“Όταν ανοίξαμε το φέρετρο ήταν μόνο κόκκαλα, σαν τον εξωγήινο” – Ανατριχιαστικές μαρτυρίες για τη σκοτεινή υπόθεση σε γηροκομείο των Χανίων

Το τεράστιο κενό σε δημόσιες και επαρκείς δομές υγείας και φροντίδας για ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, καθώς και τα τραγικά αποτελέσματα της παραχώρησης αυτού του ευαίσθητου τομέα εν πολλοίς σε χέρια ιδιωτών, αναδεικνύει η υπόθεση ιδιωτικού οίκου ευγηρίας στα Χανιά, που – για να χρησιμοποιήσουμε την κλισέ έκφραση – έχει αφήσει άφωνο το πανελλήνιο.

Μετά από παραγγελία της εισαγγελίας Πρωτοδικών της πόλης, οι αστυνομικές αρχές διερευνούν τις καταγγελίες για τις συνθήκες μαζικών θανάτων τροφίμων του ιδρύματος, που προήλθαν από πρώην εργαζόμενους της δομής, αλλά στη συνέχεια και από συγγενείς ηλικιωμένων που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της παραμονής τους εκεί.

Αν και τα γηροκομείο είναι εύλογα χώρος με μεγάλη θνησιμότητα, είναι απόλυτα εύλογο να γεννιούνται ερωτηματικά για το αστρονομικό ποσοστό θανάτων μέσα σε ένα μόλις χρόνο, 68 ηλικιωμένοι, που αντιστοιχούν σε συνολικό ποσοστό άνω του 80 και 90% του ιδρύματος, όταν την ίδια περίοδο παρόμοιες δομές έχασαν μόνο το 10% όσων ζούσαν σε αυτές. Για να εξακριβωθούν οι ακριβείς συνθήκες θανάτου των ανθρώπων αυτών, έχει δοθεί εντολή τα ληξιαρχεία να παραδώσουν τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου όπου αναφέρονται τα αίτια του θανάτου, ενώ πραγματοποιήθηκε και εκταφή ηλικιωμένης που είχε αποβιώσει πριν από 11 μήνες στον οίκο ευγηρίας.

Τα αδικήματα που διερευνώνται αφορούν τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, την ανθρωποκτονία με δόλο, δια παράλειψης και κατά συρροή, όπως και πιθανά άλλα αδικήματα. Φως αναμένεται να ρίξει και η ιατροδικαστική εξέταση, που αναμένεται το επόμενο δεκαήμερο.

Όλα ξεκίνησαν με τις καταθέσεις τουλάχιστον 4 υπαλλήλων, οι οποίες υποδεικνύουν την ισχυρή πιθανότητα η συρροή θανάτων των τροφίμων, που συλλήβδην αποδόθηκαν βάσει των ιατρικών γνωματεύσεων σε ανακοπή καρδιές, οφείλονται στην πραγματικότητα στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την απουσία περίθαλψης και τον υποσιτισμό των ηλικωμένων. Επιπλέον, οι καταγγελίες κάνουν λόγο για δέσιμο πολλών τροφίμων στα κρεβάτια τους, ακόμα κι να μπορούσαν να κινηθούν μόνοι τους, ενώ ποτίζονταν με φάρμακα για να είναι ήρεμοι και διαχειρίσιμοι από το ελλιπές νοσηλευτικό προσωπικό, που αντιστοιχούσε σε 30% ο προβλεπόμενου. Υπεύθυνος για την υγεία των δεκάδων τροφίμων ήταν μόλις ένας γιατρός που κι αυτός ερχόταν απέξω για επισκέψεις. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση, νοσηλευτές καταγγέλλουν ότι θάνατος που αποδόθηκε σε ανακοπή οφειλόταν σε κάταγμα κεφαλής ηλικιωμένου μετά από πτώση, ενώ διερευνάται η πιθανότητα να υπήρξαν ακόμη και σκόπιμοι θάνατοι τροφίμων που δεν είχαν άμεσους κληρονόμους.

Προκειμένου να αποκρυβούν οι απάνθρωπες συνθήκες αιχμαλωσίας ουσιαστικά των ηλικιωμένων από τους συγγενούς, προβάλλονταν λόγοι διασφάλισης της υγείας και της ηρεμίας των τροφίμων για να αποθαρρύνονται οι επισκέψεις, ενώ και στις σπάνιες περιπτώσεις που συγγενείς έβλεπαν τους δικούς τους, στηνόταν ένα πραγματικό “σόου” για λίγες ώρες, ώστε να δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις στους επισκέπτες.

