Έφυγε από τη ζωή η κομμουνίστρια αντάρτισσα – αξιωματικός του ΔΣΕ Ελένη Κατσή – Παχή
Κατά τη διάρκεια της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ τραυματίστηκε πέντε φορές. Τα 73 από τα 91 χρόνια της ζωής της αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ για μια κοινωνία σοσιαλιστική – κομμουνιστική. Στα χρόνια των ανατροπών υπερασπίστηκε το σοσιαλισμό και πάλεψε για να κρατηθεί το Κόμμα όρθιο.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών η επονίτισσα, αξιωματικός του ΔΣΕ Ελένη Κατσή – Παχή που τα 73 από τα 91 χρόνια της ζωής της αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για μια κοινωνία δίχως πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση, για μια κοινωνία σοσιαλιστική – κομμουνιστική.
Η Ελένη Κατσή, γεννήθηκε το 1930, στο χωριό Άνω Κτημένη Καρδίτσας και ήταν παιδί οικογένειας αγωνιστών, μελών του ΚΚΕ που δόθηκε ολοκληρωτικά στον αγώνα.
Σε ηλικία 11 χρονών εντάσσεται στα Αετόπουλα και στη συνέχεια στην ΕΠΟΝ.
Το 1947, κατατάσσεται με τα αδέρφια της Γιώργο και Βούλα στα τμήματα του Αρχηγείου Αγράφων του ΔΣΕ. Στη συνέχεια, εντάσσεται στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ, στην 105 Ταξιαρχία, παίρνοντας μέρος σε σημαντικές μάχες.
Μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, στις αρχές του 1948, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Στέλνεται στην 108 Ταξιαρχία, παίρνει μέρος σε πολλές ακόμη μεγάλες μάχες. Κατά τη διάρκεια της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ τραυματίζεται 5 φορές. Αναδεικνύεται σε Διοικητή διμοιρίας του ΔΣΕ φέροντας το βαθμό της Ανθυπολοχαγού.
Η Ελένη Κατσή – Παχή μιλάει για βουνό και αγώνες στο ντοκιμαντέρ “Καινούργιος Ουρανός”, της ομάδας “Συλλογική Μνήμη”:
Ιστορίες της Κατοχής | Ελένη Κατσή – Παχή – Stories from the Occupation | Eleni Katsi – Pachi from C M on Vimeo.
Στα 1949 γνωρίζεται με τον Γιάννη Παχή, λοχαγό του ΔΣΕ, και μετέπειτα παντοτινό σύντροφο της και πατέρα των δυο θυγατέρων της, Ελευθερίας και Αγνής.
Με την υποχώρηση του ΔΣΕ το 1949, το τμήμα της περνά τα ελληνοαλβανικά σύνορα και καταλήγει στη Σοβιετική Ένωση. Στα 1953 παντρεύεται με το Γιάννη Παχή με τον οποίο παρακολουθούν και αποφοιτούν στα 1956 από την Κομματική Σχολή «Νίκος Μπελογιάννης».
Στα 35 χρόνια της αναγκαστικής παραμονής της στην πολιτική προσφυγιά, συνδύαζε τη δουλειά στην παραγωγή με την παράλληλη κοινωνική – καλλιτεχνική – αλλά και αθλητική δραστηριότητα. Έπαιζε μπάσκετ και διακρίθηκε στην 1η θέση στα 100 μέτρα στα 1951. Η συντρόφισσα Ελένη τιμήθηκε με πλήθος βραβείων για τη στάση της ως εργαζόμενη, μεταξύ των οποίων μετάλλιο για «Εργατική Γενναιότητα» στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν, 4 φορές «νικήτρια της σοσιαλιστικής άμιλλας» και πλήθος άλλα.
Ταυτόχρονα ήταν επί 10 χρόνια Α’ γραμματέας της ΚΟΒ του χώρου δουλειάς της, από το 1972 μέλος του γραφείου της Κομματικής Επιτροπής Τασκένδης.
Επαναπατρίστηκε το 1983 στη Λάρισα, συμβάλλοντας πολύπλευρα με διάφορες χρεώσεις. Στα χρόνια της αντεπανάστασης 1989-91, μαζί με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές, υπερασπίστηκαν το σοσιαλισμό, πάλεψε για να μείνει το Κόμμα όρθιο.
Η Ελένη Κατσή – Παχή ήταν αδελφή του Μήτσου Κατσή, κομμουνιστή αξιωματικού (διοικητή τάγματος) σαμποταριστή του ΔΣΕ, πολιτικού πρόσφυγα επί 38 χρόνια στην Τασκένδη της ΕΣΣΔ, και συγγραφέα του εξάτομου έργου “Το ημερολόγιο ενός αντάρτη του ΔΣΕ, 1946-1949”.
Το παράδειγμά της, η πολύχρονη και πολυκύμαντη αγωνιστική ζωή της, μένουν ως μια μεγάλη παρακαταθήκη για άντληση πείρας, γνώσης, δύναμης και αισιοδοξίας.
Η ΕΠ της ΚΟ Θεσσαλίας του ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη, τιμή και πολύ μεγάλο σεβασμό αποχαιρετησε την Ελένη Κατσή – Παχή και έκφρασε τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά της, στα δύο παιδιά της, Ελευθερία και Αγνή, στα εγγόνια της. Στην κηδεία που έγινε το απόγευμα της Παρασκευής, από μέρους της ΤΕ Λάρισας την Ελένη Κατσή – Παχή αποχαιρέτησε η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ, η οποία αφού εξέφρασε τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά της, στα δύο παιδιά της, Ελευθερία και Αγνή, στα εγγόνια της, αναφέρθηκε στο πλούσιο και αγωνιστικό βιογραφικό της.