Erasmus +: Εκπαίδευση των νέων στην απλήρωτη εργασία και την υποταγή στους νόμους της αγοράς
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι το σχολείο μας θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα Erasmus +. Έγινε μια συνάντηση μεταξύ διευθυντή και όσων γονέων ήθελαν τα παιδιά τους να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα. Φανταζόμουν ότι το πρόγραμμα αυτό είναι κάτι αντίστοιχο με το φοιτητικό, δηλ. ανταλλαγή μαθητών και φοίτηση σε κάποιο σχολείο του εξωτερικού.
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι το σχολείο μας θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα Erasmus +. Έγινε μια συνάντηση μεταξύ διευθυντή και όσων γονέων ήθελαν τα παιδιά τους να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα. Φανταζόμουν ότι το πρόγραμμα αυτό είναι κάτι αντίστοιχο με το φοιτητικό, δηλ. ανταλλαγή μαθητών και φοίτηση σε κάποιο σχολείο του εξωτερικού και με τη σκέψη ότι αυτό θα βελτίωνε το επίπεδο της ξένης γλώσσας του παιδιού και ότι η συναναστροφή του απευθείας με άλλες κουλτούρες θα βελτίωνε τον τρόπο σκέψης αποφάσισα να πάω να παρακολουθήσω αυτή την ενημέρωση.
Δυστυχώς όμως καμιά σχέση δεν έχει με την εκπαίδευση όπως ο περισσότερος κόσμος την έχει στο μυαλό του. Δεν πρόκειται για ένα πρόγραμμα καθαρά μαθησιακό, εκπαιδευτικό με παρακολούθηση μαθημάτων σε κάποιο σχολείο της χώρας που θα επισπευτεί το παιδί αλλά ως επί το πλείστον για παροχή δωρεάν-εθελοντικής εργασίας σε κρατικές δομές και σε ΜΚΟ. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τους φορείς που είναι χορηγοί του προγράμματος αλλά και από το επίσημο όργανο του Erasmus+ το οποίο αναφέρει:
«Συγκεκριμένα στον τομέα της Νεολαίας, το Erasmus+ δίνει τη δυνατότητα σε νέους και νέες, άτυπες ομάδες, άτομα και οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Νεολαίας να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και να συμμετέχουν σε προγράμματα Ανταλλαγής Νέων, να υλοποιήσουν Ευρωπαϊκή Εθελοντική Εργασία και να συμμετέχουν σε ευρωπαϊκά σεμινάρια, διακρατικές συναντήσεις. Στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι οι νέοι να γνωρίσουν την Ευρώπη, τους θεσμούς της, να συμμετέχουν στη δημοκρατική ζωή του τόπου τους και να συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας εργασίας στον τομέα της Νεολαίας.»
Η ίδια εθελοντική εργασία θα παρέχεται από τους μαθητές και στην Ελλάδα ,σε δήμους, ΚΑΠΗ, εκκλησία ακόμη και σε ιδιωτικές εταιρείες με τη μορφή συνεντεύξεων που θα παίρνουν οι μαθητές από ευπαθείς ομάδες πχ άνεργους, αστέγους, κλπ. με σκοπό τη χρήση των στοιχείων από τις παραπάνω εταιρείες και φυσικά με μηδενικό κόστος για αυτές.
Σκοπός λοιπόν του προγράμματος κατά βάθος δεν είναι η εκπαίδευση με την έννοια της μόρφωσης αλλά η εκπαίδευση των νέων στην απλήρωτη εργασία, στον γενικευμένο εθελοντισμό χωρίς κανένα κριτήριο και ειδικότερα χωρίς κρίση γιατί υπάρχει η ανάγκη για εθελοντισμό και τι τη δημιούργησε, η υποταγή στους νόμους της αγοράς και η μη αμφισβήτηση της ΕΕ και της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Η τέχνη της ισοπέδωσης σε όλο της το μεγαλείο. Ελπίζω ο κύριος αυτός να μην είναι εκπαιδευτικός.
Την εποχή κατά την οποία συζητάμε ότι οι παραδοσιακές μορφές εκπαίδευσης δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες όλων των μαθητών και τα οριζόντια συστήματα απλά υποβιβάζουν τις δυνατότητες των “αδύναμων” μαθητών*, εναντιωνόμαστε στο μοναδικό πρόγραμμα που προσφέρει ευκαιρίες μη τυπικής και άτυπης μάθησης μόνο και μόνο επειδή είναι ευρωπαϊκό.
Δηλαδή την ίδια στιγμή που μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων και του ιδιωτικού τομέα φυτοζωούν και αμείβονται από ευρωπαϊκά προγράμματα (που επιδοτούν αυτές τις θέσεις εργασίας ώστε το κράτος ή οι ιδιώτες να έχουν τζάμπα εργαζόμενους), απαιτούμε τα παιδιά μας να μην επιδοτηθούν για να αποκτήσουν μια εμπειρία ζωής χωρίς κόστος για τα ίδια ή και για εμάς. Να αποκτήσουν φίλους στο εξωτερικό και να συζητήσουν τα προβλήματα που τα απασχολούν βλέποντας και διαφορετικές απόψεις από τα στενά δικά μας όρια. Φυσικά αυτό δεν είναι εκπαίδευση, είναι μάθηση. Και βλέπω ότι κάποιοι φοβούνται την μάθηση, διότι αυτή ανοίγει μυαλά.
