσή αυγή” στην Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης

Στην Κατερίνη είχαμε με αφορμή την 25η Μαρτίου άλλη μια «επίδειξη» από πρώην μέλη και στελέχη της «χρυσής αυγής» που μέσω της «Πατριωτικής Νεολαίας Κατερίνης», της ομάδας όπου πρωταγωνιστούν, συνεχίζουν την «δράση» τους.

Σημειώνουμε, σε αυτό το σημείο, την δήλωση του δημοτικού συμβούλου (με την παράταξη του βουλευτή της ΝΔ Σάββα Χιονίδη «Πολίτες σε Δράση»)  Θωμά Αναστασιάδη που ήθελε την παρότρυνση των πρώην χρυσαυγιτών για να σηκωθεί από τον καναπέ του όπως ομολογεί ο ίδιος στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ). Δηλαδή ο δημοτικός σύμβουλος Θωμάς Αναστασιάδης που ψηφίστηκε από τον λαό για να παλέψει τις υποθέσεις του είναι «αραχτός» στον καναπέ και θέλει κάποιους πρώην χρυσαυγίτες για να τον σηκώσουν.

Πολλές φόρες ο κίνδυνος βρίσκεται στην άγνοια αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση οι «κρυφές αγάπες» συναντιούνται επικίνδυνα.

Η «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης» που είναι ο φερετζές πολλών παλιότερων χρυσαυγιτών (κάποιοι υπήρξαν και υποψήφιοι βουλευτές της) δεν είναι απλά μια ομάδα που αρέσκεται να αυτοαναγορεύεται «πατριωτική» αλλά κάτι περισσότερο από αυτό. Και μπορεί η «χρυσή αυγή» να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται αλλά ο επικίνδυνος και αποκρουστικός της λόγος υπάρχει και βρίσκει καταφύγιο σε διάφορες ομάδες που δηλώνουν «πατριωτικές».

Οι «Εθνικές επέτειοι» είναι βούτυρο στο ψωμί τους για να ξεδιπλώσουν τις επικίνδυνες ξενοφοβικές τους θέσεις που αλλοιώνουν τον λαϊκό πατριωτισμό και τον μετατρέπουν σε εθνικιστικό παροξυσμό. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η σχέση του γιορτασμού της 25ης Μαρτίου που δήθεν οργάνωσε η «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης» με την λεκτική επίθεση που ξεδίπλωσαν σε πρόσφυγες και μετανάστες, επαναλαμβάνοντας τα περί «μουσουλμανοποιήσης» της Ελλάδας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ξεδιπλώνεται άνομο σχέδιο με στόχο την αλλοίωση του Ελληνικού πολιτισμού των ηθών και των εθίμων.

Ξεχάσανε βέβαια να μας πούνε ότι όλη η χώρα έχει παραδοθεί στους αμερικανονατοϊκούς που σουλατσάρουν σαν επικυρίαρχοι ετοιμάζοντας νέα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στο φόντο των σφοδρών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, αγωγών και διεθνούς εμπορίου με Ρωσία και Κίνα.

Ότι αυτά τα σχέδια, που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια με την συνδρομή και των Ελληνικών κυβερνήσεων, δημιουργούν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που φεύγουν από τις εστίες τους εξαιτίας των επεμβάσεων, των εμφύλιων συγκρούσεων και της αφόρητης φτώχειας και δυστυχίας που φέρνει η Ιμπεριαλιστική Ειρήνη, με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ξέχασαν να μας πουν επίσης ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα αλλά εγκλωβίστηκαν εδώ με την απαράδεκτη συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας – ΕΕ, φυλακισμένοι ουσιαστικά να ζούνε σε μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας.

Η Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης δεν σηκώνει ανάστημα σε αυτούς που υπονομεύουν την ανεξαρτησία της χώρας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στις ΗΠΑ, που δικό τους σχέδιο ήταν η απαράδεκτη συμφωνία για τη Βόρεια Μακεδονία, αλλά τα βάζει με τους αδύναμους και τα θύματά τους, τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Αλήθεια αν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης άραγε σε ποιους θα απευθυνόταν με το γνωστό σύνθημα του «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;

Ο «πατριωτισμός» αυτών των ομάδων είναι τόσο βολικός για το σύστημα αφού δρα σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης στην γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια δημιουργώντας παράλληλα εξιλαστήρια θύματα για να το απενοχοποιούν. Ο εθνικιστικός εσμός απλώνεται σαν τον ιστό της αράχνης όταν το σύστημα νοιώθει ότι απειλείται και κλονίζεται από τις δομικές του οικονομικές κρίσεις που είναι αντικειμενικές στα πλαίσια των νομοτελειών του.

Όταν δεν δρα απροκάλυπτα κρύβεται πίσω από το προσωπείο του πατριωτισμού για να βάζει παγίδες στις λαϊκές συνειδήσεις. Εκεί ακριβώς παρεμβαίνει παραπλανητικά και αποπροσανατολιστικά ο εθνικισμός σαν «γιος» και «φρουρός» του συστήματος.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι δυνάμεις διακατέχονται από έναν πρωτόγονο αντικομουνισμό, εχθρεύονται τις οργανώσεις των εργαζομένων, απαξιώνουν τους λαϊκούς αγώνες για δικαιώματα και καλύτερη ζωή. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι δυνάμεις εξυμνούν δικτατορικά καθεστώτα όπως των φασιστών Μεταξά και Παπαδόπουλο.

Τα πατριδοκάπηλα κελεύσματα τέτοιων ομάδων πρέπει να πέσουν στο κενό δίνοντας αληθινό περιεχόμενο στον πατριωτισμό από τη σκοπιά του λαϊκού παράγοντα. Η αγάπη για την πατρίδα δεν χωράει στον στερνό κορσέ του συστήματος που αξιώνει την λαϊκή υποταγή και συμμόρφωση για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου. Απαιτεί ρωγμές στο σάπιο σύστημα του καπιταλισμού, και σαν «ώριμο τέκνο» της εποχής, όπως ήταν η επανάσταση του 1821, να αντιστοιχηθεί στις σύγχρονες ιστορικές επιταγές.

Παναγιώτης Σαββίδης