Σεμίνα Διγενή: Ηχηρό «όχι» στη σκλαβιά του 21ου αιώνα

Εκείνη η Πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886, στις ΗΠΑ, που βάφτηκε με αίμα, αφού εργάτες και διαδηλωτές δολοφονήθηκαν από την αστυνομία, άλλοι απαγχονίστηκαν και άλλοι καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικών έργων, είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν τον χρόνο εργασίας τους, από τις 12 στις 10 και στις 9 ώρες. Σε πολλές περιοχές αναγνωρίστηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Έτσι καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά ως η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και άρχισε να γιορτάζεται ως τέτοια, από το 1890. Ημέρα που οι εργαζόμενοι σε όλο τον πλανήτη θα απεργούν και θα διεκδικούν μαχητικά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Σήμερα, εκατό χρόνια μετά τη νομοθέτηση του οκταώρου και στην Ελλάδα, αυτό το – κατακτημένο με αίμα – δικαίωμα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το καταργήσει και να ισοπεδώσει όσα ελάχιστα άφησαν όρθια τα μνημόνια. Σχεδιάζει το δεκάωρο χωρίς υπερωρίες, μόνο με κάποια ρεπό όποτε θέλει ο εργοδότης. Στοχεύει να επιβάλει με νόμο – τερατούργημα την απεργοσπασία, αφού θα πρέπει να εργάζεται το 40% των εργαζομένων ως προσωπικό ασφαλείας. Επίσης επιχειρεί να ποινικοποιήσει την περιφρούρηση της απεργίας και να αφαιρέσει συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα που προστατεύουν τον συνδικαλιστή από την απόλυση και τις επαφές με τους εργαζόμενους. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση δηλώνει με θράσος πως «ύστερα από σαράντα χρόνια, φέρνει επιτέλους και τα ευρωπαϊκά δεδομένα για τον Έλληνα εργαζόμενο», που πάει να πει, φέρνει όλες εκείνες τις αντεργατικές ανατροπές που ήδη έχουν εφαρμοστεί σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ. Προσθέτει δε ότι παράλληλα «κοιτάει στα μάτια την πραγματικότητα στην αγορά εργασίας», που σημαίνει στην πράξη, παγιώνει και επεκτείνει τις απάνθρωπες συνθήκες στους χώρους εργασίας.

Την ίδια στιγμή, όμως, συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα προετοιμάζουν στις 6 Μάη την ηχηρή απάντησή τους σ’ αυτές τις άθλιες «ανατροπές του αιώνα». Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία προστίθενται καθημερινά στο απεργιακό μέτωπο, που αρνείται να ξαναγίνουμε οι σκλάβοι του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα της δυστοπίας. Εγινε σαφές στην πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού ότι όλα αυτά σχεδιάζονται με βάση τα συμφέροντα των βιομηχάνων και της εργοδοσίας, και βεβαίως τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ψήφιση του νομοσχεδίου, άλλωστε, είναι προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της πρώτης δόσης του πακέτου ανάκαμψης, από τα 75 δισ. που θα πάρει η χώρα. Έτσι, από τη μία η κυβέρνηση αναφέρεται στη «δημιουργία πολλών και καλών θέσεων εργασίας» και από την άλλη αποκρύπτει, μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα, ότι το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ δεν είναι παρά ακόμα μια θηλιά κρεμάλας για τους λαούς της Ευρώπης και για εμάς, που θα την πληρώσουμε με σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα, όπως η επιβολή της 10ωρης δουλειάς.

Σεμίνα Διγενή
Ριζοσπάστης