Πολυξένη Καράκογλου – Η μυρωδιά μιας νεραντζιάς της άνοιξης κολώνια…

Η Πολυξένη Καράκογλου μετά το πρώτο single «Παίρνω εγώ την ευθύνη» του επερχόμενου album της, μας παρουσιάζει το τραγούδι «Της Άνοιξης κολώνια» σε μουσική δική της και στίχους της Αθηνάς Σπανού. 

Το τραγούδι «Της Άνοιξης κολώνια» μιλάει για όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά δανείζεται από την Άνοιξη τη μυρωδιά της για να μπορέσουν οι λέξεις να περιγράψουν εκείνη την αγάπη που αντέχει, που μεγαλώνει μαζί σου και μέσα σου, όσο περνούν τα χρόνια. Σαν μια μυρωδιά που ζωντανεύει και αναγεννά μία ανάμνηση. Η μυρωδιά μιας νεραντζιάς της άνοιξης κολώνια… για να μπορέσουν οι λέξεις χωρίς να προδώσουν, να περιγράψουν μιαν αγάπη από αυτές που δεν ξεθυμαίνουν ποτέ.

Την ενορχήστρωση υπογράφουν οι Αλέξανδρος Κούρος και Μάριος Ιβάν Παπούλιας. Έπαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Βεντουρής (κοντραμπάσο), Κώστας Κεφαλάς (τρομπέτα- φλικόρνο), Αλέξανδρος Κούρος (πιάνο-programming),  Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολί, μαντολίνο, μεταλλόφωνο) και Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν). Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio Praxis από τον Κώστα Παρίσση.

Το video clip του τραγουδιού σκηνοθετήθηκε από τον Άκη Βαλεργάκη, ο οποίος ανέλαβε και τη διεύθυνση φωτογραφίας με την πολύτιμη συμβολή της Σοφίας Καρακάση στη σκηνογραφία. Έπαιξε η ηθοποιός Μάρθα Λαμπίρη – Φεντόρουφ και  συμμετείχαν με αλφαβητική σειρά οι Αφροδίτη Βραχοπούλου, Δήμητρα Θωμλούδη, Βάσια Κατσιγιάννη, Κωνσταντίνος Λάγκος, Κωνσταντίνος Μαλακατές, Άρης Μπαταγιάννης, Χριστίνα Μπλανάρου, Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Μάνος Ψάρρης.

«Της Άνοιξης κολώνια»
Στίχοι: Αθηνά Σπανού
Μουσική-Ερμηνεία: Πολυξένη Καράκογλου

Τα χρόνια που μου δίνεις στις τσέπες μου κρατάω
χαρτάκια σημειώσεις που στάζουνε ζωή
Το πρώτο σου “σε θέλω” και τόσα “σ’ αγαπάω”
εγώ κι εσύ στις τσέπες μου με τέλος και αρχή

Τι κι αν περνούν οι εποχές τι κι αν περνούν τα χρόνια
κι αν το χαρτί παλιώνει και σβήνουν οι γραμμές
στη μυρωδιά μιας νεραντζιάς, της Άνοιξης κολώνια
κοντά σου θα με φέρουνε χαρτάκια προσευχές

Τα κρύβω στο παλτό μου για όλο τον χειμώνα
και στο πουκάμισο μου μέρες καλοκαιριού
Και είναι κάποια βράδια που μένουν λίγο μόνα
σ’ ένα παλιό συρτάρι στο “ενδιάμεσο” του νου

Τι κι αν περνούν οι εποχές τι κι αν περνούν τα χρόνια
κι αν το χαρτί παλιώνει και σβήνουν οι γραμμές
στη μυρωδιά μιας νεραντζιάς, της Άνοιξης κολώνια
κοντά σου θα με φέρουνε χαρτάκια προσευχές