Ο Μάης θα ‘ναι πάντα κόκκινος!
09-05-2021
Όσο υπάρχουν Κομμουνιστές, όσο θα καίει η φλόγα στα σπλάχνα των επαναστατών, οι Μάηδες θα είναι πάντα κόκκινοι!
Ξημέρωσε πάλι τούτη η μέρα που ο αέρας της θεριεύει την άσβεστη φλόγα που καίει τα σπλάχνα κάθε επαναστάτη, κάθε κομμουνιστή, κάθε αγωνιστή, κάθε αντιφασίστα. Η 9η του Μάη, η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, η δική μας γιορτή, η μέρα που το άλικο φως της βάφει ολάκερο τον κόσμο στα χρώματα της σημαίας που καρφωμένη στα σπλάχνα του τέρατος μήνυσε τη νίκη, την άνευ όρων συνθηκολόγηση των ναζί, τη μέρα που ο Κόκκινος Στρατός άνοιγε το δρόμο για να περάσει η Λευτεριά, τη μέρα που ξημέρωσε το σκοτάδι έξι χρόνων.
Ο Μάης που μας κάνει ποδαρικό με την Εργατική Πρωτομαγιά ήταν και θα είναι πάντα κόκκινος, βαμμένος στο αίμα των αμέτρητων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της εργατικής τάξης ολόκληρου του κόσμου. Εκείνο το αγιασμένο αίμα που κυλώντας κάνει το μαγιάτικο ήλιο τόσο κόκκινο εδώ και χρόνια, 135 Μάηδες απ’ το Σικάγο, 85 Μάηδες απ’ τη Θεσσαλονίκη, 77 Μάηδες από τη μέρα που η ανταρτομάνα Καισαριανή αγκάλιασε στα φιλόξενα χώματά της τα κορμιά των 200 Κομμουνιστών και 76 Μάηδες από τη Μεγάλη Νίκη των Λαών.
Οι μέρες αυτές είναι τα λαμπρά ορόσημα που μας θυμίζουν πως όταν ο γίγαντας λαός αντιληφθεί και πιστέψει στη δύναμή του, τότε μπορεί μονομιάς να τσακίσει τους δυνάστες του, να σπάσει τις αλυσίδες του, να καταφέρει το αυτονόητο που μέχρι χθες φάνταζε άπιαστο και αδύνατο. Και όσο κι αν προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν για το αντίθετο, δεν είναι λίγες οι φορές που η εργατική τάξη οργανωμένη και αλύγιστη κατάφερε να πάει την ιστορία ένα βήμα μπροστά, ακόμη και αν μετά οπισθοχώρησε δυο βήματα πίσω. Μπορεί οι μέρες που ζούμε να είναι χαλεπές, να μοιάζουν σκοτεινές, μπορεί εδώ και τριάντα χρόνια το κίνημα να βρίσκεται σε μία παρατεταμένη περίοδο ύφεσης και η αντεπανάσταση να μοιάζει κυρίαρχη, μα σίγουρα δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας, σίγουρα μέλλονται ακόμη οι σεισμοί που θα ‘ρθουν και θα γκρεμίσουν συθέμελα τούτο το σάπιο και βαθιά διαβρωμένο εκμεταλλευτικό οικοδόμημα. Όσο η φλόγα καίει τόσο η ελπίδα θα ζει!
Η μέρα όμως αυτή είναι για μας γιορτινή για έναν ακόμη λόγο. Σαν σήμερα, πριν τέσσερα χρόνια, υψώθηκε σε έναν άλλου τύπου ιστό, μια άλλου τύπου κατακόκκινη σημαία που φέρει πάνω της χαραγμένο το ίδιο σύμβολο. Σήμερα έχει γενέθλια η πάντα οπλισμένη και μαχητική Κατιούσα, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να εκτοξεύσει βολές στους απανταχού βολεμένους, να ξεριζώσει τη σκουριά από τα μάρμαρα αυτού του τόπου. Η Κατιούσα των 25.000 στοχευμένων βολών, αυτό το άρμα μαχητικής αρθρογραφίας, με ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, που εδώ και τέσσερα χρόνια κυκλοφορεί στις δυαδικές λεωφόρους του διαδικτύου και που το πέρασμά της ενοχλεί όλους αυτούς που προσπαθούν με φτηνά κόλπα να ξαναγράψουν την ιστορία, όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως η Πρωτομαγιά είναι αργία και η μέρα των λουλουδιών και πως η 9η Μάη είναι η μέρα της Ευρώπης, όλους αυτούς που φοβούνται τη στιγμή που ο λαός θα ξυπνήσει μονομιάς και θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς, όλους εκείνους που τρέμουν τη στιγμή που η πλάση θα κοκκινήσει. Ό,τι και να κάνουν όλοι αυτοί, όσο υπάρχουν Κατιούσες, όσο υπάρχουν Κομμουνιστές, όσο θα καίει η φλόγα στα σπλάχνα των επαναστατών, οι Μάηδες θα είναι πάντα κόκκινοι!
Χρόνια Πολλά Εργατιά! Χρόνια Πολλά Λευτεριά! Χρόνια Πολλά Κατιούσα!
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες!
