Θέατρο τη Δευτέρα: «Όλιβερ Τουίστ» του Κάρολου Ντίκενς
Τα γραπτά του Καρόλου Ντίκενς ασκούσαν έντονη κριτική στην εγγλέζικη άρχουσα τάξη της εποχής. Ο συγγραφέας, ο οποίος είχε σχεδόν παρόμοια παιδικά χρόνια, με αυτά του Όλιβερ Τουίστ, έγραφε σχεδόν βιωμένες ιστορίες, πλημμυρισμένες, όπως είναι «φυσικό», με συναισθηματισμό. Αυτό, όμως δεν τον εμπόδιζε να είναι και ρεαλιστής. Με έναν ρεαλισμό, που θεωρείται καινοτόμος, για την εποχή του.
Το μυθιστόρημα «Όλιβερ Τουίστ» είναι το δεύτερο που έγραψε ο κορυφαίος Άγγλος μυθιστοριογράφος Κάρολος Ντίκενς. Το έργο εκδόθηκε το 1838, είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα έχοντας ως πρωταγωνιστή ένα παιδί. Πρωτοδημοσιεύτηκε ένα χρόνο νωρίτερα, σε εβδομαδιαίες συνέχειες, σε περιοδικό της εποχής, με τον τίτλο: «Η πρόοδος του παιδιού της ενορίας» και ήταν ένα επικριτικό σχόλιο του συγγραφέα πάνω σε έναν νέο «νόμο για τη φτώχεια», που είχε ψηφιστεί από την τότε κυβέρνηση.
«Με τις περιπέτειες και τη δυστυχισμένη ζωή του μικρού Όλιβερ, θέλησα ν’ αποδείξω ότι το πνεύμα του καλού καταφέρνει πάντα να υπερνικά κάθε αντίξοη περίσταση και τελικά να θριαμβεύει», έχει πει ο Ντίκενς.
«Τα γραπτά του Καρόλου Ντίκενς (1812-1870) ασκούσαν έντονη κριτική στην εγγλέζικη άρχουσα τάξη της εποχής. Ο συγγραφέας, ο οποίος είχε σχεδόν παρόμοια παιδικά χρόνια, με αυτά του Όλιβερ Τουίστ, έγραφε σχεδόν βιωμένες ιστορίες, πλημμυρισμένες, όπως είναι «φυσικό», με συναισθηματισμό. Αυτό, όμως δεν τον εμπόδιζε να είναι και ρεαλιστής. Με έναν ρεαλισμό, που θεωρείται καινοτόμος, για την εποχή του. Οι ιστορίες του, ενώ στέκονταν πιστές στην πραγματικότητα, δε δίσταζαν να προσθέτουν συμβολισμούς και άλλα «πρόσθετα» στοιχεία. Στοιχεία, όπως το «παράξενο», το τραγικό ή το κωμικό! Στοιχεία που πρόσθεταν «γοητεία» στο αφήγημα!» σημειώνεται σε κριτικό κείμενο του Ριζοσπάστη.
Η παράσταση που θα παρακολουθήσουμε ανέβηκε την περίοδο 2012-13 στο Θέατρο Τέχνης, σε διασκευή και σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη.
Στο ενημερωτικό του Θεάτρου Τέχνης για την παράσταση σημειώνεται: «Ο μικρός Όλιβερ Τουίστ, που δεν γνώρισε ποτέ τους γονείς του, μεγαλώνει σε ένα απάνθρωπο πτωχοκομείο. Όταν γίνεται 9 χρονών αναγκάζεται να εργάζεται, υποσιτιζόμενος. Όταν ζητάει περισσότερο φαγητό για εκείνον και τους φίλους του, η τιμωρία του είναι να υποχρεωθεί να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά. Κατορθώνει τελικά να δραπετεύσει και να φτάσει στο Λονδίνο. Όμως, χωρίς λεφτά και στέγη, περιπλανιέται στη μεγάλη πόλη και μπλέκει με μια παρέα παιδιών. Δεν γνωρίζει πως πρόκειται για μια παρέα μικρών κλεφτών -πορτοφολάδων που τους εκμεταλλεύονται ένας απατεώνας και ένας σκληρός ληστής. Μπλεγμένος πια κι ο μικρός Όλιβερ στις ληστείες τους, καταλαβαίνει κάποια στιγμή πως αν θέλει να ζήσει μια καλύτερη ζωή, πρέπει να ψάξει να βρει την καταγωγή του. Η προσπάθεια των κακών να τον εμποδίσουν και να τον εμπλέξουν στα έργα τους, ώστε να χάσει μια κληρονομιά που δεν γνωρίζει, αποτυγχάνει. Οι αναζητήσεις του γίνονται η αφορμή να γνωρίσει ανθρώπους που του εκφράζουν την αγάπη τους – και που κατά σύμπτωση σχετίζονται με τη χαμένη μητέρα του.
Θέατρο τη Δευτέρα: «Όλιβερ Τουίστ» του Κάρολου Ντίκενς, από το Θέατρο Τέχνης
Η συγκινητική ιστορία μιλάει για το θάρρος, τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που έχει ο μικρός Όλιβερ για να επιβιώσει κάτω από δύσκολες συνθήκες και το κουράγιο που βρίσκει αναζητώντας μια καλύτερη ζωή!».
Συντελεστές
Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου. Μουσική: Kallliope. Μουσική επιμέλεια – Ενορχήστρωση και μουσική διδασκαλία: Μαρίνα Χρονοπούλου. Επιμέλεια χορογραφίας: Ειρήνη Στρατηγοπούλου. Διασκευή – Σκηνοθεσία – Φωτισμοί: Κωστής Καπελώνης.
Παίζουν: Κέλλυ Σαρατσοπούλου, Εύα Οικονόμου, Ειρήνη Στρατηγοπούλου, Γεράσιμος Σκαφίδας, Γιάννης Μίνως, Κώστας Σιλβέστρος, Γιάννης Κόκκας, Ευφημία Καλογιάννη, Ελένη Κατωμερή.
Στο πιάνο η Μαρίνα Χρονοπούλου.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
