Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εντολοδότες και εντολοδόχοι» του Στρατή Γαλιάτσου

Και τα δικά μας σπίτια δίπλα είναι, η έστω παραδίπλα. Όταν όμως κοιτάμε ψηλά στον ουρανό και βλέπουμε τα αεροπλάνα τους να κάνουν τον απαραίτητο ελιγμό, για να πάρουν την γνωστή τους κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά της Κρήτης, τότε ντρεπόμαστε. Ξέρουμε πού πάνε και τι δώρα αφήνουν, στους ιθαγενείς, στους βασανισμένους και ταλαιπωρημένους λαούς και αγανακτούμε.

Κάποιες φορές βλέπουμε  τους εντολοδόχους, τα στρατιωτάκια δηλαδή, στους δρόμους των Χανίων σαν τα ξεχαρβαλωμένα ρομποτάκια να χοροπηδάνε σαν τις ακρίδες, που έλεγε και ο Βάρναλης και μας πιάνει αηδία για τον ξεπεσμό του ανθρώπου. Υπάρχουν βέβαια και οι γνωστοί επίσημοι εντολοδόχοι όπου γης.

Οι άλλοι, οι εντολοδότες, με χαρά τρίβουν τα χέρια τους και μετά με περίσσεια υποκρισία τα νίβουν. Για πόσο καιρό όμως. Οι αγώνες των λαών και όλων των εργαζομένων θα δώσουν ένα τέλος στην ιστορία αυτή.

Πίσω απ’ τα χαλάσματα
παιδί μικρό με το χέρι το δεξί άλλα παιδιά δείχνει
πάνω σε πέτρες και σίδερα
καρτερώντας μανάδων χάδια.
Κι εκείνα με φωνές
και βλέμματα
το τελευταίο δείχνουν
το αστέγαστο
με τα ρούχα σχισμένα
απ’ τ’ ατελείωτα παιγνίδια
στην αχορτάριαστη γη
ή απ’ το μανιασμένο φύσημα
του φονικού αέρα.

Στον ύπνο του τον μισό
τη ζωή του την περιπλανώμενη ξεγελά
και της ψυχής του
τα χαλάσματα.

25  Μάρτη 2021
Στρατής Γαλιάτσος

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.