Το victim’s privilege των Ισραηλινών και ο ψευδο-διεθνισμός της αστικής τάξης
Για αυτούς η άσκηση βίας και από τις δύο πλευρές είναι ανεπίτρεπτη, οπισθοδρομική αλλά η κράτηση (με απόλυτη κυριολεξία) 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια ασφυκτικά μικρή περιοχή θεωρείται κανονικότητα.
Ήταν αναμενόμενο μετά τα τεκταινόμενα στην λωρίδα της Γάζας να ξεπηδήσουν οι, γνωστοί σε όλους πλέον, πασιφιστές και να ξανά-«καταδικάσουν» την «από όποια θέση, με όποια κατεύθυνση και αορίστου μέτρου» βία.
Όλοι πλέον μπορούν να αντιληφθούν την υποκρισία τους, τον ευκαιριακό ψευδο-ακτιβισμό τους. Το ερώτημα όμως το οποίο γεννάται είναι το εξής: πού ήταν τόσο καιρό κρυμμένοι αυτοί οι «Homo Universalis» των καιρών μας; Η απάντηση είναι πολύ απλή, δεν υπήρχαν…
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια με την επικράτηση του political correctness και του υποκριτικού διεθνισμού της αστικής τάξης, που εκπροσωπείται από την -ευτελή πλέον-Unesco έκαναν την εμφάνιση τους και οι «οικουμενικοί» άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την κοινωνία σαν κάτι το αδιαίρετο, το αδιάσπαστο και εθελοτυφλουν ενώπιον της ταξικής διάρθρωσης.
Προφανώς και δεν είναι γνώστες της στοιχειώδους ιστορικής πορείας του Ισραήλ και την καταπίεση που ασκεί στον παλαιστινιακό λαό εδώ και 83(!) χρόνια (ακατάπαυστα από το 1948). Από την στιγμή δε που δεν γνωρίζουν ή ακόμη χειρότερα παραλείπουν, το γεγονός των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων επί των εδαφών που σφετερίστηκε το κράτος του Ισραήλ, είναι επόμενο να ζητούν την λήξη των εχθροπραξιών και την επιστροφή των δύο πλευρών στην κανονικότητα.
Και εδώ ακριβώς έγκειται και η υποκρισία και η ουσιαστική προάσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης εκ μέρους τους. Στην αντίληψη, δηλαδή, της, προ των συμπλοκών, κατάστασης που επικρατούσε στην λωρίδα της Γάζας ως «κανονικότητα». Για αυτούς η άσκηση βίας και από τις δύο πλευρές είναι ανεπίτρεπτη, οπισθοδρομική αλλά η κράτηση (με απόλυτη κυριολεξία) 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια ασφυκτικά μικρή περιοχή θεωρείται κανονικότητα. Επίσης η κουλτούρα του political correctness τούς έχει κάνει να υιοθετήσουν τη νοοτροπία ότι το Ισραήλ πρέπει να αντιμετωπίζεται με περισσότερη κατανόηση λόγω της μαρτυρικής ιστορίας του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δίνοντας έτσι στο Ισραήλ ένα «Victim’s privilege» και δεν εξισώνει τις ενέργειες του με τις αντίστοιχες ενέργειες άλλων κρατών.
Στη χώρα μας δε -σε αυτό το υποτακτικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ- η υποστήριξη στα εγκλήματα των Ισραηλινών είναι θεσμική. Δεν είναι πάρα λίγες μέρες που είδαμε τον υπουργό ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη να χαιρετίζει και να αναγνωρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να «υπερασπιζεται» τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Όπως και να ’χει όλοι αυτοί οι ψεύτες διεθνιστές, που μόνο για χαφιέδες του συστήματος κάνουν -γιατί οι αφελείς εκτοπίζονται σχετικά γρήγορα- δεν θα μας ρίξουν στάχτη στα μάτια με τις «καμπάνιες» και τους εράνους τους, προσπαθώντας να μας δείξουν το άλλο, το ανθρώπινο πρόσωπο της αστικής τάξης. Γνωρίζουμε πολύ καλά τις βλέψεις τους, βλέπουμε καθημερινά όλο και πιο έντονα την κατάπτωση των διαφόρων οργανισμών τους. Ο λαός ξέρει πολύ καλά πλέον ποιος θέλει το καλό του, ποιος ενεργεί όχι μέσω της φιλανθρωπίας αλλά μέσω της αλληλεγγύης, αυτός που δεν εμφανίζεται ως σωτήρας. Ο λαός της Παλαιστίνης δεν θα σωθεί με τα χρήματα των δυτικών αλλά μέσα από την αντίσταση και την πάλη του απέναντι στο καταπιεστικό αστικό κράτος του Ισραήλ.
