Για την αξιοπρέπεια των λέξεων (και τις δικηγορικές εκλογές)

Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία…;

Καθημερινή χρήση των λέξεων αυτών σε σχολεία, πανεπιστήμια, σπίτια, γειτονιές, τηλεοράσεις, Δικαστήρια, μέσα «ενημέρωσης»…

Όμορφες λέξεις. Υπάρχουν αυτοί που τις χρησιμοποιούν πολύ, αλλά υπάρχουν και αυτοί που τις ζούνε πολύ. Αυτοί που τις βιώνουν. Και όχι μάλλον αυτές, αλλά την απουσία τους.

Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι.

Υπάρχουν αυτοί που αγανακτούν με τη λεηλασία που έχει υποστεί ο κόσμος της εργασίας όλα τα τελευταία χρόνια, με τη λεηλασία που υφίστανται οι ίδιοι.

Αυτοί που αγανακτούν με την άδικη νομοθεσία που ευνοεί τα μεγάλα συμφέροντα και τσακίζει το λαό. Που αγανακτούν με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, με τις απολύσεις, με τις ανώνυμες (κι όχι μόνο) εταιρίες που ρίχνουν «κανόνι» στους εργαζόμενους και την άλλη μέρα ανοίγουν παραδίπλα νέο πολυκατάστημα με άλλη επωνυμία.

Υπάρχουν αυτοί που εξοργίζονται με τις άθλιες συνθήκες απονομής της Δικαιοσύνης, ακόμα και με την ίδια αυτή τη σήψη του συστήματος.

Μέσα σε αυτούς, υπάρχουν και αυτοί οι Δικηγόροι.

Υπάρχουν αυτοί που εθελοντικά εκπροσωπούν νομικά – δικαστικά απολυμένους εργάτες, ταξικά αγωνιστικά σωματεία, μετανάστες, κάθε καταπιεσμένο που το έχει ανάγκη.

Υπάρχουν αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες σε σωματεία, λαϊκές επιτροπές ακόμη και στις λίστες της Νομικής Βοήθειας για να βοηθήσουν –ουσιαστικά απλήρωτοι- τους έχοντες ανάγκη φτωχούς, ανέργους, κακοπληρωμένους εργαζόμενους.

Υπάρχουν αυτοί που δουλεύουν 14ωρα, είτε για χάρη κάποιου εργοδότη, ή ως αυτοαπασχολούμενοι, χωρίς γιορτές, αργίες και ωράρια με τους λογαριασμούς να περιμένουν πάντα στο σπίτι.

Υπάρχουν αυτοί που δεν θέτουν τις επιστημονικές τους γνώσεις στην υπηρεσία των κερδών και της καταπίεσης των μεγάλων ομίλων και εταιριών. Αυτοί που δεν λένε «δουλειά είναι μωρέ» και δεν υποτάσσονται στη λεγόμενη «συνείδηση κατά πληρωμή».

Υπάρχουν αυτοί, που όχι απλά δεν θα υπερασπιζόντουσαν ποτέ μα ποτέ τους χρυσαυγίτες-ναζί-δολοφόνους, αλλά θέτουν τις νομικές υπηρεσίες τους καθημερινά στο πλευρό της πολιτικής αγωγής για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και του φασισμού/ναζισμού.

Από την άλλη… υπάρχουν και αυτοί οι δικηγόροι που υπερασπίζονται τη Χρυσή Αυγή. Κάποιοι απ’ αυτούς… ζητάνε και την δικηγορική ψήφο! Άλλοι δε, δικηγόροι – υποψήφιοι, καταθέτουν και ως μάρτυρες υπεράσπισής της…

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

Ζούμε κατά τα άλλα, εξάλλου, στη χώρα της κλιματικής αλλαγής. Στη χώρα που η νεροποντή φταίει για τους νεκρούς της πλημμύρας. Κι αν δεν φταίει αυτή, τότε πάντα φταίνε «οι προηγούμενοι κυβερνώντες». Στη χώρα που με απύθμενο θράσος, Οι ΣΥΡΙΖΑ-Ανέλ παρήγγειλαν κάτι δις πολεμικούς εξοπλισμούς από τον νέο καλύτερό φίλο τους, τον κύριο Τραμπ, αλλά για αντιπλημμυρικά έργα «λεφτά δεν υπάρχουν». Κι αν τελικά φταίει το νερό της βροχής, ε τότε μάλλον θα το ιδιωτικοποιήσουνε και αυτό.

