Η Κατιούσα προτείνει: «Η Νέα Βαβυλώνα» των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ

Η Κομμούνα του Παρισιού υπήρξε η πρώτη προλεταριακή επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Για πρώτη φορά, οι εργάτες του Παρισιού ανατρέπουν την αστική κυβέρνηση και αρχίζουν να οικοδομούν το δικό τους κράτος, διακηρύσσοντας την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είχε σύντομη ζωή, δέκα βδομάδες ή 72 μέρες (18 Μάρτη – 28 Μάη 1871), ήταν όμως αρκετή  για να σφραγίσει ολόκληρη την κοινωνική και πολιτική ζωή. Στις 28 του Μάη 1871 η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα, με την αγριότητα των νικητών να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι καταλήγουν στη φυλακή ή εξόριστοι, εκτοπίζονται, εκτελούνται.

Η Κομμούνα του Παρισιού αποτέλεσε έμπνευση για ανθρώπους της Τέχνης, όπως οι σκηνοθέτες της ταινίας σοβιετικής παραγωγής «Η Νέα Βαβυλώνα», Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ, που μαζί με τον Σεργκέι Γιούτκεβιτς υπήρξαν οι ιδρυτές του πειραματικού και πρωτοπόρου στην εποχή του θεατρικού εργαστηριού «Φάμπρικα του Εκκεντρικού Ηθοποιού», για τον σοβιετικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.

Περισσότερα για την ταινία διαβάζουμε στο 902.gr:

«Η Νέα Βαβυλώνα» (1929), η βωβή αριστοτεχνική ταινία των Κόζιντσεφ και Τράουμπεργκ, ήταν προϊόν της περίφημης «Φάμπρικας του Εκκεντρικού Ηθοποιού», μίας από τις πιο φημισμένες πειραματικές – ερευνητικές ομάδες του σοβιετικού κινηματογράφου, που είχε ως σύνθημά της το «Επανάσταση στην Τέχνη». Η μεγαλειώδης Ρωσική Πρωτοπορία, που ήξερε θαυμάσια να δίνει επαναστατική μορφή στο επαναστατικό περιεχόμενο.

Κεντρικός χώρος της ιστορίας, το πολυτελές παρισινό μεγάλο κατάστημα «Νέα Βαβυλώνα», εκεί που η ηρωίδα Λουίζ εργάζεται σαν πωλήτρια, στο ναό της φρενήρους καπιταλιστικής, βιομηχανοποιημένης παραγωγής που συμβολικά δείχνεται με το ξεπούλημα και το επίμονο στροβίλισμα ανοιχτών ομπρελών. Μέσα από το βλέμμα της Λουίζ -που είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα στους φτωχούς της εργατικής τάξης απ’ όπου προέρχεται και με τους οποίους ζει και στους πλούσιους που ανάμεσά τους δουλεύει και είναι υποχρεωμένη να υπηρετεί- βλέπουμε τις αντικρουόμενες τάξεις της γαλλικής κοινωνίας.

Η Κατιούσα προτείνει: «Η Νέα Βαβυλώνα» των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ

Η κορύφωση του φιλμ διαμορφώνεται μέσα από τις αντιμαχόμενες τάσεις για τη γερμανική προέλαση στο Παρίσι – από τη μια οι διαπραγματεύσεις των πλουσίων για παράδοση της πόλης και από την άλλη οι πατριώτες, οι φτωχοί να θέλουν να θυσιάσουν τον εαυτό τους για την πόλη τους και τις εστίες τους. Όταν οι προλετάριοι υπερασπιστές της πόλης παίρνουν την εξουσία και τη διακυβέρνηση στα χέρια τους, η ηρωική τραγωδία της Παρισινής Κομμούνας φέρνει την ταινία μπροστά σε ρητορικά συμπεράσματα. Με φόντο τον τραγικό αγώνα των Παριζιάνων προλετάριων, η Λουίζ προσπαθεί να πείσει τον εραστή της Ζαν, έναν στρατιώτη με καταβολές φτωχού αγρότη, ότι η ταξική του θέση είναι στα οδοφράγματα και όχι στο πλευρό των αστών που μετέφεραν το στρατό στις Βερσαλλίες. Προσπαθεί να αποδείξει στον εξαθλιωμένο στρατιώτη, ότι τα ιδανικά της είναι πιο έγκυρα από τη δική του πίστη, την πίστη του χωρικού στην εξουσία!

Ο ρόλος της Λουίζ δεν αναδύεται από τις λογοτεχνικές σελίδες της εποχής. Διαμορφώθηκε επί τούτου ώστε να συνιστά απόσταγμα μιας ολόκληρης εποχής. Με την Λουίζ, σύμβολο της εργατικής τάξης, στο ρόλο του κεντρικού ήρωα, οι δημιουργοί αποτίουν φόρο τιμής στη γυναίκα για τον ενεργό, πρωταγωνιστικό της ρόλο στην Παρισινή Κομμούνα…

Οι δημιουργοί της ταινίας, στην προσπάθειά τους να συνθέσουν αυτό το πορτρέτο, έπρεπε να γνωρίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα για την ιστορία και τα γεγονότα της Κομμούνας, έπρεπε να μεταφερθούν στο Παρίσι, να «αγγίξουν» τον χώρο και να μυρίσουν το άρωμά του. «Όσο δουλεύαμε με τη “Νέα Βαβυλώνα” ο Εμίλ Ζολά μας έδωσε τα περισσότερα. Όλοι μας διαβάσαμε όλα του τα έργα» ανέφεραν οι Κόζιντσεφ – Τράουμπεργκ μετά το ταξίδι που αποδείχθηκε καθοριστικό.

Η «Νέα Βαβυλώνα» είναι μια ταινία αντι-ιστορικής λογικής, δεν αναπαριστά τα αμιγώς ιστορικά γεγονότα των 72 ημερών της Κομμούνας , τα οποία παραμένουν εκτός κάδρου και μνημονεύονται μέσα από ελλειπτικές αναφορές. Η ταινία είναι ένας κατασκευασμένος μύθος πάνω στο χαρακτήρα αυτών των ιστορικών γεγονότων.

Δείτε την ταινία:

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, Λεονίντ Τράουμπεργκ. Φωτογραφία: Αντρέι Μόσκβιν. Μοντάζ: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, Λεονίντ Τράουμπεργκ. Παίζουν: Νταβίντ Γκούντμαν, Γιελένα Κουζμίνα, Αντρέι Κοστρίκιν κ.ά. Μουσική: Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Παραγωγή: Σοβιετική Ένωση (1929).