Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο εχθρός λαός» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Το επίκαιρο και διαχρονικό αυτό έργο, από το οποίο ο θεατής μπορεί να αντλήσει πλούσια διδάγματα για το σήμερα μέσα από την ιστορία, παρουσιάστηκε από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ Χανίων. Πρωτοανέβηκε το 1975 στο Θέατρο Αθήναιον, από τον θίασο Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου.
Από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στο έργο του «Ο εχθρός λαός» παρουσιάζει με σατυρική ματιά τα ιστορικά γεγονότα από τις εκλογές του 1964 μέχρι και το βράδυ του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
Το επίκαιρο και διαχρονικό αυτό έργο, από το οποίο ο θεατής μπορεί να αντλήσει πλούσια διδάγματα για το σήμερα, μέσα από την ιστορία, πρωτοανέβηκε το 1975 στο Θέατρο Αθήναιον, από τον θίασο Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου.
Η παράσταση πλαισιώνεται από τη μουσική και τα πασίγνωστα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη («Αρνιέμαι», «Ο αδελφός τον αδελφό», «Λαχτάρησα μια χώρα», «Ο εχθρός λαός» και άλλα) που το 1975 ερμήνευσαν πάνω στο σανίδι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Τζένη Καρέζη.
Η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ Χανίων παρουσίασε την παράσταση τον Μάη του 2015, στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, στα πλαίσια των πολύμορφων εκδηλώσεων για τα 100 από την ίδρυση του ΚΚΕ και με τη στήριξη δύο καταξιωμένων καλλιτεχνών: Του Γιώργου Σαλτάρη στο πιάνο, την διδασκαλία και την ενορχήστρωση της μουσικής και του Τάσου Ψαλλιδάκη στο τραγούδι.
Η Θεατρική Ομάδα Χανίων της ΚΝΕ δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2012, και μετρά στο ενεργητικό της αρκετές παραστάσεις. Ο βασικός της στόχος είναι η προβολή στρατευμένων θεατρικών έργων, έργων που «έχουν κάτι να πουν» στις σημερινές συνθήκες, καθώς και να δώσει τη δυνατότητα στα εργατικά – λαϊκά στρώματα της πόλης να έρθουν σε επαφή με την τέχνη του θεάτρου.
Δείτε την παράσταση:
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ, καθώς και άλλες παραστάσεις.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.