Ζούμε στην χώρα, που πουλήθηκαν λιμάνια και αεροδρόμια σε ιδιώτες, για το καλό μας πάντα, στην χώρα που αν σου τύχει (και δεν είναι σπάνιο) να σου χρωστάει ο καλός εργοδότης (αυτός που επί χρόνια σου λέει «είμαστε μία οικογένεια», λίγο πριν σε «πιστολιάσει»), τότε μάλλον την πάτησες, γιατί αν έχεις λεφτά να προσφύγεις δικαστικά, κι αν προλάβεις να δικαστεί σύντομα η υπόθεσή σου, κι αν προλάβει να βγει σύντομα η απόφαση, κι αν δεν σε πάει ο αντίδικος Εφετείο, κι αν δεν έχει μπει η ανώνυμη εταιρία στο αρ. 99, ή δεν έχει η ΕΠΕ δήθεν πτωχεύσει, κι αν, κι αν κι αν… Αν δεν σου έχουν κηρύξει παράνομη την απεργία, αν δεν σου έχουν κηρύξει καταχρηστική την επίσχεση, και λοιπές άλλες υποθέσεις με «αν»…. Είσαι, όμως, ελεύθερος να κάνεις τα παραπάνω…

Σε τούτη εδώ τη χώρα (που δεν διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες), παλιά λέγαμε, ότι κηρύσσονται παράνομες όλες οι απεργίες από τα δικαστήρια. Τώρα αλλάζει και το νομοθετικό πλαίσιο, έτσι ώστε να μην προκηρύσσονται απεργίες καν.

Παράλληλα, δικαστικές αποφάσεις επεμβαίνουν ευθέως στην εσωτερική λειτουργία και αυτονομία των συνδικάτων, παγιώνεται η νομολογία σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα ως προς τα όρια του διευθυντικού δικαιώματος, τις απολύσεις για «οικονομοτεχνικούς λόγους», το δικαίωμα του εργοδότη σε έμμεσο λοκ άουτ κλπ., παράλληλα προχωρούν οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών.

Πρωτοπόροι συνδικαλιστές και λαϊκοί αγωνιστές σέρνονται στα Δικαστήρια με στημένα κατηγορητήρια, προκειμένου να κατασταλεί η συνδικαλιστική και αγωνιστική τους δράση – αυταρχικές αποφάσεις εκδίδονται από ποινικά Δικαστήρια, όπως π.χ. η πρόσφατη γνωστή περίπτωση της Ηριάννας, οι οποίες αποφάσεις -πέραν του ασύλληπτου της αδικίας- δημιουργούν και αρνητικό προηγούμενο και γενικότερο κίνδυνο για τις λαϊκές ελευθερίες.

ΚΙ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ «2ης φοράς ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την απόλυτη σύμπνοια της ΝΔ, συνεχίζει, όμως, την εφαρμογή και τον εμπλουτισμό της ποινικής-κατασταλτικής νομοθεσίας και πρακτικής, που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ευθυγραμμίζει, έτσι, πλήρως τη νομοθεσία της χώρας με τις κατευθύνσεις, οδηγίες, αποφάσεις κλπ. της ΕΕ, που δίνουν εκτεταμένες εξουσίες στις κατασταλτικές αρχές, συρρικνώνουν τα δικαιώματα των κατηγορούμενων ή υπόπτων, ενισχύουν τις μεθόδους φακελώματος, την ενεργοποίηση των drones της Αστυνομίας, τη λήψη βιομετρικών και γεωγραφικών δεδομένων, τα οποία εφαρμόζονται και στην καθημερινότητά μας (πχ. ηλεκτρονικό εισιτήριο), την καταχώριση πληροφοριών και δεδομένων από το διαδίκτυο κ.ά.

Οι αντιδραστικές αλλαγές στη Δικαιοσύνη των τελευταίων χρόνων, δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε αθώες, δεν γίνονται για την ταχύτερη ή δικαιότερη απονομή της, όπως ισχυρίζονται κάθε φορά οι κυβερνήσεις. Πρόκειται για στρατηγικής σημασίας μεταρρυθμίσεις, απαραίτητες για την εξυπηρέτηση των αναγκών των μονοπωλιακών ομίλων, που χρειάζονται μια πιο αποτελεσματική Δικαιοσύνη, που θα δικαιώνει καλύτερα και ταχύτερα τα συμφέροντά τους σε βάρος βεβαίως των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Ορισμένα πρόσφατα παραδείγματα:

– νέα διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης σε όφελος των πιστωτικών ιδρυμάτων (νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας), ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί.

– νέες «ευέλικτες» διαδικασίες στην πτώχευση επιχειρήσεων σε βάρος των εργατικών απαιτήσεων (νέος Πτωχευτικός Κώδικας – προτίμηση των Τραπεζών ακόμη και σε βάρος του Δημοσίου)

– θεσμοθέτηση fast truck διαδικασιών για τις υποθέσεις που σχετίζονται με επενδύσεις (Διοικητική Δικονομία).