Δεν νομίζω ότι χρήζει σχολιασμού το θέμα της δωρεάν εργασίας. Όποιος νομίζει ότι ένας σύλλογος, μία ΜΚΟ, μια δημόσια υπηρεσία κοινής ωφελείας ή μια επιχείρηση μπορεί να κερδίσει από την απασχόληση μαθητών για 5 μέρες, δεν χρησιμοποιεί την λογική του. Οι μαθητές πάνε και κάνουν ουσιαστικά παρακολούθηση εργασίας χωρίς απτά αποτελέσματα για τον φορέα που δέχεται τις υπηρεσίες τους. Αντιθέτως μάλιστα οι φορείς υποδοχής πρέπει να αφιερώσουν εργατοώρες, υλικά, χώρους και πολλές φορές χρήματα για να υποδεχτούν και να ενημερώσουν αυτά τα παιδιά και ακόμη περισσότερα για να τα εμπλέξουν σε δραστηριότητες που θα αυξήσουν τα μαθησιακά τους αποτελέσματα.
Τέλος αν ο συγγραφέας αναφέρεται στην πρακτική άσκηση που προσφέρει το Erasmus+ (που από ότι βλέπω από την περιγραφή δεν είναι αυτή η περίπτωση), θα πρέπει να ενημερωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιδοτεί την πρακτική άσκηση νέων από τεχνικά σχολεία, δηλαδή νέων με λιγότερες ευκαιρίες από ότι οι φοιτητές, ώστε να μπορούν να έχουν και αυτή μια μαθησιακή εμπειρία στο εξωτερικό και μάλιστα με αυστηρό κανονισμό να αμείβεται αυτή η πρακτική άσκηση (συν διαμονή, διατροφή, μεταφορικά κτλ κτλ). Είναι δε σύνηθες φαινόμενο, οι πρακτικάριοι του erasmus+ να λαμβάνουν περισσότερα χρήματα, άμεσα (μετρητά) ή έμμεσα (διαμονή, διατροφή), από ότι οι εργαζόμενοι με βασικό μισθό.
Και τέλος για να κλείσω, ένα πρόγραμμα, εθνικό ή ευρωπαϊκό, έχει πολύ μεγάλη σημασία πως το χρησιμοποιείς και πόσο αυστηρός είσαι με το ηθικό κομμάτι της διαχείρισης. Το ίδιο ισχύει και για τους φορείς.Είτε είναι ιδιωτικός, είτε δημόσιος, είτε ανήκει στον τρίτο τομέα, μεγάλη σημασία έχει η ουσία, ο σκοπός, οι παρεχόμενες υπηρεσίες και η ηθική.
* άραγε πόσοι από τους “κακούς” μαθητές καταδικάζονται να δουλεύουν σερβιτόροι ενώ είναι καλλιτέχνες ή επιχειρηματίες ή κάτι άλλο που δεν ταιριάζει με την διαμόρφωση πολιτών βάση συντάγματος που είναι ο στόχος της επίσημης εκπαίδευσης;
Υ.Γ: Για να προλάβω παρερμηνείες, η μοναδική σχέση που έχω με το πρόγραμμα E+ είναι το ότι το χρησιμοποίησα ως φοιτητής και ο γιος μου ως μαθητής πολύ πρόσφατα. Και στις δύο περιπτώσεις το έψαξα πάρα πολύ καλά, διότι στην αρχή είχα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις με τον κύριο Χρήστο. Όμως αυτή είναι η διαφορά μας. Αφιέρωσα χρόνο για να κατανοήσω όλες τις πτυχές του προγράμματος. Διάβασα τον οδηγό και όχι αποσπάσματα, μίλησα με το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών που το διαχειρίζεται και έκανα επίσκεψη σε σχολεία που το χρησιμοποίησαν για να μιλήσω με τους καθηγητές. Ήταν δύσκολο να καταλάβω στην αρχή, αλλά χάρηκα που άφησα τον γιό μου να συμμετέχει. Αυτή τη στιγμή έχει φίλους από 4 χώρες, ήρθε πίσω με ιδέες και διαφορετικό ενθουσιασμό ακόμη και για το σχολείο του.
Υ.Γ.2: Μακάρι τα σχολεία, αντί να έκαναν ανούσιες αντιεκπαιδευτικές εκδρομές στις πλατείες και τα σκυλάδικα, να πήγαιναν όλα τα παιδιά σε ανταλλαγές νέων, σχολείων, εκπαιδευομένων κτλ κτλ! Τώρα όσοι προτιμάτε να χρησιμοποιούνται τα παιδιά σας για να επιδοτούνται οι καφετέριες, η μαφία της νύκτας και η παραπαιδεία, τότε μην περιμένετε μια επανάσταση να σας σώσει. Βολή στους βολεμένους…
Υ.Γ3: Κύριε Χρήστο, είστε πραγματικά υπέρ του erasmus των φοιτητών (όπου επιλέγονται βάση καλών βαθμών – δηλαδή παιδιά κατά τω πλείστον που δεν έχουν ανάγκη να εργαστούν και έχουν χρόνο να διαβάσουν) και κατά του erasmus των μαθητών των τεχνικών σχολείων (που σπουδάζουν, δουλεύουν και κυρίως προέρχονται από πιο φτωχές οικογένειες). Θέλετε δηλαδή και τα ευρωπαϊκά προγράμματα να κάνουν διακρίσεις υπέρ των πλουσιότερων; Δεν φτάνουν οι διακρίσεις που κάνουν τα εθνικά προγράμματα; Δεν φτάνουν οι διακρίσεις που κάνει η επίσημη εκπαίδευση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς;