“10ωρο για να μαζεύουν οι εργαζόμενοι τις ελιές τους” – Ευρηματικός στη διάλυση του ωραρίου ο Χατζηδάκης
Ο κύριος υπουργός παριστάνει ότι αγνοεί πως και με το ισχύον καθεστώς, ελιές αμάζευτες σε μαζική κλίμακα δεν έχουν παρατηρηθεί, ούτε στη Ρόδο, ούτε στην Κρήτη, ούτε σε κάποιο από υπόλοιπα ελαιοπαραγωγά μέρη της χώρας.
Κάποιοι κατηγορούν το Χατζηδάκη ότι επιχειρεί να διαλύσει ό,τι είχε απομείνει από εργασιακές κατακτήσεις γιατί είναι ένας άνθρωπος του γαλάζιου κομματικού σωλήνα που δεν έχει δουλέψει μισή μέρα στη ζωή του, περνώντας από τη μεγάλη της ΔΑΠ σχολή στην ευρωβουλή και στο κοινοβούλιο. Εμείς θα αποφύγουμε τέτοιους εύκολους λαϊκισμούς, αφού αποδεδειγμένα η εφαρμογή αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων δε σχετίζεται με το πόσα ένσημα έχουν κολλήσει οι εμπνευστές και υποστηρικτές τους.
Εξάλλου ο Χατζηδάκης αποδεδειγμένα ακούει τον παλμό του λαού και αφουγκράζεται τις πραγματικές ανάγκες του. Κάτι που φαίνεται από τα εξαιρετικά πετυχημένα παραδείγματα, βγαλμένα από τη ζωή, που χρησιμοποιεί για να μας πείσει ότι η θέσπιση 10ωρου και η κατάργηση των πληρωμένων υπερωριών είναι περίπου ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή των εργαζομένων.
Γλαφυρά και παραστατικά λοιπόν, ο υπουργός εργασίας, μιλώντας στο ΣΚΑΪ, υποστήριξε πως:
“Αν εγώ δουλεύω στο αεροδρόμιο της Ρόδου και θέλω τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο να πάω να μαζέψω ελιές. Δουλεύω οκτώ ώρες. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο για να μαζέψω ελιές πρέπει να πάρω άδεια άνευ αποδοχών. Άνευ αποδοχών. Τι λέμε εμείς. Αν θες εσύ που έχει το πρόβλημα αυτό μπορείς να συμφωνήσεις με τον εργοδότη σου να δουλεύεις παραπάνω ώρες το καλοκαίρι και το χειμώνα να πας να μαζέψεις τις ελιές σου αλλά όχι με άδεια άνευ αποδοχών αλλά πληρωμένη. Δηλαδή ενώ σήμερα μειώνεται το εισόδημά σου με το αυριανό καθεστώς αλλάζει αυτό. Εμείς λέμε να γίνεται με αίτημα του εργαζομένου”.
Ο κύριος υπουργός παριστάνει ότι αγνοεί πως και με το ισχύον καθεστώς, ελιές αμάζευτες σε μαζική κλίμακα δεν έχουν παρατηρηθεί, ούτε στη Ρόδο, ούτε στην Κρήτη, ούτε σε κάποιο από υπόλοιπα ελαιοπαραγωγά μέρη της χώρας. Κυρίως αγνοεί ότι βέβαια ότι ο εργαζόμενος στο αεροδρόμιο της Ρόδου, όπως και σε πολλά περιφερειακά αεροδρόμια, αλλά και τα κεντρικά σε περιόδους αιχμής, είναι κατά πάσα πιθανότατα εποχικός, όπως είναι και χιλιάδες συντοπίτες του που εργάζονται στη “βαριά βιομηχανία” της χώρας. Κάτι το οποίο σημαίνει πως το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη η σαιζόν έχει ήδη τελειώσει και ο εν λόγω εργαζόμενος, περιμένοντας το επίδομα του ΟΑΕΔ, έχει άπλετο χρόνο να ασχοληθεί με τα δέντρα της οικογένειας. Επιπλέον, ακόμα κι αν κάποιος έχει τόσο πολλά δέντρα ώστε να χρειαστεί δυο μήνες για το μάζεμα και παράλληλα εργάζεται, σίγουρα θα βρει κάποιον όλο τρόπο, εκτός κι αν εσείς ξέρετε πολλούς που να παίρνουν δυο μήνες άνευ αποδοχών κάθε χρόνο.
Όσο για το ότι όλο αυτό θα γίνεται “με αίτημα του εργαζομένου”, υπονοώντας την ατομική σύμβαση, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα γίνεται τόσο ελεύθερα, όσο “ελεύθερα” παραδίδει ένα θύμα ληστείας τα υπάρχοντά του με το πιστόλι στον κρόταφο.
Εκεί βέβαια που απέδειξε τη βαθιά σχέση του με το αντικείμενο ο Χατζηδάκης, είναι στο επόμενο παράδειγμα που έφερε, σχετικά με τους εργαζόμενους φοιτητές:
“Για παράδειγμα, ένας φοιτητής που δουλεύει και μπορεί να δίνει εξετάσεις, μπορεί να κανονίσει αντί να πάρει άδεια άνευ αποδοχών, να πάρει άδεια μετ’ αποδοχών, να δώσει τα εξετάσεις του και σε αντιστάθμισμα να δουλέψει μερικές ώρες παραπάνω τις άλλες μέρες”. Εδώ ο υπουργός εργασίας φαίνεται να αγνοεί πως οι εργαζόμενοι φοιτητές για τις μέρες φοιτητικής άδειας άνευ αποδοχών, επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ και δεν έχουν κανένα λόγο να αλλάξουν τα ωράριά τους προκειμένου να δώσουν εξετάσεις. Εκτός κι αν εδώ ο Χατζηδάκης εμμέσως πλην σαφώς προαναγγέλλει την κατάργηση κι αυτής της ελάχιστης παροχής στους εργαζόμενους φοιτητές – που κατά κανόνα δεν εργάζονται από χόμπι-, αφού πλέον δε θα “χρειάζονται” την επιδότηση μέσω του διακανονισμού των ωρών εργασίας στις περιόδους των εξεταστικών.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση, πραγματοποιώντας και τους πιο μύχιους πόθους των αφεντικών, έχει ήδη κηρύξει τον πόλεμο στους εργαζόμενους, των οποίων η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αντίστοιχα πολεμική.