Ταυτόχρονα, όπως ο καθένας νιώθει στο πετσί του, συνεχίζεται η φοροεπιδρομή, χαράτσια, τεκμήρια διαβίωσης, ΦΠΑ, ακρίβεια και αύξηση σε όλα τα τιμολόγια ΔΕΚΟ, κατάργηση του αφορολόγητου ορίου, υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, πλήρης διάλυση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και πάει λέγοντας.

ΟΥΤΕ SUITS, OYTE BOSTON LEGAL.

Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, δεν θα μπορούσαν να μην έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και οι δικηγόροι χαμηλών εισοδημάτων, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μισθωτοί δικηγόροι.

Ειδικά οι τελευταίοι, πίσω από το μανδύα του «Συνεργάτη» ή με το πρόσχημα της άσκησης, παρέχουν την εργασία τους σε μεγαλογραφεία και δικηγορικές εταιρίες, χωρίς κανένα εργασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα.

Για τους μισθωτούς δικηγόρους, δεν υπάρχει ωράριο, άρα ούτε υπερωρίες, δεν υπάρχει σαββατοκύριακο, δεν υπάρχει κατώτατος μισθός, δεν υπάρχουν άδειες, δεν υπάρχει μητρότητα και άδεια εγκυμοσύνης για τις γυναίκες συναδέλφους, δεν υπάρχει φυσικά αποζημίωση απόλυσης, και προφανώς δεν υπάρχει απεργιακό δικαίωμα. Δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα, προωθούνται, ακόμη και σε καλόπιστους συναδέλφους, οι λογικές της «μείωσης του αριθμού των δικηγόρων» ως λύση του προβλήματος, με πολλούς να έχουν μπει σε μία κανιβαλίστικη προοπτική του ο σώζων εαυτόν σωθήτω, τη στιγμή που στην πραγματικότητα η δικηγορική ύλη είναι τεράστια, αλλά συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στις δικηγορικές εταιρίες, που απασχολούν δεκάδες και εκατοντάδες σε άλλες περιπτώσεις, νέους δικηγόρους για να τους βγάζουν τη δουλειά.

ΠΑΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΟΥ;

Μέσα σε όλα αυτά, ήρθαν οι Δικηγορικές Εκλογές (26-27/11)! Εδώ, όπου πέρα από το παραγοντιλίκι, και την ατομική ανέλιξη και φιλοδοξία, έχουμε και το όμορφο φαινόμενο του να αποφασίζει ο Εργοδότης σου για το τι θα ψηφίσεις! Λογικό. Εξάλλου, δημοκρατία έχουμε!

Είτε γιατί είναι ο ίδιος υποψήφιος, ή γιατί είναι ο φίλος του από την παραδίπλα Εταιρία, ή γιατί είναι ο συνεργάτης του εντός της Εταιρίας είτε γιατί κάποιος υποψήφιος Πρόεδρος έχει τάξει κάτι στον εργοδότη σου… ε, τότε αν καταφέρεις να γλιτώσεις από το να σε βάλουν και σένα τον ίδιο υποψήφιο, τότε απλώς θα αρκεστείς με την καθημερινή πίεση και την υπόδειξη για το τι πρέπει να ψηφίσεις.

Και όπως και να ‘χει θα ψηφίσει κανείς το ίδιο του αφεντικό; Αυτός δηλαδή που στο τέλος του μήνα μετράει πόσα έμειναν για να πληρώσει το νοίκι, αυτόν που στο τέλος του μήνα μετράει ποσοστά κέρδους από εργολαβικά;

Θα πει κανείς, και δεν θα έχει άδικο, ότι και στην γενικότερη πολιτική αυτό συμβαίνει. Κακώς φυσικά. Δηλαδή, ο υπάλληλος να στηρίζει το «χ» κόμμα του μεγαλοβιόμηχανου. Και γυρνώντας στα των δικηγόρων, όπως και να το κάνουμε 9 στους 10 υποψήφιους ανήκουν ψυχή τε και σώματι στα κόμματα εκείνα που ψηφίσαν και ψηφίζουν με δύο χέρια τα μνημόνια, την υπερφορολόγηση, τον ΦΠΑ, τα pos και πάει λέγοντας.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, υπάρχει και δρα η «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων». Με όλες τις προσπάθειες και τις δυνάμεις της δεν έλειψε από κανέναν αγώνα όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις αδυναμίες και ελλείψεις της. Η ΑΣΔ Προσπαθεί να αναδείξει την ανάγκη για νέες διαφορετικές μορφές οργάνωσης των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα, έξω από την ομπρέλα της δήθεν «ενιαίας επιστημονικής οργάνωσης», που κρύβει τη βαθιά και συνεχώς εντεινόμενη ταξική διαστρωμάτωση στη δικηγορία.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων (ΑΣΔ) δεν κρύβει την ταυτότητά της, δεν πλασάρει το προφίλ του δήθεν “ανεξάρτητου” και “υπερκομματικού” υπερασπιστή των συμφερόντων όλων των δικηγόρων! Δηλώνει ανοιχτά ότι μεροληπτεί υπέρ των δικαιωμάτων των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων με τα χαμηλότερα εισοδήματα, των άνεργων, όλων όσοι πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική, υπέρ, όχι όλων, αλλά της πλειοψηφίας των δικηγόρων. Σε αυτήν συμμετέχουν οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες και τίμιοι αγωνιστές.

Η ΑΣΔ πήρε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα στους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους, που συσπείρωσαν εκατοντάδες συναδέλφους σε κινητοποιήσεις, αποχές, διαδηλώσεις, απεργίες, άνοιξαν δρόμους στην πάλη του κινήματος για αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.

Οι δικηγόροι της έθεσαν και θέτουν τις επιστημονικές τους γνώσεις στη διάθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, των Λαϊκών Επιτροπών, για την υπεράσπιση διωκόμενων συνδικαλιστών και αγωνιστών, μεταναστών και προσφύγων, ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας και των λαϊκών εισοδημάτων.

Οι δικηγόροι της, μαζί με άλλους έντιμους συναδέλφους, αποτελούν και την πολιτική αγωγή ενάντια στην Χρυσή Αυγή, δίνοντας κάθε ημέρα κυριολεκτικά τη μάχη στις δικαστικές αίθουσες.

Η ΑΣΔ διεκδικεί, ανάμεσα σε άλλα δωρεάν και αποκλειστικά δημόσια περίθαλψη με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, κατάργηση των εισφορών στον κλάδο υγείας και της συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πάγωμα των χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία– τράπεζες – δημόσιο για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπαγγελματίες όσο διαρκεί η κρίση, χωρίς προσαυξήσεις και πρόστιμα, κατάργηση του ΚΕΑΟ και των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας – επαγγελματικής στέγης για μισθωτούς και φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των μισθωτών δικηγόρων με ελάχιστο μηνιαίο μισθός που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, χορήγηση επιδομάτων και δώρων, 7ωρο–5ήμερο–35ωρο, αλλά και αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, επίδομα ανεργίας και στους άνεργους δικηγόρους, ουσιαστική προστασία της μητρότητας που έχει καταστεί πρακτικά ασυμβίβαστη με την άσκηση δικηγορίας, κατάργηση της άσκησης και ένταξή της σε ένα αναβαθμισμένο πρόγραμμα σπουδών, με κατοχύρωση ελάχιστου μισθού μέχρι την κατάργησή της, και προσπαθεί να καταπιάνεται με όλα τα ζητήματα που αφορούν τόσο τη λαϊκή οικογένεια, όσο και τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους, μισθωτούς, «δήθεν συνεργάτες» και ασκούμενους.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Σίγουρα, οι Δικηγορικές Εκλογές δεν είναι ούτε το Α, ούτε το Ω, αλλά πρέπει να αξιοποιηθούν, ειδικά κι από όσους δικηγόρους, λένε ότι «τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν αλλάζει», για να ενισχυθούν αυτοί που αγωνίζονται και συμβάλλουν στην οργάνωση της πλειοψηφίας των δικηγόρων, και όχι για τα συμφέρονται μιας δράκας μεγαλογραφείων και εταιριών.

Να σταλεί ένα μήνυμα διεκδίκησης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και οι ηγεσίες των Δικηγορικών Συλλόγων, ιδιαίτερα κι ένα μήνυμα ενάντια στη λογική του «μικρότερου κακού» και στην λογική της παραίτησης, για διεκδικήσεις σε συμπόρευση με το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Οι αγώνες που θα συνεχιστούν από την επόμενη ημέρα, μπορούν να ενταχθούν στους αγώνες του ευρύτερου εργατικού κινήματος, έτσι έχουν να συμβάλουν και να ανοίξει ο δρόμος για μία κοινωνία που έχουμε πραγματικά ανάγκη, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου οι λέξεις και έννοιες όπως ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη θα αποκτήσουν την αξιοπρέπεια που τους πρέπει και το πραγματικό τους περιεχόμενο, γιατί θα αφορούν τους ανθρώπους της εργασίας, τους πολλούς και όχι μια χούφτα -παράσιτα- πλουσίων.

Χρήστος Κρεμαστάς