Σεμίνα Διγενή: Ο Φύσσας είναι εδώ! Ο Παππάς;

10 Απριλίου 1979. Μια τέτοια μέρα, τον Απρίλη του 1979, γεννιέται στο Κερατσίνι ένα ξεχωριστό παιδί. Ο πατέρας του δούλευε σκληρά στα ναυπηγεία και στη Ζώνη του Περάματος κι η μάνα του καταπιανόταν με τα υφάσματα.

Το είπαν Παύλο, ήταν έξυπνο αγόρι και ζωηρό, διάβαζε πολύ, έπαιζε με τις ώρες στις φτωχογειτονιές του Πειραιά και κάποια στιγμή ξεκίνησε να γράφει στίχους και μουσική. Οι γονείς του το έμαθαν να αγαπάει και να βοηθάει όποιον έχει ανάγκη κι έτσι από νωρίς άρχισε να καταλαβαίνει τη σημασία και της αλληλεγγύης και της αδικίας.

18 Σεπτεμβρίου 2013. Ο αντιφασίστας μουσικός, Παύλος Φύσσας, ο Κillah P, πέφτει νεκρός στο Κερατσίνι από μαχαίρι χρυσαυγίτη.

Δολοφονείται μπροστά στα μάτια της αστυνομίας, των περαστικών και των κατοίκων της περιοχής. Ηταν μια εγκληματική πράξη, ενταγμένη στην οργανωμένη δραστηριότητα της ναζιστικής οργάνωσης. Είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής σε κομμουνιστές, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στο Πέραμα, καθώς και άλλες επιθέσεις σε μετανάστες και Ελληνες εργάτες. Η Μάγδα Φύσσα έχει περιγράψει αρκετές φορές τα συναισθήματά της, όταν είδε το γιο της, με τις μαχαιριές στον πνεύμονα και στην καρδιά, παγωμένο στον νεκροθάλαμο του Γενικού Κρατικού Νίκαιας. Ακολούθησαν τα μαρτυρικά χρόνια της δικαστικής διαδικασίας, όπου η οικογένεια Φύσσα καθυβρίστηκε, απειλήθηκε, προκλήθηκε, χλευάστηκε, αναμετρήθηκε με το τέρας του ναζισμού αλλά στάθηκε όρθια. Τότε που ούρλιαζαν «Αίμα – τιμή – Χρυσή Αυγή» και τη ρωτούσαν: «Πού είναι ο Παύλος σου τώρα;». Τότε που ο Παύλος έκλεινε 75 μήνες νεκρός κι εκεί μέσα τον ξαναμαχαίρωναν, αυτήν τη φορά μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του.

7 Οκτωβρίου 2020. 11 π.μ. Εφτά μαρτυρικά χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου στην Αμφιάλη, η δίκη της ΧΑ, η μακροβιότερη της μεταπολίτευσης και στα ελληνικά δικαστικά χρονικά, επιτέλους τελειώνει. Αμέσως μετά την απόφαση του δικαστηρίου, η Μάγδα Φύσσα βγαίνει έξω από το Εφετείο, πηγαίνει προς τη μεγάλη συγκέντρωση και κραυγάζει με δάκρυα στα μάτια: «Ο Παύλος τα κατάφερε! Γιε μου!». Το θέμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι φίλοι του ορκίζονται να παλέψουν για να μην παραδοθεί η γειτονιά του Παύλου στους δολοφόνους του, να μην αλωνίζουν στις γειτονιές που μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Ξέρουν πως οι φασίστες πάντα ήταν και είναι όπλο στα χέρια του κεφαλαίου, που έχει ανάγκη εγκληματικές ομάδες, σαν τη ΧΑ, στους χώρους δουλειάς. Μετά από τη δολοφονία του Φύσσα, που έγινε σύμβολο, κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει τι πραγματικά σημαίνει ΧΑ, τι σημαίνει φασισμός, ρατσισμός και εθνικισμός. Οτι οι χρυσαυγίτες είναι το πιο σάπιο κομμάτι του συστήματος και τρέφουν μίσος για τους εργάτες και τους αγώνες τους, ως πιστά μαντρόσκυλα της εργοδοσίας. Ο Φύσσας αν ήταν σήμερα ανάμεσά μας, φαντάζομαι ότι θα συμφωνούσε πως δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός. Οσα γεννούν και θρέφουν τέτοιες εγκληματικές φασιστικές οργανώσεις, δεν έχουν ακόμη εκλείψει. Αυτό που θα πρέπει να είναι ο στόχος, είναι το χτύπημα της ρίζας του κακού κι αυτό είναι το σύστημα, το θερμοκήπιό τους. Σήμερα που η επίθεση που δεχόμαστε είναι εφ’ όλης της ύλης, που έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα, που απειλούνται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα, που εντείνεται η κρατική καταστολή, που εξαπολύεται λυσσαλέα επίθεση στο εργατικό κίνημα και το απεργιακό δικαίωμα, που γίνεται όλο και πιο απάνθρωπη η πολιτική απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και που ο αντικομμουνισμός γίνεται επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, δεν ησυχάζουμε, δεν σιωπούμε και κυρίως δεν ξεχνάμε πως αυτά είναι σημάδια για τα χειρότερα και κυρίως για την ανάπτυξη του φασισμού. Ο Φύσσας θα αγωνιζόταν όπως ήξερε, όπως αγωνιζόμαστε κι εμείς για την απομόνωση της ΧΑ και των άλλων φασιστοειδών, με όποιο όνομα και αν εμφανίζονται ή μεταλλάσσονται στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης, στις εργατικές συνοικίες, παντού. Την ήξερε καλά τη ΧΑ ο Φύσσας, είχε δει το οπλισμένο χέρι της να δολοφονεί μετανάστες, αντιφασίστες, συνδικαλιστές, κομμουνιστές.

10 Απριλίου 2021. Ο Παύλος ζει και σήμερα, είναι μαζί μας, παρών, στο δρόμο του αγώνα, εκεί που κρίνεται το δίκιο, είναι στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων, γιατί ποτέ δεν δεχόταν τη βία, την τρομοκρατία, την εκμετάλλευση, την αδικία, την ανισότητα, την καταστολή… Το χρέος μας απέναντί του δεν είναι ένα μνημόσυνο, είναι ένα κάλεσμα, σ’ αυτήν τη σκληρή εποχή, σε επαγρύπνηση απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε. Ο Παύλος είναι εδώ!

Αυτός που δεν είναι πουθενά και συνεχίζει να αναζητείται (;) από την ΕΛ.ΑΣ., είναι ο υπαρχηγός της ΧΑ, Χρήστος Παππάς, που καταδικάστηκε για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης σε 13 χρόνια και 3 μήνες…

Σεμίνα Διγενή
Ριζοσπάστης