Αποχαιρετισμός στον αλησμόνητο σύντροφο Δημήτρη Παπιώτη

Σήμερα,
όλοι εμείς, οι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι του Ν. Βοιωτίας αλλά και οι συνταξιούχοι των συνεργαζόμενων σωματείων ΙΚΑ και ΟΑΕΕ, γνωστοί και απλοί άνθρωποι, συνεργάτες και φίλοι,
φίλοι πάνω απ’ όλα,
γιατί μόνο φίλους είχες στην πανάξια ζωή σου Δημήτρη Παπιώτη,
είμαστε παρόντες στην εξόδιο αυτή ακολουθία συμμετέχοντας στην κατευόδωση μιας σημαντικής μορφής του κινήματός μας.

Με σεβασμό και με ευλάβεια παρακολουθούμε την πορεία σου, από τα επίγεια προς τα επουράνια και αποχαιρετούμε σεμνά έναν εμπνευσμένο και συνεπή λαϊκό αγωνιστή του Συνδικαλιστικού Κινήματος του Ν. Βοιωτίας.

Ο Δημήτρης Παπιώτης υπηρέτησε με συνέπεια το Συνδικαλιστικό Κίνημα των συνταξιούχων του Δημοσίου του Νομού μας από τη θέση του Προέδρου, με αγωνιστικό πνεύμα, με το θάρρος της γνώμης και κυρίως με την εμπνευσμένη, καθ’ όλα αξιόλογη και αξιομνημόνευτη πολιτική που ανέπτυξε όλα αυτά τα χρόνια, έδωσε λύση σε πολλά και σε φλέγοντα ζητήματα των συνταξιούχων του Δημοσίου κι όχι μόνο.

Άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα Συνδικαλιστικά τεκταινόμενα της επαρχίας Λιβαδειάς με τη συνεπή δράση του που ξεκινάει από τα νεανικά του ακόμα χρόνια.

Οραματιστής, αληθινός καθοδηγητής, αδιαπραγμάτευτα και μέχρι το τέλος μαχητής, έχοντας πίστη στο δίκιο των πανανθρώπινων ιδανικών του ανθρωπιστικού συνδικαλισμού, πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και αναδείχθηκε ως κυρίαρχη φυσιογνωμία ξεχωριστού μαχητή ανθρώπου, που ήταν πάντα έτοιμος να θέσει στο περιθώριο κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση προκειμένου να υπερασπισθεί και να αναδείξει τον υπερέχοντα στόχο του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το πρότυπό του ήταν ο αυθεντικός και ο σκεπτόμενος άνθρωπος, που οφείλει με τις αρχές του και με την ασίγαστη δράση του να μάχεται για να ανεβάσει πιο ψηλά το άτομο και την κοινωνία.

Με κύρια μέσα τη δύναμη του επιχειρήματος που πήγαζε από την βαθιά, στοχαστική του θεωρία, από την πλούσια εμπειρία του και από την ασύγκριτη εσωτερική ευαισθησία του, σφυρηλατούσε συλλογικότητες που ήταν πάντα έτοιμες να αίρονται στο ύψος όλων των περιστάσεων. Συλλογικότητες ικανές να προβάλλουν και να αγωνίζονται για να υπάρχει μόνιμη βελτίωση των όρων της ύπαρξης των συνταξιούχων γενικά.

Εντόπιζε λογικά την αιτιώδη σχέση στη συνδικαλιστική πρακτική με τα τεκταινόμενα στη χώρα, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο.

Αυτή η στάση και η συμβολή του, αποτελούν το αποδεικτικό των ικανοτήτων και της αξίας του αυθεντικού κοινωνικού οραματιστή.

Μέσα στο πλήθος των εισηγήσεων και των παρεμβάσεων στα Διοικητικά συμβούλια, στις περιφερειακές συσκέψεις και στα  συνέδρια της Ομοσπονδίας, αναδείκνυε τη σπουδαιότητα και τη χρησιμότητα των αγώνων για μια πορεία ανάπτυξης της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.

Πρόβαλε, πάντα με τη διαλεκτική, την αναγκαιότητα  της ανάπτυξης του Συνδικαλιστικού Κινήματος για μια Ευρώπη των λαών, των ιδιαίτερων πατρίδων, των ιδιαίτερων πολιτισμών, για μια Ευρώπη της ειρηνικής συνύπαρξης, της καλής γειτονίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών της.

Με ανυποχώρητη υπομονή κατήγγειλε τις παράλογες προθέσεις και τα ανορθολογικά σχέδια των ισχυρών της γης, που επιχειρούν με τη βία να επιβάλουν τα άνομα συμφέροντά τους, με επεκτατικούς πολέμους και με τη διαίρεση του κόσμου σε ζώνες επιρροής, για να αναδείξουν σε υπέρτατη αξία την κερδοφορία της αγοράς, το άνομο κέρδος που ισοπεδώνει την αξία του ανθρώπου, που τον συνθλίβει στα αδηφάγα γρανάζια της παγκόσμιας κερδοσκοπικής μηχανής, του βάρβαρου συστήματος που επινοήθηκε και οικοδομήθηκε από την ιδιοτέλεια των ολίγων  για να καταδυναστεύουν και να φτωχοποιούν τους πολλούς.

Αξέχαστε σύντροφε Δημήτρη!

Δέξου τούτα τα στερνά λόγια που πηγάζουν από το έντονο βιωματικό στοιχείο της συναδελφικής και της συντροφικής μας σχέσης.

Που καταγράφουν με ακρίβεια και με πληρότητα τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής σου, την ποιότητα των αξιών, των ιδεών, των αρχών και των ιδανικών σου.

Που αποτυπώνουν την πανάγαθη ανιδιοτέλεια και το ακαταπόνητο αγωνιστικό πνεύμα σου, την ευγένεια της αξιοπρεπούς και της άδολης συμπεριφοράς σου που δεν έβλεπε πουθενά αντιπάλους, αλλά ιδέες να αντιπαρατίθενται για να γονιμοποιήσουν τις καινούριες συνθέσεις.

Αξέχαστε φίλε Δημήτρη, άφησες στους μεταγενέστερους  μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη: τους δίδαξες να περνούν με αξιοπρέπεια και με ορθή πίστη από τη ζωή για τον άνθρωπο και, να κρατούν ψηλά κι όλο ψηλότερα την αδιαπραγμάτευτη αξία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το τελευταίο «χαίρε» των συνταξιούχων της επαρχίας Λιβαδειάς κι όλων εκείνων που έζησαν κοντά σου και σ’ αγάπησαν ας είναι και ο ελάχιστος φόρος τιμής, ο λιτός και απέριττος αποχαιρετισμός της αναγνώρισης του ωραίου έργου και της προσφοράς που άφησες πίσω σου, για να μην ξεχνούν οι παλιοί και για να μαθαίνουν κι οι νεότερες γενιές.

Εμείς που μείναμε πίσω, δίνουμε ξανά την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε τον ωραίο δρόμο του αγώνα ακολουθώντας τα δικά σου βήματα.

Καλό σου ταξίδι, αλησμόνητε σύντροφε Δημήτρη Παπιώτη!

Το Δ.Σ των Συνταξιούχων του Δημοσίου του Ν. Βοιωτίας.