«Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»! – Η αιματοβαμμένη απεργία των οικοδόμων ενάντια στο «Νόμο 330» τον Μάη του 1976

Τον Μάη του 2021 εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις και χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα ρίχνονται στη μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο – «έκτρωμα» της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη που καταργεί το 8ωρο, απελευθερώνει τις απολύσεις, περιορίζει και ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα της απεργίας, στοχεύοντας στο χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης.

Τον Μάη του 1976, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψηφίζει στη Βουλή τον «Νόμο 330» περί «εργατικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών», ένα από τα πιο αντεργατικά νομοθετήματα που γνώρισε ο τόπος, με τον υπουργό Εργασίας Κ. Λάσκαρη να κομπάζει από το βήμα της Βουλής: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

Σαν σήμερα, στις 24 του Μάη 1976, τα Συνεργαζόμενα Εργατικά Σωματεία κηρύσσουν 48ωρη πανελλαδική απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο. Κατά τη δεύτερη μέρα των κινητοποιήσεων η αστυνομία επιτίθεται με ιδιαίτερη αγριότητα εναντίον των συγκεντρωμένων στο θέατρο «Γκλόρια» οικοδόμων, με αποτέλεσμα το θάνατο ενός ατόμου, τον τραυματισμό δεκάδων απεργών, ενώ γίνονται 100 συλλήψεις.

Τότε και σήμερα, ο αγώνας των εργαζομένων ενάντια στα αντεργατικά νομοσχέδια που επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, η οργανωμένη ανειρήνευτη πάλη τους ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι ο μοναδικός δρόμος.

Από το ιστολόγιο “Ενωμένο Κτιστάδικο” αναδημοσιεύουμε το αφιέρωμα που ακολουθεί.

Οι απεργοί αντιμέτωποι με την αστυνομία

Ένα από τα πιο αντεργατικά νομοθετήματα που γνώρισε ποτέ ο τόπος, τον περιβόητο «Νόμο 330 περί εργατικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών» φέρνει για συζήτηση στη Βουλή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Το ημερολόγιο γράφει 24 του Μάη 1976. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σωματεία και ενώσεις εργαζομένων και άλλοι φορείς στρέφονται ενάντια στις αντεργατικές-αντιδημοκρατικές διατάξεις  του νομοσχεδίου και ζητούν την απόσυρσή του, εκτός από την κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που θέτει στην κυβέρνηση «προτάσεις» και  τροποποιήσεις που αφορούν ασήμαντες πτυχές του. Ο αλήστου μνήμης υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει «αυθάδη και ιταμή» την αξίωση για απόσυρσή του.

Σχόλιο του “Ρ” για την περίφημη δήλωση του Λάσκαρη. (26/5/76)

Ας δούμε τις κυριότερες διατάξεις του νόμου 330:

Περιορίζει δραστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχυρώνει την ανταπεργία (λοκ άουτ), νομιμοποιεί τη συγκρότηση απεργοσπαστικών μηχανισμών και, κυρίως, απαγορεύει την «πολιτική απεργία».

Όπως σημειώνεται απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, πλην της ΝΔ, όλες οι απεργίες των εργαζομένων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολιτικές αφού μοιραία στρέφονται κατά της πολιτικής της κυβέρνησης. Έτσι, η κυβέρνηση επιχειρεί την ουσιαστική κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος.

Ακόμη, ο νόμος απαγορεύει τις απεργίες αλληλεγγύης, αλλά και κάθε άλλη απεργιακή κινητοποίηση που δε στρέφεται κατά του συγκεκριμένου εργοδότη και δεν περιορίζεται σε καθαρά μισθολογικά αιτήματα.

Με διάταξή του υποχρεώνει τους εργαζόμενους στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και στους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας να γνωστοποιούν τα αιτήματά τους 15 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας.

Σε όλη την Ελλάδα οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν ενάντια στο “Νόμο 330”

Ακόμη, χαρακτηρίζονται παράνομες όσες απεργίες δεν κηρύσσονται από τα επίσημα «επαγγελματικά σωματεία».

Ο ανεκδιήγητος υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης σημειώνει στην εισηγητική του έκθεση ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και δηλώνει στους δημοσιογράφους: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

Ριζοσπάστης 26/5/1976

Την ίδια μέρα αρχίζει 48ωρη απεργία των εργαζομένων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα σε ολόκληρη τη χώρα, την οποία κήρυξαν πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες.

Από την συγκέντρωση των οικοδόμων στο “Γκλόρια”

Στις 25 του Μάη, στην Αθήνα, η Συντονιστική Επιτροπή Οικοδομικών και Ξυλουργικών Οργανώσεων Αθήνας – Πειραιά οργανώνει συγκέντρωση στο θέατρο «Γκλόρια». Χιλιάδες οικοδόμοι πλημμυρίζουν  τους γύρω δρόμους. Κατά τη διάρκεια των ομιλιών η ατμόσφαιρα δονείται από συνθήματα ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο και τις κυβερνητικές επιλογές. Στις 11 και μισή και ενώ η συγκέντρωση των οικοδόμων έχει τελειώσει, εμφανίζεται μια ομάδα περίπου 50 «διαδηλωτών», άσχετη από τους οικοδόμους, προκαλώντας τους αστυνομικούς που έχουν κλείσει το δρόμο προς το υπουργείο «Απασχολήσεως» (έτσι λεγόταν τότε το υπουργείο Εργασίας), οι οποίοι ξεκινούν μια βάρβαρη επίθεση που σε λίγα λεπτά μετατρέπει  το κέντρο της Αθήνας σε αληθινή κόλαση.

Η πρώτη σελίδα του “Ρ” την επέμενη μέρα των γεγονότων

Από την  οδό Σταδίου κατεβαίνουν δυο «αύρες» (ευέλικτα θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας) σε σχηματισμό εκτοξεύοντας δακρυγόνα προς κάθε κατεύθυνση. Σπάνε τζάμια κτιρίων (ακόμα και στον τρίτο όροφο!) και προκαλούν φωτιές. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Στη διασταύρωση με την οδό Αιόλου η μια «αύρα» χτυπάει την διερχόμενη Αναστασία Τσιβίκα 66 χρόνων, την ρίχνει στο οδόστρωμα και περνάει από πάνω της συνθλίβοντάς την.

Οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εφορμούν…

Επί 12 ώρες, το κέντρο της Αθήνας μοιάζει με πεδίο μάχης. Τα επεισόδια επεκτείνονται από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια, την Πειραιώς, την Πατησίων, ενώ δεκάδες «αύρες» γεμίζουν τον τόπο δακρυγόνα. Πέφτουν πυροβολισμοί και δέρνεται ανηλεώς από τους αστυνομικούς όποιος βρεθεί μπροστά τους.

“Αύρα” εκτοξεύει δακρυγόνα στο κέντρο της Αθήνας

Λίγο αργότερα και ενώ έχουν χτυπηθεί πολλοί δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα γεγονότα, εξαπολύεται μαζική επίθεση ροπαλοφόρων στους συγκεντρωμένους και ακούγονται πάλι πυροβολισμοί. Ο απολογισμός είναι μια νεκρή, 75 τραυματίες (δυο απ’ αυτούς με τραύματα από πυροβόλα όπλα) και περισσότερες από 100 συλλήψεις.

Ριζοσπάστης 26/5/1976

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ψηφίζεται στη Βουλή ο «Νόμος 330».