Αlan…

Δεν πίστεψες, Άλαν, τους εμπόρους των καυσίμων
Ότι ως «Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης»
Θα διέσχιζες το Αιγαίο «αβρόχοις ποσί»
Και βυθίστηκες σαν άλλος άπιστος Πέτρος.

Τώρα το κύμα χαϊδεύει το πρόσωπό σου και δεν το νιώθεις
Το ιώδιο της θάλασσας σκορπίζει στον αέρα και δεν το μυρίζεις
Το αλάτι συναντά τη γλώσσα σου και συ δεν γεύεσαι την αλμύρα
Οι φωνές των γλάρων απλώνονται στον αέρα και δεν τις ακούς
Οι γλώσσες των μυδιών χώνονται στην άμμο και συ δεν τις βλέπεις

Ξύπνα ν’ ακούσεις τον φλοίσβο της θάλασσας και να γευτείς την αλμύρα
Ξύπνα να μυρίσεις τη φρέσκη ψαριά των βαρκάρηδων
και να δεις τις άπειρες μεταμορφώσεις των κυμάτων
Ξύπνα να νιώσεις το θαλασσινό αέρα στο πρόσωπό σου

Ξύπνα, κι έρχονται οι φτερωτοί αιώνες
να σε πάρουν στο βασίλειο της ενηλικίωσης
να γευτείς το αβάσταχτο της ζωής
και να πάρεις το μερτικό σου στον πόνο και τη χαρά

Ξύπνα, κι είμαι μόνος με τόσο κόσμο γύρω μου
γιατί ακόμη κι αν ένας λείπει άδικα
όλοι είμαστε μόνοι στη γιορτή και το θρήνο

Όλα κινούνται γύρω σου και εσύ ακίνητος στη σιωπή
παντρεμένος με τον αιώνιο ύπνο, ταξιδεύεις αλλού
εκεί όπου οι φωνές, οι μυρωδιές, η κίνηση, το χάδι και οι γεύσεις
έπαψαν ν’ αναζητούν τις αισθήσεις σου για να γεννηθούν

Όμως σε πείσμα των καιρών,
αμέτρητες αισθήσεις θ΄ αναζητήσουν πάλι τις αιτίες της ύπαρξής τους
Και θα υπάρξουν…

Ν.Σ.   
24-5-2021