Ελπίδα μέσα στο χάος

Ανοίγω την πόρτα, να βγω έξω
Σ’ ένα αύριο που μοιάζει με ακατόρθωτο μέλλον
Να ψάξω μέσα στο χάος για λίγη ελπίδα
Αντ’ αυτού φόβος, απελπισία, μιζέρια
Καρδιές απαρηγόρητες σ’ ένα αβέβαιο παρόν
Ούτε λόγος για μέλλον!
Βγάλε την μέρα, την ώρα, το λεπτό!
Και οι μέρες έγιναν άχρωμες
Πρόσωπα που περνάνε συνεχώς μπροστά σου
Χάνονται, τα προσπερνάς…
Μέσα στο χάος εμφανίζονται δυο ματιά
Ένας καθαρός χτύπος καρδιάς
Ο δικός μου χτύπος νοθευμένος από φόβο
Νιώθω την ψυχή μου, την ψυχή του
Κι ας μην έχω ιδέα τι πάει να πει ψυχή
Μάτια θλιμμένα και φοβισμένα
Μα κυρίως…περαστικά…
Αυτό το φως των ματιών δε σβήνει
Για να φωτίσει κάθε σκοτάδι που σε πνίγει
Μία στάλα φως, μια ελπίδα μέσα σου
Δεν υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι
Είσαι καταδικασμένος να ελπίζεις!

Κλεοπάτρα