Η ιδιοκτήτρια του γηροκομείου διέψευσε τις καταγγελίες, τις οποίες απέδωσε σε “εκβιασμό” δύο πρώην υπαλλήλων και της δικηγόρου τους, οι οποίοι είχαν απολυθεί κατά την ίδια επειδή δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Υποστήριξε ότι της ζητούσαν χρήματα ή επαναπρόσληψη για να μην πουν ότι υπήρχε κακοποίηση ηλικιωμένων στη μονάδα. Κάνει λόγο για “πλεκτάνη” σε βάρος του γηροκομείου και υποστηρίζει πως της έγινε πρόσφατα έλεγχος όπου δε βρέθηκε τίποτε το μεμπτό.

Από την άλλη, μαρτυρίες συγγενών τροφίμων που αποβίωσαν έρχονται να ενισχύσουν τις αρχικές καταγγελίες, με πιο πρόσφατη εκείνη μιας γυναίκας, που έχασε την 61χρονη μητέρα της μετά από 8 μήνες στη μονάδα. Υποστηρίζει πως η μητέρα της, που είχε ψυχιατρικά προβλήματα, τέθηκε υπό βαριά φαρμακευτική αγωγή και δέθηκε μαζί με άλλους ηλικιωμένους στο υπόγειο, ενώ παράλληλα άρχισε να χάνει βάρος ραγδαία:

“Τον Οκτώβριο του 2020 με βοήθησε η Πρόνοια στα Χανιά. Πήγα τη μητέρα μου σε αυτό το γηροκομείο. Η μητέρα μου είχε ψυχιατρικά προβλήματα, όχι παθολογικά. Όταν πήγα τη μητέρα μου στο γηροκομείο ήταν 100 κιλά και με τις πρώτες εξετάσεις με 40 αιματοκρίτη.

Σε τρεις ημέρες της άλλαξαν την αγωγή, της έδωσαν πιο βαριά φάρμακα δεν είχε καν επαφή με το περιβάλλον. Πήγαινα εγώ συνέχεια εκεί και δεν με αναγνώριζε καθόλου. Στον μήνα επάνω την κατέβασαν στο υπόγειο που ήταν κάτι γιαγιάδες και παππούδες γύρω στα 20 άτομα, δεμένοι σε έναν διάδρομο από τα χέρια, από τα πόδια. Το είδα με τα μάτια μου.

Ήταν ένας διάδρομος, είχε μια ράμπα και ήταν όλοι γέροντες δεμένοι. Έλυνα τη μάνα μου και όταν το έβλεπαν μου φώναζαν.Στους δύο μήνες πάνω έβλεπα ότι η μάνα μου χάνει πολλά κιλά. Δεν έτρωγε. Πήγαινα δύο φορές τη μέρα και την τάιζα επιπλέον. Το φαγητό της ήταν πολύ λίγο. Η μάνα μου δεν έπινε νερό, έπρεπε κάποιος να της δώσει. Είχε λιώσει, έμειναν μόνο τα κόκκαλά της.

Τον Ιούνιο του 2020 με πήραν τηλέφωνο ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Μάρτιο κι Απρίλιο δεν μας άφηναν να πάμε λόγω κορωνοϊού. Πήγα να πληρώσω, μου έλεγαν “όλα καλά κι ωραία” και η μάνα μου ήταν πεθαμένη. Αύριο το πρωί θα πάω να καταθέσω στην αστυνομία.

«Μέσα σε οκτώ μήνες έζησα τραγικές στιγμές. Το έβλεπαν όλοι εκεί. Γνωρίζω κοπελιές και μου τα έλεγαν εδώ είναι μαρτύριο. Πήγαινα κι έβρισκα τη μάνα μου δεμένη στα χέρια και τα πόδια. Τα έζησα, τα είδα και τα ξέρουν οι συγγενείς μας. Όταν ανοίξαμε το φέρετρο το σώμα της λιωμένο. Μόνο κόκκαλα, ήταν σαν τον εξωγήινο. Σαν να είχε πεθάνει 6 μήνες”.